آیا مذهب شیعه هیچ ارتباطی با اهل بیت(ع) ندارد؟

مذهب شیعه یکی از مذاهب اسلامی است. مذهب شیعه به مذهب جعفری و مذهب اهل بیت نیز معروف است. بنابراین مذهب همان مذهب اهل بیت است که در حدیث ثقلین از سوی پیامبر اسلام (صلی الله علیهو آله و سلم) در کنار قرآن برای هدایت بشر معرفی شده است.

شبهه

وهابی‌ها برای اینکه مذهب شیعه را زیر سوال ببرد ادعا می کنند که مذهب شیعه پیرو اهل بیت پیامبر اسلام  (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست بلکه هیچ ربطی با مذهب اهل بیت ندارد.

پاسخ شبهه

مذهب شیعه امامیه در حقیقت همان مذهب اهل ‌بیت (علیه السلام)  است. مذهبی که در میان مذاهب اسلامی از قرآن و اهل ‌بیت پیروی کرده به نام مذهب شیعه امامیه اثناعشریه، مذهب جعفری و مذهب اهل ‌بیت نامیده شده است. مذهب شیعه امامیه‌ خود را در امور دینی پیرو اهل‌بیت (علیهم السلام) می‌داند، دلایل متعددی ثابت می ‌کند که مذهب شیعه تنها مذهبی است که منطبق بر مذهب اهل ‌بیت است که به آن ها اشاره می ‌شود:

۱. در میان مذاهب اسلامی هیچ مذهبی مدعی پیروی از اهل‌بیت (علیهم السلام) نیست. تنها مذهب شیعه امامیه است که از صدر اسلام تا کنون از اهل‌بیت‌ (علیهم السلام) پیروی کرده و می ‌کند. به تعبیر دیگر مذهب شیعه بدون اهل‌بیت (علیهم السلام) هیچ قوامی نداشته و هم چنین مذهب اهل‌بیت (علیهم السلام) بدون مذهب شیعه وجود خارجی ندارد. بنابراین مذهب شیعه همان مذهب‌اهل ‌بیت و مذهب اهل‌بیت همان مذهب شیعه است.

۲. اینکه مذهب اهل‌ بیت خودش یک مذهب اسلامی است در متون اهل‌ سنت نیز منعکس گردیده و کتاب هایی به این نام نوشته شده اند. مثلا شوکانی کتابی به نام «ارشاد الغبی الى مذهب اهل‌البیت فی صحب‌النبی»[۱] و سید عبدالهادی کتابی به نام «هدایه الراغبین الى مذهب اهل‌البیت الطاهرین»[۲] نوشته‌ اند. پس مذهبی به نام مذهب اهل ‌بیت قابل انکار نبوده و این مذهب جز بر مذهب شیعه امامیه بر هیچ مذهبی دیگری قابل انطباق نیست. بنابراین بدون مذهب شیعه امامیه مذهب اهل ‌بیت وجود خارجی ندارد.

۳. دلیل دیگر بر اینکه مذهب شیعه امامیه از مذهب ‌اهل ‌بیت انفکاک ناپذیر است، این است که شیعه حافظ و ناقل تعالیم اهل ‌بیت است. اگر شیعیان با تحمل زحمات طاقت ‌فرسا و فشارهای سیاسی حکام مخالف این مذهب، تعالیم و میراث دینی، علمی و فرهنگی گران قدر اهل ‌بیت را حفظ نکرده و آن ها را در قالب کتاب های بی ‌شمار برای آیندگان منتقل نمی ‌کردند، امروز هیچ اثری از این میراث باارزش وجود نداشت.

اهل‌ سنت و سایر مذاهب اسلامی هرگز نمی ‌توانند ادعا کنند که آنان حامل این تعالیم هستند؛ زیرا در متون حدیثی و علمی آنان توجهی به تعالیم اهل ‌بیت نشده و حتی نخواسته ‌اند روایتی را از طریق اهل ‌بیت نقل کنند تا چه رسد که تعالیم و آموزه‌ های دینی، اخلاقی، اعتقادی و علمی اهل‌بیت را منعکس کنند. این در حالی است که متون حدیثی، تفسیری، اخلاقی و سایرکتاب های دینی شیعه بر تعالیم و احادیث اهل‌بیت (علیهم السلام) مبتنی هستند.

۴. شیعۀ امامیه درطول تاریخ حامی اهل‌بیت(علیه السلام) بوده است. این مذهب در ضمن حمایت از آموزه‌ های اهل ‌بیت، از مواضع سیاسی و اجتماعی آنان نیز تا پای جان حمایت کرده است. شیعیان، چه در زمان حیات امامان اهل ‌بیت و چه پس از حیات آنان هرگونه خطر جانی و مالی را در راستای حمایت از آنان با دل و جان خریده و از هیچ ‌گونه تلاش فروگزار نکرده ‌اند. ارادت و اخلاص شیعیان نسبت به امامان اهل‌بیت برای کسی که اندک اطلاعات از تاریخ شیعه داشته باشد پوشیده نیست.

عزاداری‌های شیعیان در شهادات و جشن آنان در میلادها عصبانیت وهابیت را برانگیخته و برای جلوگیری از این مراسم این امور را بدون داشتن هیچ مستمسکی محکوم به حرمت و بدعت می‌ کند. درخشش زیارت‌گاه‌های امامان اهل‌بیت(علیهم السلام) بر صفحه زمین از این حمایت شیعیان حکایت دارد و تخریب و با خاک یک‌سان کردن قبرستان بقیع از طرف وهابیان اگر گفته نشود دشمنی صریح با اهل ‌بیت(علیهم السلام) است، دست کم از بی ‌احترامی شدید آنان نسبت به اهل‌بیت (علیه السلام) حکایت می ‌کند.

۵. حمایت امامان اهل‌ بیت (علیه السلام) از شیعیان دلیلی دیگری بر این است که شیعیان تنها پیروان واقعی مذهب اهل‌بیت (علیهم السلام) هستند. این مطلب به قدری روشن است که نیازی به ذکر نمونه ‌هایی از این حمایت ‌ها نیست؛ ولی در عین حال ذکر یک نمونه برای بیان این حقیقت که شیعیان به علت پیروی از اهل ‌بیت (علیهم السلام) مورد طعن قرار گرفته و این امامان اهل ‌بیت (علیهم السلام) بوده ‌اند که آنان را دلداری می‌داده‌اند، لازم است.

در حدیثی مفصلی نقل شده که روزی فردی از یاران امام صادق (علیه السلام) به نام ابومحمد به آن حضرت عرض کرد: «لقبی به ما شیعیان داده می‌شود که به خاطر آن کمر ما شکسته و دل های ما مرده است و والیان با حدیثی که فقهای ‌شان برای آنان روایت می ‌کنند، خون ما را حلال کرده‌اند. امام صادق (علیه السلام) فرمود آیا منظورت لقب رافضه است؟ گفت بلی.

امام فرمود نه به خدا قسم آنان این اسم را برشما نگذاشته‌اند؛ بلکه خدا شما را به این نام نامیده ‌است. آیا می ‌دانی که هفتاد نفر از بنی اسرائیل، فرعون و قومش را در زمانی رفض کردند و به موسی (علیه السلام) ملحق شدند که هدایت موسی و گمراهی فرعون برای آنان آشکار گردید و سپس همین گروه رافضه نامیده شدند؛ زیرا آنان فرعون را رفض و رها کردند. این‌گروه عابدترین یاران حضرت موسی (علیه السلام) و دوستداران شدید موسی و هارون و ذریه آن دو بودند. خداوند به موسی وحی کرد که این اسم در تورات برای آنان ثابت شده و من این اسم را بر آنان گذاشتم…

در ادامه این حدیث امام صادق (علیه السلام) فرمود آنانی که به شما رافضه می‌ گویند خیر را رفض کرده ‌اند و شما شر را رفض کرده ‌اید. مردم به دسته هایی افتراق کرده شعبه شعبه شدند و شما از آنان با اهل ‌بیت پیامبر تان جدا شدید و راهی را رفتید که آنان رفتند و چیزی را اختیار کردید که خداوند برای شما اختیار کرده‌است…».[۳] در این حدیث از شیعیان به علت پیروی آنان از اهل‌بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) تمجیدها و حمایت ‌هایی بی ‌شماری از طرف یکی از امامان اهل‌بیت (علیهم السلام) صورت گرفته است که مجالی برای ذکر همه آن ها نیست.

نویسنده: حمیدالله رفیعی

پی نوشت ها

[۱] . اسماعیل پاشا بغدادی، ایضاح المکنون فی‌الذیل علی کشف الظنون، ج ۱، ص ۶۱، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، بی‌تا.

[۲] . ایضاح المکنون فی‌الذیل علی کشف الظنون، ج ۲، ص ۷۲۰.

[۳] .  کلینی، محمد بن یعقوب ، الکافی، ج ۸، ص ۳۴، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چ ۵، ۱۳۶۳ش، تحقیق : علی أکبر الغفاری.