خرافه گرایی و افسانه پرستی یک از پدیده هایی است که ریشه در تاریخ بشریت دارد. خرافه گرایی از جمله پدیده هایی است که حتی جامعه اسلامی را هم به دلیل

بنای کعبه آن گونه که از آیات مختلف قرآن، احادیث و منابع تاریخ اسلام استفاده مى‏ شود، پیش از حضرت ابراهیم (علیه السلام) و در زمان حضرت آدم (علیه

خانه خدا اولین مسجد روی زمین است.[۱] قرآن کریم می فرماید:«إِنَّ أَوَّلَ‏ بَیتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّهَ مُبارَکاً وَ هُدىً

اعراب جاهلی غرق در فساد اخلاقی، کینه توزی و تفاخر به قوم گرایی بوده و سال ها با هم می جنگیدند، اسلام این فرهنگ را از بین برد و آنان را از بت

پیش از اسلام در جزیره العرب به ویژه در مکه بت پرستی رایج بود. قبیله قریش مکه در گذشته موحد بوده اند ولی به استثنای افراد معدود به بت پرستی روی

عَبْدُالمُطَّلِب بن هاشم بن عبدمناف (۱۲۷-۴۵ قبل از هجرت، ۵۰۰-۵۷۹م) جدّ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، بزرگ قبیله قریش و از بزرگان مکه. او

قَحْطانیان یا عرب قَحْطانی، یکی از نسب های دور اعراب در کنار عدنانیان است. به آنان عرب عاربه و اصیل نیز گفته می شود. نیای بزرگ آنها قحطان بن عابر

این قبیله از با نفوذترین قبایل در میان عرب بوده و بعد از اسلام نیز تا قرن ها بر جهان اسلام حکومت کرده است. خلفا تا پیش از عثمانیان، همیشه قریشی

در سده‏ های پنچ و شش میلادی، شبه جزیِره عربستان و اعراب آن سامان، از جایگاه نیرومند سیاسی-بازرگانی برخوردار شدند. شناخت این پدیده بزرگ تاریخی،