قبل از پرداختن به مطلب، لازم است دو واژه  صحابه و اجتهاد را تعریف نموده، مفهوم و ارکان اجتهاد مصطلح فقهی را بیان نماییم. زیرا با تبیین مفهوم

اختلاف اصلی و اساسی بین شیعه امامیه و اهل سنت از مسئله امامت ناشی می شود. شیعیان درباره امامت و جانشینان رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از

اهل تسنن یکی از فرقه های بزرگ اسلامی است که امروز اکثریت مسلمانان را در جهان تشکیل می دهد. برای شناخت مذهب اهل تسنن بهتر است در ابتداء به چگونگی

نظر اهل سنت در باره عصمت پیامبر اسلام(ص) و تمام انبیاء قبل از بعثت و بعد از بعثت تفاوت دارد.  اهل سنت انبیاء را قبل از بعثت معصوم نمی دانند و

تبرک به اولیاء خداوند و اماکن مقدس از نظر اهل سنت مورد تأیید است. وجود روایات در متون حدیثی اهل سنت و سیره علما و عوام آنان دلیل بر جواز تبرک

اهل سنت یک فرقه واحد و خاصی نیست بلکه دارای مذاهب، مکاتب و جریان­های مختلف و گوناگونی می­باشند، که هر کدام دیدگاه­ها و نظرات خاص خودشان را در

اهل سنت زیارت قبور را مایه پند و عبرت دانسته و به خصوص زیارت قبر رسول خدا(ص) را مستحب می‌دانند. احادیثی زیادی در متون معتبر اهل سنت نقل شده که

حدیث قرطاس مربوط به وقایع لحظات آخر زندگی رسول خدا(ص)  می­باشد و به نام حدیث «رزیه الخمیس» نیز معروف است که این اسم توسط ابن عباس، بر آن گذاشته

در مذهب اهل سنت اصلی وجود دارد که مانع از قضاوت و نقد و بررسی اصحاب می شود بلکه بر طبق این اصل اگر کسی به صحابه رسول خدا(ص) دید بدی داشته باشد