تلخ شدن گوشت و دیده شدن آتش در شتر غنیمت گرفته شده از امام حسین(ع)

اشاره:

حادثه عاشورا ناگوار ترین حادثه تاریخ بشریت است. در این حادثه کسانی که که خود را پیرو پیامبر اسلام می دانستند، فزندان رسول خدا را به شهادت رساندند و خانوداه پاک آن حضرت ره اسارت گرفتند و تمام اموال آنان را به عنوان غنیمت به تاراج بردند. تبعات و آثار این واقعه دامن گیر کسانی شد که عاملین اآن بوده و یا به آن راضی بودند. در این میان یکی از کرامات و معجزاتی که خود را نشان داد، در این نوشته کوتاه بیان گردیده است.

روایاتی در متون اهل سنت نقل شده است که بازگو کننده کرامت امام حسین(علیه‌السلام) است. در اینجا  روایاتی که در‌باره شتری که از سوی لشکریان یزید در حادثه عاشورا غنیمت گرفته شد بود از این کتابها نقل می کنیم:

عَنْ جَمِیلِ بْنِ مُرَّهَ قَالَ أَصَابُوا إِبِلًا فِی عَسْکَرِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) یَوْمَ قُتِلَ فَنَحَرُوهَا وَ طَبَخُوهَا قَالَ فَصَارَتْ مِثْلَ الْعَلْقَمِ فَمَا اسْتَطَاعُوا أَنْ یُسِیغُوا مِنْهَا شَیْئا.[۱]

جمیل بن مره گوید: شترى از لشکرگاه حسین بن علی را در روز شهادت او غارت گرفتند، و سپس او را نحر کرده و طبخ نمودند، راوى گوید: گوشت او آن چنان تلخ شد که آنان نتوانستند از آن گوشت استفاده کنند.

وقال محمد بن عبد الله الحضرمی: حدثنا أحمد بن یحیى الصوفی، قال: حدثنا أبو غسان، قال: حدثنا، أبو نمیر عم الحسن ابن شعیب، عن أبی حمید الطحان، قال: کنت فی خزاعه فجاؤوا بشئ من ترکه الحسین فقیل لهم: ننحر أو نبیع فنقسم ؟ قالوا: انحروا، قال: فجعل على جفنه فلما وضعت فارت نارا.[۲]

از حمید طحان روایت شده است که در قبیله خزاعه بودم، از جمله چیزهائى که از امام حسین علیه السلام چپاول شده بود و به آن قبیله آورده بودند، یک شتر بود. مردم آن قبیله گفتند: این شتر را نحر کنیم و یا معامله نمائیم ؟ کسى که شتر را آورده بود گفت: مى‏ خواهم آن را نحر کنید.

حمیدگفت: سپر را براى نحر کردن آن حیوان آماده ساختم، همین که شتر را خوابانیده و سپر را به زمین گذاشتم و آماده کشتن آن بودیم، ناگهان آتشى از آن سپر مانند آب فوران کرد!

( وقال ) ابن معین حدثنا جریر ثنا زَیْدِ بْنِ أَبِی الزِّنَادِ قَالَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ وَ لِی أَرْبَعَ عَشْرَهَ سَنَهً وَ صَارَ الْوَرْسُ رَمَاداً الَّذِی کَانَ فِی عَسْکَرِهِمْ وَ احْمَرَّتْ آفَاقُ السَّمَاءِ وَ نَحَرُوا نَاقَهً فِی عَسْکَرِهِمْ فَکَانُوا یَرَوْنَ فِی لَحْمِهَا النِّیرَان‏.[۳]

ابن معین از جریر از یزید بن زیاد روایت مى ‏کند که او گفت: سالى که امام حسین علیه السلام به شهادت نائل آمد، من چهارده سال داشتم ( و همان روزها شنیدم که آثارى در پى شهادت آن حضرت در لشکر مخالفان ظاهر گردیده، از جمله آن که) گیاهان ورس در لشکرگاه آنها خاکستر شد، و آسمان سرخ‏گون گردید، و در لشکرگاه شترى را نحر کردند ولى مثل این بود که آتش در آن نهاده بودند!

پی نوشت:

[۱]. تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج ۲، ص ۳۰۶ و تهذیب الکمال، المزی، ج ۶، ص ۴۳۵ – ۴۳۶ و تاریخ الإسلام، الذهبی، ج ۵، ص ۱۶ و تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج ۱۴، ص ۲۳۱.

[۲]. تهذیب الکمال، المزی، ج ۶، ص ۴۳۵ و تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج ۱۴، ص ۲۳۱.

[۳]. تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج ۲، ص ۳۰۵ و تهذیب الکمال، المزی، ج ۶، ص ۴۳۴ – ۴۳۵ و سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج ۳، ص ۳۱۳ و تاریخ الإسلام، الذهبی، ج ۵، ص ۱۵ و تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج ۱۴، ص ۲۳۰