تحریف‌پذیرى یا تحریف‌ناپذیرى قرآن از نظر خاورشناسان

شرق شناسى با غرب شناسى یا هر علمى و هر شناخت و معرفتى به خودى خود بد نیست. مشکل این است که به عنوان مثال یک مسیحى با افکار مسیحى دست به نقد قرآن بزند. براى او فقط یک چیز مهم است و آن هم زیر سئوال بردن مفاهیم قرآن و نسبت دادن آن به انسان است، نه به وحى و شارع مقدس. بر این اساس در این نوشتار نگاهى داریم بر پیشینه تاریخى تحریف قرآن از نظر خاورشناسان.

فرهنگ استعمارى عموماً از طریق رسانه ها شنوایى و بینایى پیدا مى کند و به این وسیله حضور فیزیکى خود را در منطقه توجیه مى کند. با نگاهى به جنگ اوّل و دوّم خلیج فارس نقش رسانه ها را در اشاعه فرهنگ استعمارى بخوبى مى بینیم.

در جنگ اوّل هنگامى که سربازان آمریکایى چند قدمى با سقوط دیکتاتور عراق فاصله داشتند ناگهان فرمان عقب گرد به آنها داده مى شود و در طول این ده سال یعنى از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۲ میلادى رسانه ها چنان مردم دنیا را با خطرناک بودن دشمنى مثل صدام آشنا مى کنند که تقریباً تمام دنیا جنگ براى از بین بردن صدام را مشروع مى دانستند.

لذا در جرگه حمایت از آمریکا پیوستند و صدام سرنگون شد.

اینک رسانه هاى عراقى نوین و فدرال را براى آینده ترویج مى کنند برنامه اى که مطمئناً یکى از اهداف بلند مدت سردمداران غرب است. از طرفى در سایت هاى اینترنتى که امروزه به عنوان کاربردى ترین رسانه بین جوانان متداول است. استعمار جدید در حال اشاعه فرهنگ استعمار است.

طبعاً در این رسانه دو چیز مورد هدف قرار مى گیرد. یکى هویت ملى و دیگرى هویت مذهبى. چون همواره اصلى ترین ملاک تشخیص هویت ملى که وطن پرستى و ایمان و مذهب است توسط سایت هاى غیر اخلاقى و رسانه هاى ماهواره اى مورد حمله قرار مى گیرند. در حالى که ما از رسول الله صلى الله علیه مى خوانیم که: حب الوطن من الایمان « یعنى دوست داشتن وطن از ایمان است ». امّا آنها این مسأله را مطرح مى کنند که امروز دیگر وطن و مرزهاى جغرافیایى معنى ندارد.

پول و اقتصاد است که در دهکده جهانى حاکم است. در این پروسه همواره کشورهاى ثروتمند فربه تر شده و کشورهاى ضعیف لاغرتر مى شوند و مباحث فرهنگى هم به عنوان اصلى ترین نقطه ثقل و ایستایى استعمار جدید رسانه اى مورد یورش قرار مى گیرد. به عنوان نمونه امروز در اینترنت فارسى در سایت هاى یاهو یا گوگل عده زیادى از سایت هاى مبارز با اخلاقیات و دین را مى بینیم که به اصطلاح خود با تعدادى مدارک جعلى و غیر مستند سعى در زیر سئوال بردن قرآن و دین اسلام و مذهب تشیع دارند.

امروزه رسانه ها بدون هیچ قید و شرطى اوامر مختلفى را پیگیرى مى کنند و به صورت خرده فرهنگ هایى فرصت طلب که کاستى هاى جامعه را براى جوانان و نسل پویاى جامعه عیان و آشکار مى کنند و جاى خود را رفته رفته در دل جامعه باز مى کنند و ما هم بدون اینکه بتوانیم کارى بکنیم دست روى دست گذاشته و تغییرات فرهنگى نسل هاى آینده را مى بینیم و نمود عینى آن تغییرات عجیب و غریب ظاهر برخى از جوانان ماست.

همچنین استدلال هاى غیر علمى که هیچ سندى ندارند در حوزه خرده گیرى هاى مذهبى و دینى است. گویى که علامه دهرند. امّا غافل شده ایم که این عوامل ماحصل تلاش هاى آنهاست. مذاهب همواره تکیه گاه فرهنگ ها هستند.

خرده فرهنگ ها نمى توانند با وجود مذهب اکثریت، بر مردم غلبه کنند. لذا ابتدایى ترین گام برخورد با فرهنگ بومى منطقه جهت گسترش هر خرده فرهنگى، برخوردهاى مذهبى و حمله به آئین هاى مردمى است. اصولاً هر فرهنگى داراى مذهبى است و هر خرده فرهنگى هم به دنبال خود مذهبى را یدک مى کشد.

به طور مثال امروزه رسانه هاى ماهواره اى و اینترنتى مأمنى براى تبلیغ ادیان مسیحى و یهودى و زرتشتى و حتى بابى و بهایى شده است. تلویزیون هاى ماهواره اى پارس، محبّت، امید ایران، تصویر ایران، کانال یک، اندیشه و…. در کنار سایر برنامه هاى تبلیغى خود که فارسى زبان هستند با تهیه برنامه هاى تبلیغى علناً با ظاهر مسیونرى سعى در تبلیغ ادیان فوق الذکر دارند.

آنها به صورت علنى در ساعت هایى خاص با استفاده از مطالب کاربردى براى ترویج دین خود و حمله به آیین اسلام، برنامه هاى شان را پخش مى کنند. این برنامه ها اصولاً بیننده چندانى ندارند. ولى حمله اى مستقیم به قلب جوانان ما هستند.

اگر روزى انگلستان براى توجیه حضور خود در ایران نیازمند ایجاد ادیان دست نشانده چون بابیت و بهائیت داشت و به این وسیله از توان اجرایى شان در دولت هاى پهلوى استفاده کاربردى نمود. و یا در هندوستان ادیان مختلفى را ایجاد کرد و پیامبران زیادى به اجتماع هندوستان معرفى کرد.

همچنین ماجراى مسجد بابرى را بدون هیچ مستدلى به وجود آورد که اکنون بعد از دو قرن هنوز هم خون مى گرید و بسیارى از هندوها و مسلمانان را به قتل و عام مى کشاند.

امروز دیگر از طریق رسانه ها استفاده مى کند و ابتدا به مذهب حمله مى کند. آنها در طول چهار قرن به صورت کامل دین اسلام را شناختند. با ایجاد دانشگاه هاى خاورشناسى و فرستادن خاورشناسان دردل ملت ها و حکومت ها، تمام نقاط ضعف و قدرت ملت ها را شناسایى کردند و امروز از آن یافته ها در رسانه هایشان استفاده مى کنند.

ماجراى مسجد بابرى در هندوستان که علناً حمله به مذاهب و ادیان هند بود. نمونه عینى درگیرى خرده فرهنگ ها با فرهنگ اصیل دارد. انگلستان در طول دو قرن حضور فیزیکى و استیلاى کامل بر هندوستان به عنوان یک فرهنگ غالب در هند شمرده مى شود و فرهنگ اصیل هندى اعم از سایر فرق فقط در قبایل دیده مى شود. مسجد بابرى محل مقدسى براى مسلمانان هندوستان است.

در این راستا خاورشناسان انگلیسى تلاش زیادى براى مقدس بودن آن کردند تا جایى که مسلمانان هند نماز خواندن در آن را برابر با نماز خواندن در مسجدالاحرام مى دانند.

از طرفى دیگر خاورشناسان انگلیسى با حمایت سفارتخانه هاى مقتدر انگلیس در هند و هند شرقى با ارائه مدارک و اسناد دروغین از وداها و سایر کتاب هندوان بیان کردند که این مسجد در جایگاه مقدس هندوان بنا شده است.

همان بناى مقدسى که سالیان متمادى قرن ها پیش از اسلام مورد پرستش هندوان بود. بنابراین خواسته یا ناخواسته جنگ قومى قبیله اى میان ادیان در گرفت و هنوز هم مرد بیگناه زیادى را به قربانگاه مى برد.

امروز رسانه ها علناً فرهنگ هاى موردنظر خود را براى اقوام و ملت هاى مختلف تبلیغ مى کنند در حالى که فرهنگ آنها براى مردم هر منطقه اى یک خرده فرهنگ نفوذپذیر است که عده اى از مردم منطقه را به کیش خود در مى آورد و آنها که فرهنگ ناهماهنگ رسانه اى را پذیرفتند خود به خود یک ناهنجارى و یک خرده فرهنگ براى سایر مردم خود مى شوند.

بنابراین امروز براى نشر یک خرده فرهنگ نیاز به حضور مسیونر یا افراد مبلغ و خاورشناس نیست. چون ابزارها عوض شده اند. هرچند نفس عمل همان است.