نحوه صحبت کردنمان چه شکلی جذابتر می شود؟

گفته قدیمی «کلماتی که سخن می‌گویید، خانه‌ای می‌شود که در آن زندگی می‌کنید» کاملاً واقعیت دارد. جهان آینه‌ای است که شما را به خودتان بر می‌گرداند…

تا به حال شده که پیش خود بگویید: «این شرایط (یا شخص)، غیر قابل تحمله.»؛ «من توی این کار کاملاً شکست خورده هستم.» یا «من توی این کار، بی‌عرضه هستم.»؛ «هیچ وقت نمی‌تونم این مسئله رو حل کنم.»؛ «سعی می‌کنم، ولی…»؛ «مثل یه کابوس می‌مونه.»

اگر به هر کدام از این سؤالات پاسخ مثبت دادید، پس احتمالاً در موفقیت خود ناخودآگاه با نحوه صحبت کردنتان مانع ایجاد کردید. تحقیقات روانشناسی نشان داده که ضمیر ناخودآگاه شما، چیزی که عیناً می‌شنود را تفسیر می‌کند. ذهن و جسم شما مسیری را دنبال می‌کند که کلماتتان به آن سمت هدایت کند.

بنابراین اگر می‌خواهید تأثیرگذاری، اعتماد به نفس، روابط یا فرصت‌های بیشتری سر راهتان قرار بگیرد، با حرف‌هایی که از دهانتان بیرون می‌آید شروع کنید. کلماتی که استفاده می‌کنید، قدرت شگرفی دارند. قدرتی برای تقویت اعتماد به نفس و بلندپروازی شما و قدرتی برای این که به شما حس اضطراب و بی‌لیاقتی بدهد. قدرتی برای این که تأثیر اولیه قدرتمندی از خود بروز دهید و قدرتی برای این که به سرعت به فراموشی سپرده شوید. قدرتی برای این که فرصت‌ها را ایجاد کنید و قدرتی برای این که فرصت‌ها را از دست دهید.

بسیاری از افراد می‌گویند «من هیچ وقت نمی‌توانم خوب صحبت کنم» یا «صحبت جلوی جمع، من را تا سر حد مرگ می‌ترساند.» استفاده از کلماتی همچون «هرگز» و «تا سر حد مرگ» می‌تواند جلوی افراد را حتی در تلاش کردن برای بهبود مهارت‌های ارائه شان بگیرد.

گفته قدیمی «کلماتی که سخن می‌گویید، خانه‌ای می‌شود که در آن زندگی می‌کنید» کاملاً واقعیت دارد. جهان آینه‌ای است که شما را به خودتان بر می‌گرداند. اگر از زبان مثبت در مورد خودتان و توانایی‌تان برای مقابله با چالش‌ها و دستیابی به اهدافتان استفاده کنید، این همان چیزی خواهد بود که از بیرون نیز برایتان نمایان خواهد شد. به همین ترتیب، اگر مدام عباراتی در مورد خودتان یا شرایطتان به کار ببرید که ناامیدی را منعکس کند، ترس را القا کند، اضطراب را تقویت کند یا منفی‌بافی را پرورش دهد، آن کلمات واقعیت شما را نیز شکل خواهد داد.

زبان شما همچنین روی نحوه تفکر و ارتباط دیگران با شما نیز تأثیر می‌گذارد. اگر شما اغلب نادیده گرفته می‌شوید یا مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد، به این فکر کنید که الگوهای صحبت کردنتان چگونه روی تعامل دیگران با شما نقش دارد. استفاده از «زبان غیر قدرتمند» مثل کوچک جلوه دادن خودتان، بهانه آوردن یا زیر سؤال بردن نظرتان پیش از این که حتی آن را مطرح کرده باشید، می‌تواند نفوذ، حضور یا قدرت شما را تضعیف کند. به هر فرد موفقی که گوش دهید متوجه خواهید شد که آن‌ها از زبانی استفاده می‌کنند که مثبت، دقیق و اقدام محور است و مرتباً اعتماد را در روابطشان به وجود می‌آورد.

علوم اعصاب اثبات کرده که همه ما این توانایی را داریم تا مغز خود را با اقدامات مداوم بهبود دهیم و عادت‌های مخرب فکری، سخن‌گویی و رفتاری را با عادت‌هایی مثبت‌تر جایگزین کنیم. تبدیل عادت‌های سخن‌گویی منفی به عادت‌های مثبت با شفافیت آغاز می‌شود (از آنجایی که ما اغلب آگاه نیستیم که چگونه موفقیت خودمان را از بین می‌بریم، این کار بسیار از روی عادت ناشی می‌شود!).

به این دو توصیه عمل کنید: اول، حواس‌تان به زبان خود در طول ۲۴ ساعت بعد باشد. دوم، از کسی بخواهید که حواس او نیز به شما باشد، چون که عادت‌های ما اغلب برای خودمان غیر محسوس هستند! بعد تصمیم بگیرید که زبانی که تضعیف‌کننده، منفعل و مبهم است را با زبانی که مثبت، دقیق و اعلانی است جایگزین کنید، زبانی که شما را در رأس امور قرار می‌دهد، انرژی شما را منتقل می‌کند و با این کار، شما را تبدیل به کسی می‌کند که دیگران می‌خواهند بهتان گوش دهند.

۱- خودتان را با قدرت نگه دارید.

این که چگونه خودتان را نگه دارید (حالت بدنتان، حالت چهره‌تان، فضایی که اشغال می‌کنید)، به شکلی عمیق و در عین حال نامحسوس تعیین می‌کند که شما از لحاظ عاطفی، چه حسی داشته باشید و کلمات چگونه از دهانتان خارج شوند. بنابراین به صورت قائم بایستید (یا بنشینید)، شانه‌هایتان را به عقب دهید، لبخندی خفیف روی صورتتان داشته باشید و با افرادی که اطرافتان هستند، ارتباط چشمی زیادی برقرار کنید. این کار حضور شما را تقویت می‌کند، و تضمین می‌کند که کلماتی که می‌گویید به شیوه‌ای بیان شوند که حداکثر تأثیر را روی کسانی داشته باشد که آن‌ها را می‌شنوند.

۲- کلمات را رو به جلو بیان کنید.

به جای این که خودتان را با عباراتی بیان کنید که بیانگر این است که چه کاری نمی‌توانید انجام دهید، زبان خود را به شیوه‌ای عوض کنید که ژست رو به جلو را نشان دهد. به بیان دیگر، به جای «من نمی‌توانم، من انجام نمی‌دهم، من نمی‌خواهم، من می‌خواهم، من نیاز دارم» بگویید «من می‌توانم، من هستم، من انتخاب می‌کنم، من دارم، من ایجاد می‌کنم، من لذت می‌برم.»

۳- از عبارات مطلق پرهیز کنید.

به جای گفتن «آن‌ها کاملاً احمق هستند» بگویید «آن‌ها شرایط را متفاوت از من می‌بینند. برایم سؤال است که آن‌ها چه چیزی را می‌بینند که من نمی‌بینم.» به جای گفتن «هیچ کس اینجا یک کلمه از حرف‌هایی که می‌زنم را هم گوش نمی‌کند» بگویید «آدم‌ها انگار به من گوش نمی‌کنند. برایم سؤال است که چطور می‌توانم صحبت کنم که باعث شود بقیه بخواهند توجه بیشتری به من کنند.»

۴- به خاطر نظراتتان عذرخواهی نکنید.

بسیاری از افراد، به ویژه خانم‌ها، نظر خود را با نوعی معذرت‌خواهی یا عبارتی بیان می‌کنند که احتمال ناراحت کردن دیگران را به حداقل می‌رساند. اگر شما هم این گونه هستید، این کار را متوقف کنید. شما نباید برای بیان نظراتتان معذرت‌خواهی کنید. فقط آن را با احترام بیان کنید.

۵- سرسپردگی و تعهد را بیان کنید («سعی می‌کنم» را کنار بگذارید!)

این که بگوید سعی می‌کنید کاری را انجام دهید، بهانه‌ای برای انجام ندادن آن فراهم می‌کند. پس سعی نکنید. انجام دهید.

۶- برچسب‌زدن را محدود کنید.

برچسب‌زدن، مرز ذهنی ناخودآگاهی به وجود می‌آورد که شما را محدود می‌کند. برچسب زدن خودتان با کلماتی مثل «تنبل» یا «بی نظم» یا «ضعیف» جلوی شما را از بودن هر چیزی به غیر از این صفات می‌گیرد و فقط این حالات ناخوشایند را تقویت می‌کند. فقط به این خاطر که شما تنبل و بی‌نظم هستید به این معنی نیست که نمی‌توانید تصمیم بگیرید متفاوت باشید.

بسیار بهتر است که بگویید «من در این کار خیلی فعال نبودم، ولی حتماً فعال خواهم شد» یا «من هیچ وقت منظم بودن برایم اولویت نداشته است، ولی حالا تصمیم گرفتم که زمان خودم را بهتر مدیریت کنم.»

ما در زبان زندگی می‌کنیم. به شیوه‌هایی صحبت کنید که بهترین توانایی شما را عرضه می‌کند و باعث می‌شود حس مثبت‌تری راجع به توانایی خود داشته باشید تا کارهایی را انجام دهید که به شما انگیزه می‌دهد و چیزهایی که بهتان انگیزه نمی‌دهد را تغییر دهید. اگر یک چیز باشد که در موردش اطمینان داریم، این است که: «شما توانایی بسیار بیشتر از چیزی که فکر کنید را دارید.»؛ تشخیص این که واقعاً چقدر توانایی دارید، لحظه‌ای آغاز می‌شود که تصمیم بگیرید تا از کلماتی استفاده کنید که به شما شهامت می‌دهد.

منبع: میگنا؛ ترجمه از: حمید پاشایی