پایگاه علمی فرهنگی اعتقادی الشیعه اسلام اصول دین عدل الهی
عدل آن است که مکلف اعتقاد کند که فعل خداى تعالى همه حسن است، یعنى خوبست و مشتمل بر حکمت و مصلحت است. عز الدین بن جعفر بن شمسالدین آملی معروف به
صفت عدل طبق تقسیم بندى صفات خدا، در بخش صفات فعل قرار مى گیرد و یکى از آن ها محسوب مى شود، چرا که توصیفى است براى افعال خداوند. معنای عدل الهی
عدل الهی از دیدگاه شیخ مفید این است که وی خدا عادل می داند، ولى سوال که پیش مى آید این است که چرا افعال خدا مستلزم صفت قادر بودن او است. وى بر
عدل الهی، به عمل خداوند بر اساس حسن و قبح عقلی و عدم انجام هر گونه قبیحی از سوی او اشاره دارد. قبیح را هر چیزی که عقل از آن تنفر داشته باشد مانند
در این نوشتار به مقوله عدل الهی و چگونگی ارتباط آن با عناوین ذکر شده در آیات و روایات مانند، شفاعت، جبر و تفویض، قضا و قدر و همچنین وجود تفاوت
اهل تسنن در مسایل اعتقادی به دو گروه کلی اشاعره و معتزله تقسیم میشوند، امّا در میان آنها گروههایی به نام های وهابیت، ماتریدی و اهل حدیث نیز
اشاره: عدالت، محوری ترین، بنیادی ترین و شامل ترین مسئله سیاست و حکومت علوی است. نام مقدس امام علی (علیهالسلام)، آن چنان با عدالت در آمیخته که
اشاره: عدل و فضل از صفات خداوند است. این دو صفت از صفات فعلی خداوند است.صفات فعلی مفاهیمی است که از ذات مقدّس الهی به لحاظ نوعی رابطه بین خدای
اشاره: در آیات قرآن کریم، عادل بودن و قیام به عدل به عنوان یک صفت مثبت برای خداوند ذکر شده است یعنی در قرآن تنها به تنزیه خداوند از ظلم و ستم در