اسماعیل بن جعفر، فرزند ارشد امام صادق (ع)، کسی است که خلفای فاطمی و امامان اسماعیلی وی را جد خود و جانشین بر حق امام صادق (ع) می دانند؛ و اعتقاد به

فاطمیان که اولین حکومت مقتدر اسماعیلی را تشکیل دادند، موفق شدند اصلاحات مهمی را در تعالیم فرقه اسماعیلیه ایجاد کنند و دعوت و جهان شناسی جدیدی

اسماعیلیان و خلفای فاطمی به تبلیغ آیین خود در نقاط دور از دسترس خلفای عباسی مانند سند (شامل پاکستان امروزی) اهمیت زیادی می‌ دادند. از سوی دیگر

احمد بن عبدالله مستور یکی از امامان اسماعیلیه در دوره ستر، از اخلاف محمد بن اسماعیل بن جعفر صادق (ع)، که انشای مجموعه «رسائل اخوان الصفا» به او

محمد بن اسماعیل بن امام جعفر صادق (ع) را مى توان مؤسس واقعى فرقه اسماعیلیه به شمار آورد؛ فرقه اى که همواره یکى از جنجالى ترین فرقه هاى اسلامى

  حسن صباح یکی از رهبران بزرگ اسماعیلیه بود. وی را پایه گذار دعوت جدید اسماعیلی می دانند. در این مقاله با اندیشه های او در باره امامت و نظریه

ابوحاتم رازی، و دو جانشین وی، نسفی و سجستانی، سه داعی بزرگ اسماعیلی در قرن چهارم هجری هستند که نقش تعیین کننده ای در نشر فرهنگ اسماعیلی و فلسفه

الأزهر، یا جامع الأزهر، کهن ‌ترین نهاد آموزشی – دینی بازمانده از روزگار فاطمیان در مصر که همزمان با تأسیس شهر قاهره بنیاد نهاده شد، و با

قرن چهارم هجری را می توان عصر طلایی جهان اسلام، به خصوص برای شیعیان به حساب آورد؛ چرا که از اواخر قرن سوم، شیعیان توان بروز و ظهور اجتماعی