توحید صفاتی یعنى درک و شناسایى ذات حق به یگانگى عینى با صفات و یگانگى صفات با یکدیگر. توحید ذاتى به معنى نفى ثانى داشتن و نفى مثل و مانند داشتن

در معنى کلام و تعریف تکلم و نحوه صدور آن از حق تعالى، بین متکلمان اختلاف و گفتگو حاصل شد، و چون اولین بحث و گفتگوى آن ها در این مطلب بود لذا این

دلایل متعددی بر امامت امام هادی (علیه‌ السلام) نقل شده و به اعتقاد شیعه، رهبرى امت اسلامى پس از امام جواد (علیه‌ السلام) به امام هادى (علیه

عدل الهی، به عمل خداوند بر اساس حسن و قبح عقلی و عدم انجام هر گونه قبیحی از سوی او اشاره دارد. قبیح را هر چیزی که عقل از آن تنفر داشته باشد مانند

توحید خداوند، بنیادی ترین اصل اعتقادی در اسلام، به معنای یکتا و بی مانند دانستن خداوند و همچنین بی شریک بودن او است. نخستین جملات حضرت محمد (صلی

ربوبیت خداوند در برهان محبت قابل اثبات است. برهان محبت با این عنوان در کتب فلسفى و کلامى نیامده؛ ولى از براهین برگرفته از قرآن‏ کریم در داستان

صفت اراده از صفات ذات یا از صفات فعل است. در این مورد، بین حکماء و متکلمان اختلاف نظر پدید آمده است. حکماء اراده را علم به صلاح و از صفات ذات

صفت حیات، یکی از صفات ثبوتیه و ذاتیه ی خداوند متعال است. بعد از صفت قدرت و صفت علم که از صفات ثبوتیه ی ذاتیه است صفت حیات می باشد. خدای سبحان در

برهان‌ های اثبات پذیری توحید خدا، استدلال‌ هایی است با روش عقلی برای اثبات وجود خدا. اعتقاد به وجود خدا، مهمترین عقیده دینی نزد پیروان ادیان