ممکن است حکم دینی «امر به معروف و نهی از منکر» از عوامل خشونت معرفی شود و واجب یاد شده به گونه ای نادرست و انحرافی چنین تصویر شود: «مرحله جوش و

گفتار پنجم:ترک امر به معروف و نهی از منکر از آنجا که این دو فریضه بر مسلمانان واجبند، طبعاً ترک آنها نیز حرام است. در روایت‌ها و احادیثی که از

گفتار چهارم: مراتب امر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام علی (علیه‌السلام)، فریضه‌ی امر به معروف و نهی از منکر سه مرتبه دارد: ۱. مرتبه قلبی؛

گفتار دوم: وجوب امر به معروف و نهی از منکر هر چند روایت‌ها و احادیثی که تاکنون بیان گردید، هر یک به نوعی بیانگر وجوب امر معروف و نهی از منکر از

اشاره در متون اسلامی، نتایج و پیامدهای مهمی برای امر به معروف و نهی از منکر بیان شده است. در این میان، آن چه مهم است نوعی پندار زدایی از آثار و

در سراسر تاریخ پر فراز و نشیب اسلام جنبش ها و مبارزات و مقاومت هایی دیده می شود که هر کدام از آن ها در تثبیت ارزش های دینی و نفی ستم و تجاوز مؤثر

امر به معروف و نهی از منکر در کلام اهل بیت (علیهم السلام) بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. این تأکید ناشی از اهمیت این دو فریضه الهی است که در

به حسب ظاهر عواملى چون امتناع امام حسین(علیه السلام) از بیعت با یزید بیعت و یا پاسخ به دعوت کوفیان، در تحقّق این قیام خونین بى تاثیر نبود، ولى در

امر به معروف یعنی امر کردن و فرمان دادن به خوبی ها، نهی از منکر یعنی نهی کردن و بازداشتن از زشتی ها. مکتب انبیای الهی و به خصوص دین مقدس اسلام،