امامت امام باقر (علیه‌ السلام) با دلایل متعددی قابل اثبات است. احادیثی از  پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان پیشین در این رابطه

اشاره: خداوند هیچ بنده‏اى را براى عهده‏دار شدن مقام امامت بر نمى‏گزیند و او را حجّت آشکار خویش بر آفریدگانش قرار نمى‏دهد، مگر آن که صفات

اشاره: حضرت محمد باقر علیه السلام در سال ۵۷ هجری در «مدینه» چشم به جهان گشود. نامش محمد و کنیه اش ابوجعفر است و بسیاری از القاب وی اشاره به مقام

اشاره: امام در سال ۵۷ هجری در شهر مدینه ستاره ای دیگر از ستارگان آسمان امامت و ولایت بدرخشید و با نور خود، عالم را منور نمود . نام او «محمد» و

مرحوم شیخ کلینی و دیگر بزرگان آورده اند: روزی عده ای از دوستان و شیعیان حضرت ابوجعفر، امام محمد باقر علیه السلام به ملاقات آن حضرت شرف حضور

اشاره: شأن، شخصیت، عظمت، کمال، علم و …. امام محمد باقر(ع) مورد اجماع بزرگان اهل سنت بوده و در گفتار آنان مشخص و مبین است. با نگاهی به مطالب و

اشاره امام باقر علیه السلام و به طور کلی اهل بیت علیهم السلام مورد تکریم و احترام تمامی مسلمانان هستند. آنان کسانی هستند که به فرموده قرآن از

 مرحوم کلینی از عبدالله بن عطا نقل کرده است که روزی امام باقر (علیه السلام) به من فرمود:« دو مرکب را زین کن. من یک استر و یک الاغ آماده کردم و با

دانش تمامی امامان معصوم (علیهم السلام) یکسان می باشد چراکه همگی از سر چشمه‏ ی وحی سیراب می شوند. آنان آموزگاری نداشتند و در مکتب بشری درس