دعا از امام محمّدباقر(علیه السلام) برای جامع حاجات مادّى و معنوى

«ابوحمزه» مى گوید: این دعا را از امام محمّدباقر(علیه السلام) گرفتم و آن حضرت این دعا را «جامع» (جامع حاجات مادّى و معنوى) مى نامیدند:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لاشَریکَ لَهُ،

به نام خداوند بخشنده مهربان، گواهى دهم که معبودى نیست جز تو خداى یگانه اى که شریک ندارى

وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، آمَنْتُ بِاللهِ وَ بِجَمیعِ رُسُلِهِ، وَ بِجَمیعِ ما

و گواهى دهم که محمّد بنده و رسول توست ایمان دارم به خدا و به همه رسولانش و به همه آنچه

اُنْزِلَ بِهِ عَلى جَمیعِ الرُّسُلِ، وَ اَنَّ وَعْدَ اللهِ حَقٌّ، وَ لِقآئَهُ حَقٌّ، وَ صَدَقَ اللهُ

نازل شده بر تمامى رسولان و براستى وعده خدا حق است و دیدارش حق است و راست گفته خدا

وَ بَلَّغَ الْمُرْسَلُونَ، وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَ سُبْحانَ اللهِ کُلَّما سَبَّحَ اللهَ

و رسانده اند رسولان و ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است و منزه است خدا هرگاه تنزیه کند خدا

شَىْءٌ، وَ کَما یُحِبُّ اللهُ اَنْ یُسَبَّحَ، وَالْحَمْدُ للهِِ کُلَّما حَمِدَ اللهَ شَىْءٌ، وَ کَما

را چیزى و چنانچه دوست دارد خدا که تنزیه شود و ستایش خداى را هرگاه ستایش کند او را چیزى و چنانچه

یُحِبُّ اللهُ اَنْ یُحْمَدَ، وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ کُلَّما هَلَّلَ اللهَ شَىْءٌ، وَ کَما یُحِبُّ اللهُ اَنْ

دوست دارد خدا که ستایش شود و نیست معبودى جز خدا هرگاه تهلیل کند او را چیزى و چنانچه خواهد خدا که

یُهَلَّلَ، وَاللهُ اَکْبَرُ کُلَّما کَبَّرَاللهَ شَىْءٌ، وَ کَما یُحِبُّ اللهُ اَنْ یُکَبَّرَ، اَللّهُمَّ اِنّى

تهلیل شود و خدا بزرگتر است هرگاه به بزرگى ستایدش چیزى و چنانچه خواهد خدا که به بزرگى یاد شود خدایا

اَسْئَلُکَ مَفاتیحَ الْخَیْرِ، وَ خَواتیمَهُ وَ سَوابِغَهُ، وَ فَوائِدَهُ وَ بَرَکاتِهِ، وَ ما بَلَغَ

از تو خواهم کلیدهاى خیر و پایان هاى آن را و شایان هایش و فایده هایش و برکاتش را و آنچه را رسیده

عِلْمَهُ عِلْمى، وَ ما قَصَرَ عَنْ اِحْصائِهِ حِفْظى، اَللّهُمَّ انْهَجْ اِلَىَّ اَسْبابَ

به دانستنش علم من و آنچه کوتاه آمده از شماره اش حفظ من خدایا آشکار کن براى من اسباب

مَعْرِفَتِهِ، وَافْتَحْ لى اَبْوابَهُ، وَغَشِّنى بِبَرَکاتِ رَحْمَتِکَ، وَ مُنَّ عَلَىَّ بِعِصْمَه

شناساییش را و بگشا برایم درهاى آن را و بپوشانم برکت هاى رحمتت را و منّت گذار بر من به خوددارى کردن

عَنِ الاِْزالَهِ عَنْ دینِکَ، وَ طَهِّرْ قَلْبى مِنَ الشَّکِّ، وَلاتَشْغَلْ قَلْبى بِدُنْیاىَ،

از بیرون رفتن از دینت و پاک کن دلم را از شک و سرگرم مکن دلم را به دنیایم

وَ عاجِلِ مَعاشى عَنْ اجِلِ ثَوابِ آخِرَتى، وَاشْغَلْ قَلْبى بِحِفْظِ ما لا

و زندگى زودگذرم از پاداش آینده آخرت و سرگرم کن دلم را به نگهدارى و حفظ آنچه

تَقْبَلُ مِنّى جَهْلَهُ، وَ ذَلِّلْ لِکُلِّ خَیْر لِسانى، وَ طَهِّرْ قَلْبى مِنَ الرِّیآءِ،

نپذیرى از من نادانیش را و رام کن براى هر کار نیک زبانم را و پاک کن دلم را از خودنمایى

وَلاتُجْرِهِ فى مَفاصِلى،وَاجْعَلْ عَمَلى خالِصاً لَکَ، اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِکَ مِنَ

و جریانش مده در مفاصلم و قرار ده عملم را خالص براى خود خدایا به تو پناه برم از

الشَّرِّ، وَاَنْواعِ الْفَواحِشِ کُلِّها، ظاهِرِها وَ باطِنِها وَ غَفَلاتِها، وَ جَمیعِ ما

بدى و انواع کارهاى زشت همه اش پیدا و نهانش و غفلت هایش و تمام آنچه

یُریدُنى بِهِ الشَّیْطانُ الرَّجیمُ، وَ ما یُریدُنى بِهِ السُّلْطانُ الْعَنیدُ، مِمّا

از من خواهد شیطان رانده شده و آنچه از من خواهد سلطان ستیزه جو از آنچه

اَحَطْتَ بِعِلْمِهِ، وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلى صَرْفِهِ عَنّى، اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ

علم تو بدان احاطه دارد و تو قدرت بر دفع آن از من دارى خدایا به تو پناه برم از

طَوارِقِ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ، وَ زَوابِعِهِمْ وَ بَوائِقِهِمْ وَمَکائِدِهِمْ، وَ مَشاهِدِ

شبیخون زنان جن و انس و خشم جویى هاشان و شُرورشان و توطئه هاشان و جاهایى که حضور یابند

الْفَسَقَهِ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ، وَ اَنْ اُسْتَزَلَّ عَنْ دینى، فَتَفْسُدَ عَلَىَّ آخِرَتى،

فاسقان جن و انس و از این که لغزانده شوم از دینم پس تباه شود بر من آخرتم

وَ اَنْ یَکُونَ ذلِکَ مِنْهُمْ ضَرَراً عَلَىَّ فى مَعاشى، اَوْ یَعْرِضَ بَلاءٌ یُصیبُنى

و یا این کار از آنها زیانى باشد که در زندگى بر من رسد یا بلایى پیش آید که از ایشان بر من اصابت

مِنْهُمْ لاقُوَّهَ لى بِهِ، وَلا صَبْرَ لى عَلَى احْتِمالِهِ، فَلا تَبْتَلِنى یا اِلهى

کند که من طاقتش را ندارم و شکیبایى تحملش را ندارم پس دچارم مکن خدایا

بِمُقاساتِهِ، فَیَمْنَعَنى ذلِکَ عَنْ ذِکْرِکَ، وَ یَشْغَلَنى عَنْ عِبادَتِکَ، اَنْتَ

به کشیدن رنج آن که جلوگیریم کند از یاد تو و سرگرمم کند از پرستش تو تویى

الْعاصِمُ الْمانِعُ الدّافِعُ الْواقى مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، اَسْئَلُکَ اللّهُمَّ الرَّفاهِیَهَ فى

نگهدار و جلوگیر و دافع و حفظ کننده از اینها همه از تو خواهم خدایا رفاه (و فراخى) در

مَعیشَتى ما اَبْقَیْتَنى، مَعیشَهً اَقْوى بِها عَلى طاعَتِکَ، وَاَبْلُغُ بِها رِضْوانَکَ،

زندگى تا در دنیا زنده ام دارى چنان که نیرو گیرم بدان بر پیرویت و برسانم بدان به خشنودیت

وَاَصیرُ بِها اِلى دارِ الْحَیَوانِ غَداً، وَ لاتَرْزُقْنى رِزْقاً یُطْغینى، وَلاتَبْتَلِنى

و در آیم بدان به خانه زندگى ابدى در فرداى قیامت و روزیم مکن آنچنان روزى که سرکشم کند و دچارم مکن

بِفَقْر اَشْقى بِهِ مُضَیَّقاً عَلَىَّ، اَعْطِنى حَظّاً وافِراً فى آخِرَتى، وَ مَعاشاً

به فقرى که بدبخت گردم و تنگ گیرد بر من، عطا کن مرا بهره شایان در آخرتم و روزى

واسِعاً هَنیئاً مَریئاً فى دُنْیاىَ، وَ لاتَجْعَلِ الدُّنْیا عَلَىَّ سِجْناً، وَلاتَجْعَلْ

فراخ و گوارا و لذیذى در دنیایم و دنیا را بر من زندان مکن و جدایى و فراقش را

فِراقَها عَلَىَّ حُزْناً، اَجِرْنى مِنْ فِتْنَتِها، وَاجْعَلْ عَمَلى فیها مَقْبُولاً،

بر من اندوه منما نگاهم دار از آشوبش و بگردان کارم را در آن پذیرفته

وَسَعْیى فیها مَشْکُوراً، اَللّهُمَّ وَمَنْ اَرادَنى بِسُوء فَاَرِدْهُ بِمِثْلِهِ،وَمَنْ کادَنى

و کوششم را در آن مورد قدردانى خدایا هرکه قصد سویى درباره من دارد تو با او چنان کن و هرکه درباره ام بداندیشى کند

فیها فَکِدْهُ، وَاصْرِفْ عَنّى هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَىَّ هَمَّهُ، وَامْکُرْ بِمَنْ مَکَرَ بى،

تو با او چنان کن و بگردان از من اندوه کسى که وارد ساخته بر من اندوهش را و نقشه کش بدان که برایم نقشه کشید

فَاِنَّکَ خَیْرُ الْماکِرینَ، وَافْقَأْ عَنّى عُیُونَ الْکَفَرَهِ الظَّلَمَهِ، وَالطُّغاهِ

که تو ماهرتر از همه نقشه کشانى و کور کن از من چشم کافران ستمگر و سرکشان

وَالْحَسَدَهِ، اَللّهُمَّ وَ اَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْکَ السَّکینَهَ، وَ اَلْبِسْنى دِرْعَکَ الْحَصینَهَ،

و حسود را خدایا فروبار بر من از جانب خود آرامش و بپوشان بر من زره محکمت را

وَاحْفَظْنى بِسِتْرِکَ الْواقى، وَ جَلِّلْنى عافِیَتَکَ النّافِعَهَ، وَ صَدِّقْ قَوْلى

و حفظ کن مرا به پوشش نگهدارنده ات و بپوشانم به تندرستى سودمندت و تصدیق کن گفتارم

وَفِعالى، وَ بارِکْ لى فى وُلْدى وَ اَهْلى وَ مالى، اَللّهُمَّ ما قَدَّمْتُ وَ ما

و کردارم را و برکت ده در فرزندان و خاندان و مالم خدایا آنچه من پیش انداختم یا

اَخَّرْتُ، وَ ما اَغْفَلْتُ وَما تَعَمَّدْتُ وَ ما تَوانَیْتُ، وَ ما اَعْلَنْتُ وَ ما اَسْرَرْتُ،

پس انداختم و آنچه از روى غفلت یا از روى عمد انجام دادم و آنچه سستى کردم و آنچه آشکار کردم و آنچه در پنهان انجام دادم

فَاغْفِرْهُ لى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

همه را بیامرز اى مهربانترین مهربانان.

1. کافى، جلد ۲، صفحه ۵۸۷، حدیث ۲۶.