یکی از صفات خداوند، صفت قدرت است، قادر کسى است که بر انجام دادن یا انجام ندادن کارى توانایى داشته باشد. به عبارت دیگر فعل و ترک آن، براى وى یکسان

اصل علیت، به معناى این که هر پدیده‏اى نیازمند علتى است، امرى فطرى به شمار مى‏ رود و انسان براى پذیرش آن، بى‏ نیاز از داشتن دلیل است؛ زیرا همه

توحید صفاتی یعنى درک و شناسایى ذات حق به یگانگى عینى با صفات و یگانگى صفات با یکدیگر. توحید ذاتى به معنى نفى ثانى داشتن و نفى مثل و مانند داشتن

در معنى کلام و تعریف تکلم و نحوه صدور آن از حق تعالى، بین متکلمان اختلاف و گفتگو حاصل شد، و چون اولین بحث و گفتگوى آن ها در این مطلب بود لذا این

توحید خداوند، بنیادی ترین اصل اعتقادی در اسلام، به معنای یکتا و بی مانند دانستن خداوند و همچنین بی شریک بودن او است. نخستین جملات حضرت محمد (صلی

ربوبیت خداوند در برهان محبت قابل اثبات است. برهان محبت با این عنوان در کتب فلسفى و کلامى نیامده؛ ولى از براهین برگرفته از قرآن‏ کریم در داستان

صفت اراده از صفات ذات یا از صفات فعل است. در این مورد، بین حکماء و متکلمان اختلاف نظر پدید آمده است. حکماء اراده را علم به صلاح و از صفات ذات

صفت حیات، یکی از صفات ثبوتیه و ذاتیه ی خداوند متعال است. بعد از صفت قدرت و صفت علم که از صفات ثبوتیه ی ذاتیه است صفت حیات می باشد. خدای سبحان در

برهان‌ های اثبات پذیری توحید خدا، استدلال‌ هایی است با روش عقلی برای اثبات وجود خدا. اعتقاد به وجود خدا، مهمترین عقیده دینی نزد پیروان ادیان