پایگاه علمی فرهنگی اعتقادی الشیعه اسلام احکام اسلام اجتهاد و تقلید
از مسائل مورد بحث در موضوع اجتهاد، طرح انفتاح يا انسداد اين باب است؛ به اين معنا كه اختلاف است آيا باب استنباط وظايف يا استخراج حكم افعال
از بررسى ادلّه «انفتاح باب اجتهاد» استفاده مى‌شود پذیرش انسداد باب اجتهاد، مشكلاتى را به بار خواهد آورد تا آنجا كه به نقصان اسلام منتهى
1. اجتهاد از نظر لغت اجتهاد در لغت از ريشه «جَهْد» به فتح جيم، يا از «جُهد» به ضمّ جيم است؛ فيّومى مى‌گويد: «الجُهد بالضم فى الحجاز و بالفتح فى
اجتهاد تقسيماتى دارد و هدف ما در اين مقام، بيان همه اقسام آن نيست، تنها جهت روشن شدن مفهوم اجتهاد در عنوان بحث، به بعضى از آنها اشاره مى‌شود.
«اجتهاد در مقابل نصّ» را بعضى جزء «فقه» به حساب نياورده‌اند. در موسوعه مصرى «عبد الناصر» تحت عنوان «ما ليس فقهاً» اين چنين آمده است: آرايى كه
فروع دين و يا احكام عملى عبارت است از «وظايف شرعى كه مكلّفين بايد به آن عمل كنند» [1] و از آنجا كه هر عملى داراى حكم و دستور خاصّى است، مكلّف بايد
در لسان روايات كلمه تقليد و مشتقات آنگاه به معناى لغوى و گاه به معناى اصطلاحى آن به كار رفته است. در ارتباط با معناى لغوى تقليد مى‌توان به اين
پيشگفتار: گاه اين سؤال مطرح مى‌شود كه چرا در احكام شرعى بايد از كسى تقليد كرد؟ اصولًا آيا تقليد كار خوبى است؟ بشر بايد با چراغ فكر و انديشه و
درباره مفتوح بودن باب اجتهاد و عدم آن بحث هاى مفصّلى در ميان دانشمندان از قديم الايّام تاكنون بوده است. فقهاى اماميّه همگى اعتقاد داشتند كه باب
