- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : رحمت الله ضیایی
- 0 نظر
برید اسلمى او از یاران پیامبر اسلام، و از پیروان وفادار امیرمؤمنان (ع) است. در جنگ صفین که عده اى از مسلمانان بر اثر تبلیغات و سم پاشى هاى معاویه، وعده اى به بهانه هاى پوچ دست از یارى و پشتیبانى امیر مؤمنان (ع) کشیدند، او از کسانى بود که با اعتقادى راسخ و استوار، در صف على قرار گرفت. او یکى از قاریان قرآن بود که در سپاه امیر مؤمنان (ع) شرکت داشتند
در جنگ صفین، یکى از پرچمداران قهرمان و دلیر سپاه امیر مؤمنان (ع) «هاشم بن عتبه» بود.
در یکى از روزهاى جنگ، امیر مؤمنان (ع) او را احضار نموده مأموریت جنگى به او داد، هاشم که مرد کوه پیکر و فوق العاده شجاع بود،به میدان جنگ شتافته دلاورى هاى درخشانى از خود نشان داد، و با سلحشوران نامدارى از سپاه معاویه، مانند «ذوالکلاع حمیرى» به نبرد پرداخت. او گذشته از فداکارى ها و از جان گذشتگى هاى مهیج، با سلاح منطق و احتجاج نیز با اهل شام به مبارزه مى پرداخت و برخى از شامیان در اثر منطق روشن و استوار او، به اشتباه خود پى بردند و به دست او توبه کرده، به حقانیت على (ع) معترف شدند.
هاشم پس از کشتن عده زیادى طى یک نبرد سختى، نقش زمین شد و به شهادت رسید، شهادت هاشم، یاران على (ع) را به شدت متأثر و اندوهگین ساخت.
على (ع) بر بالین هاشم آمد، دید پیکرهاى آغشته به خون گروهى از سربازان دلیر قبیله «اسلم» و از آن جمله برید اسلمى (که همگى قارى قرآن بودند)، در کنار جسد هاشم افتاده است، على (ع) بشدت افسرده شد و بى اختیار اشعارى سرود که ترجمه آن از این قرار است:
«خداوند گروهى از بنى اسلم را که با چهرهاى در خشان در کنار هاشم جان سپرده اند، جز اى نیک دهد. آنان عبارتند از «برید»، «عبدالله»، «بشر»،«معبد»، «سفیان» و دو فرزند گرانقدر هاشم.
خداوند به «عروه» نیز که شجاعت و قهرمانى او در روزى که هدف شمشیرهاى برهنه قرار گرفت، فراموش شدنى نیست، پاداش نیک دهد»
پی نوشت ها :
۱- برید (بروزن حسین) اسلمى غیر از بریده بن خضیب اسلمى است که شرح حال او گذشت، چیزى که هست هر دو از قبیله (اسلم) مى باشند/
۲- هاشم بن عتبه، از قبیله بنى عتبه، از قبیله بنى زهره و برادر زاده سعد بن ابى و قاص، و پرچمدار نیروهاى پیاده نظام امیر مؤمنان (ع) در جنگ صفین بود. هاشم هنگام راه رفتن و نبرد، با سرعت و چالاکى حرکت مى کرد از این رو «مرقال» که به معنى راهنورد تندرو مى باشد، لقب داشت.
۳- جزى الله خیراً عصبه أسلمیه صباح الوجوه صرعواحول هاشم
پرید و عبدالله بشر و معبد و سفیان و ابنا هاشم ذى المکارم
و عروه لا یبعد ثناه و ذکره اذا اخترطت یوماً خفاف الصوارم
«الاصابه» جلد ۱ صفحه ۱۵۰ – «صفین» نصربن مزاحم صفحه ۴۰۵ – ۳۹۳ در نسخه کتاب صفین به جاى برید، یزید ضبط شده است.
منبع:
شخصیت هاى اسلامى شیعه، سبحانى – پیشوایى، ص ۱۳۹ – ۱۴۳