چکیده نویسنده پس از بیان تفاوت دیدگاه‏ها، راجع به مفهوم تأویل، به بررسى معناى آن از دیدگاه قرآن پرداخته در این راستا آیاتى را که واژه تأویل در

قرآن، کلام خداوند رحمان، سند نبوت و معجزه جاوید پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد(ص) می‌باشد. قرآن معیار و الگو، محک درستی و نا درستی اندیشه‌ها و

در خلافت عثمان (سال ۲۵ق)۱از مناطق گوناگون خبر مى رسيد كه تازه مسلمانانِ غير عرب ، قرآن را با قرائت هاى مختلف مى خوانند .۲از جمله حذيفة بن يمان (از

جمع و تالیف قرآن به شکل کنونی، در یک زمان صورت نگرفته،بلکه به مرور زمان و به دست افراد و گروه‌های مختلف انجام شده است. جمع قرآن در زمان پیامبر ص

مقدمه قرآن کریم، بهترین و زیباترین کلامی است که خداوند حکیم نازل کرده است. قرآن، ماندگارترین اثر وحیانی است که از ملکوتِ آسمان بر زمین فرود

در اصطلاح علوم قرآنی مبنا قرار دادن معنای ظاهری قرآن را حجیت ظواهر قرآن می‌گویند، بر اساس این قاعده هست که ما می‌توانیم در موارد مختلف به

احراق مصاحف، ماجرای سوزاندن مصاحف قرآن توسط عثمان را می‌گویند. پس از آن که کار اختلاف مصاحف از نظر چگونگی ضبط و قرائت به اوج خود رسید، عثمان

قرآن مهم‌ترین معجزه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و آخرین کتاب آسمانی، نزد مسلمانان اهمیت و احترام بی‌نظیری دارد از این رو، برای

اشاره: نوشتار همواره بهترین ابزار، برای ثبت اندیشه ها و انتقال معارف است و با این حال در بسیاری از مواقع جهت نشان دادن صداهای کلمات، به تکامل