- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : رحمت الله ضیایی
- 0 نظر
گوشهاى از توصیفات اصحاب و بزرگان از حضرت زین العابدین علیه السلام:
جابر بن عبدالله انصارى گفت: در میان فرزندان انبیاء کسى مثل على بن الحسین علیه السلام دیده نشده است، مگر یوسف، پسر یعقوب، و سوگند به خداوند، که نسل على بن الحسین برتر از نسل یوسف است.
زُهرى:
از او پرسیدند:« زاهدترین مردم در دنیا چه کسى است؟ »
گریه کرد و گفت:« على بن الحسین علیه السلام. »
از او پرسیدند:« آیا على بن الحسین علیه السلام را دیدهای؟»
گفت:« آرى، او را ملاقات کرده ام و هیچکس را با فضیلت تر از او ندیده ام. سوگند به خداوند او نه دوستانى در نهان داشت و نه دشمنانى آشکار. چون من هیچکس را ندیدم که به او حسادت ببرد و دوستداشتن او را انکار کند، و نیز هر کس که او را دشمن میداشت، به دلیل مداراى امام با او، دشمنى خود را آشکار نمیکرد.
او بافضیلت ترین و فقیهترین کس در بنى هاشم بود که ما او را درک کردیم.»
سعید بن مسیب:
به سعید بن مسیب گفتند:«آیا تو گفتهاى على بن الحسین « نفس زکیّه » است و نظیرى ندارد؟»
سعید بن مسیب جواب داد:« بلى، این چنین است. سوگند به خداوند مانند او دیده نشده است.»
«عتبّی»: على بن الحسین که برترین فرد بنى هاشم بود به فرزندش فرمود:« پسرم بر مشکلات صبر کن، متعرض حقوق مردم نشو و به برادرت در امرى که ضرر آن براى تو بیشتر از منفعت آن براى اوست پاسخ مثبت نده.»
«سفیان بن عینیه»: کسى از بنى هاشم را برتر و فقیهتر از زین العابدین ندیدهام.
ابو حمزه ثمالى: غیر از حضرت امیرالمؤمنین على علیه السلام، نشنیدهام کسى زاهدتر از حضرت على بن الحسین علیه السلام باشد.
یحیى بن سعید: على بن الحسین برترین فرد از بنى هاشم است که من در مدینه دیدهام .
ابن ابى الحدید: على بن الحسین علیه السلام در عبادت به نهایت رسیده بود.
ابو زهره: على بن حسین از نظر نجابت و علم، پیشواى اهل مدینه بود.
ابن حیان: على بن الحسین با فضیلت ترین بنى هاشم و فقهاى مدینه بود و عابدترین فرد در همه زمانها.
در مجموع، چناچه « جاحظ » گفته است، در شخصیت على بن الحسین، شیعیان، معتزلیان، عامه و خاصه همه یکسان مى اندیشند و در برترى و تقدم او بر دیگران هیچ تردیدى به خود راه نمیدهند.
امام در عصر خود به عناوینى از قبیل «على الخیر»، «على الاعزّ»، «على العابد» شهرت پیدا کرده بود.
منابع:
بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۷۹ (به نقل از مناقب ) – ص ۳، حدیث ۴ ( به نقل از مناقب )ص ۶۳، حدیث ۲۰ و ۲۱ ( به نقل از علل الشرایع ) ص ۷۳، حدیث ۵۸ ( به نقل از ارشاد )ص ۷۶، حدیث ۷۱ ( به نقل از ارشاد )، ص ۷۳، حدیث ۶۰ ( به نقل ارشاد )