ارتباط فرزندان با والدین

 نکات کلیدى براى رابطه نوجوانان با والدین

۱- وقتى که والدین‌تان غیر منطقى هستند، با آن‌ها بحث استدلالى نکنید، لبخنده زده و موافقت کنید. این کار باعث مى‌شود تا احساس خجالت و گناه کنند. هنگامى که آن‌ها سرگرم صحبت با شما هستند، به کار دیگرى مشغول نشوید زیرا این کار آن‌ها را عصبانى مى‌کند.

۲- هنگامى که والدین، منطقى هستند (یعنى درباره انتظارات خود و یا یک تصمیم با شما صحبت مى‌کنند) به آن‌ها گوش دهید تا سخن خود را به پایان برسانند، سپس دلایل و انتقادات خودتان را مطرح کنید. آن‌ها انتظار ندارند که شما سخن شان را قطع کنید لذا از این کار عصبانى مى‌شوند و دیگر به شما احترام نخواهند گذاشت.

۳- اگر والدین‌تان درخواست شما را رد کردند یا اجازه انجام کارى را به شما ندادند یا آزادى شما را محدود کردند، نپرسید «چرا؟» زیرا با «نه» دیگرى مواجه مى‌شوید. به جاى آن بگویید «چه کارى مى‌توانم انجام دهم تا به درخواستم پاسخ دهید یا به آزادى من احترام بگذارید؟» سؤال «چه باید بکنم؟» به شما نشان خواهد داد که براى جلب رضایت والدین خود چه کارى باید انجام دهید.

۴- اگر والدین شما عصبانى شدند بر اعصاب خود مسلط باشید و آن را کنترل کنید. بسیارى از مواقع، عواملى چون رئیس، همسایه و مغازه دار باعث ناراحتى آن‌ها شده اند نه شما. با آن‌ها آرام باشید و اگر فایده اى نداشت کارى به کارشان نداشته باشید تا به حالت عادى باز گردند.

۵- والدین گاهى بى‌انصاف هستند و این کار آن‌ها شما را عصبانى مى‌کند. هنگامى که یکى از شما عصبانى هستید، هیچ گاه به بى‌انصافى آن‌ها انتقاد و اشاره نکنید و صبور باشید.

۶- وقتى که عقاید، خواسته‌ها و یا شکایات خود را مطرح مى‌سازید، صدایتان را بلند نکنید و آرام باشید. اگر فریاد بزنید، آن‌ها فقط صدایتان را مى‌شنوند ولى اگر آرام باشید سخنان شما را نیز مى‌فهمند.

۷- هیچ گاه خود را در موقعیتى قرار ندهید که یکى از شما برنده یا بازنده باشید. شما یک بچه هستید، لذا شکست خواهید خورد و یا تنبیه خواهید شد. سعى کنید مصالحه و تفاهم کنید تا موقعیتى ایجاد شود که هر دو شما در آن پیروز باشید.

۸- اگر نمى‌توانید با والدین خود صحبت کنید یا آن‌ها از صحبت کردن شما عصبانى مى‌شوند، سخنان خود را بنویسید و به آن‌ها بدهید و یا از واسطه کمک بگیرید.

۹- گاهى اوقات با پدر یا مادر خود به تنهایى بیرون بروید. به آن‌ها بگویید دوست دارید گاهى با آن‌ها تنها باشید. آن‌ها ابتدا از شنیدن این موضوع نگران مى‌شوند و گمان مى‌کنند که مى‌خواهید خبر ناگوارى به آن‌ها بدهید، حتى ممکن است از شنیدن سخنان شما احساساتى شده و شما را در آغوش بگیرند. تحمل داشته باشید.

۱۰- وقتى که والدین شما مشغول مطالعه و یا تماشاى تلویزیون هستند، گاهى آن‌ها را همراهى کنید. درباره موضوعاتى چون مدرسه، دوستان و دیگر مسائل مورد علاقه شان صحبت کنید. آن‌ها ممکن است در آغاز تصور کنند که تغییر رفتار شما دلیل خاصى دارد ولى این احساس را به تدریج از دست داده و شخصیت جدید شما را خواهند پذیرفت.

۱۱- بدیهى است شما حاضر نیستید به افرادى که با شما مشاجره مى‌کنند یا همکارى ندارند کمک کنید. اگر شما نیز با والدین خود چنین برخوردى داشته باشید آن‌ها به شما کمک نکرده و با درخواست هاى‌تان موافقت نخواهند کرد. سعى کنید با آن‌ها درگیر نشوید و روحیه همکارى داشته باشید؛ مطمئن باشید نتیجه این رفتار به سود شما خواهد بود.

۱۲- هر روز از والدین خود بپرسید «چه کمکى مى‌توانم به شما بکنم؟» بیشتر اوقات آن‌ها از شما تشکر کرده و کارى به شما واگذار نخواهند کرد یا گاهى انجام کارهایى را از شما خواهند خواست که ممکن است فقط چند دقیقه وقت شما را به خود اختصاص دهد. والدین از این رفتار شما خشنود شده و آن‌ها نیز با شما همکارى خواهند کرد. شما مى‌توانید با انجام برخى کارها به طور داوطلبانه و بدون این که آن‌ها از شما درخواست کنند، موجب خوشحالى و شگفتى آنان شوید. آن‌ها به همه خواهند گفت که شما بهترین فرزندى هستید که یک پدر و مادر مى‌توانند داشته باشند.

۱۳- اگر پدر و مادر شما با هم به مشاجره پرداختند، آن‌ها را تنها بگذارید زیرا اگر شاهد بگو مگوى آن‌ها باشید، با شما نیز برخورد خواهند کرد.

۱۴- گاهى اوقافت انجام دادن کارهایى ساده و ناچیز مثل خاموش کردن لامپ ها، تمیز کردن اتاق خواب و یا آویزان کردن حوله پس از حمام گرفتن، موجب مى‌شود شما بتوانید امتیازات مهمى را از آن‌ها بگیرید مثل رفتن به منزل دوستان، استفاده از اتومبیل آن‌ها یا استفاده بیشتر از تلفن.

۱۵- با والدین خود صبور باشید. به یاد داشته باشید که دوران نوجوانى شما مرحله اى سخت براى آن‌ها ست، بنابراین به آن‌ها کمک کنید تا با آرامش و روحیه همکارى با این مرحله از زندگى شما برخورد کنند. آن‌ها یک روز از شما تشکر خواهند کرد.

منبع: کلیدهای رفتار با نوجوانان؛ ترجمه مسعود حاجی زاده؛ ص۱۹۴