- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه: 3 دقیقه
- توسط: حمید الله رفیعی
- 12:10 ب.ظ
- 4 نظر

تمام مسلمانان، اعم از شیعه و اهل سنت بر عظمت و منقبت اهلبیت (علیهم السلام) تأکید دارند و محبت آنان را واجب مىدانند، به همین علت، محدثان اهل سنت، در کتابهاى حدیثى خود، بابى را به مناقب و فضایل اهلبیت (علیهم السلام) اختصاص داده و احادیث و سفارشهاى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را در باره اهلبیت (علیهم السلام) را در این بابها جمعآورى نمودهاند.
وهابىها برخلاف همه مسلمین به احادیث رسول خدا(صلی الله علیه و آله) پشت پا زده و به آنها اعتنا نکردهاند و دشمنى خودشان را نسبت به اهلبیت رسولخدا (صلی الله علیه و آله) به اشکال گوناگون و به شدت ابراز داشتهاند، به نحوى که گویا دشمنى با اهلبیت (علیهم السلام) اساس اعتقادات و مبانى این فرقه را تشکیل مىدهد.
وهابىها هیچ فضیلتى را براى اهلبیت (علیهم السلام) قائل نیستند، بلکه این عقیده را ناشى از جاهلیت عرب مىدانند و مىگویند: اعتقاد به برترى و افضلیت اهلبیت رسولالله (صلی الله علیه و آله) بر دیگران، از تفکرات عصر جاهلیت است که در آن عصر سران و رؤساى قبیله را بر دیگران مقدم مىداشتهاند؟[۱]
وهابىها و بهویژه ابنتیمیه، به حدى با اهلبیت رسول خدا (علیهم السلام) و بهخصوص با امام على (علیه السلام) دشمنى و خصومت دارند که در راستاى ابراز این کینهتوزى و دشمنى، امورى را به على بن ابىطالب (علیه السلام) نسبت داده که حتى براى دشمنان معروف آن حضرت قابل پذیرش نیست.
ابن تیمیه پایهگذار عقاید وهابیت مىگوید: على نیز ستمکار بود. او براى ریاست بر مردم مىجنگید. زیرا کسى که به خاطر ریاست و اطاعت مردم انسانها را بکشد و روى زمین، گردنکشىکرده، فساد ایجاد کند، این همان کارى است که فرعون مىکرد.[۲]
ابن تیمیه در باره امیرالمؤمنین على (علیه السلام) و یاران او مطالبى را بیان داشته است که قلب هر مسلمانى را به درد مىآورد. او مىگوید:
کسانى که على را قدح کرده و او را لعن نموده و کافر و ظالم قرار دادهاند، مثل خوارج، اموىها و مروانىها، همگى از اهل اسلام و معتقد به شعایر اسلامى و عاملین به آن بودهاند. اما منزهین و یاران على، همگى از اهل ردّه و کفرند.[۳]
اما سؤالات:
1. آیا این عقیده وهابی ها در تقابل با حدیث پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) قرار ندارد که فرمود: «لا یُحِبُّکَ اِلا مُؤمِن، وَلا یُبغِضُکَ اِلا مُنافِق، مَن اَحَبَّکَ فَقَد اَحَبَّنی، وَمَن اَبغَضَک فَقَد اَبغَضَنی. . . [۴] تو را جز مؤمن، دوست ندارد و جز منافق، دشمن ندارد؛ کسى که تو را دوست داشته باشد، مرا دوست دارد و کسى که تو را دشمن بدارد، من را دشمن داشته است.»
2. آیا وهابیها با این طرز تفکر، خود را مصداق حدیث پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) قرار نداده که فرمود: «والذی نفسی بیده لا یبغضنا اهل البیت رجل(احد) الاّ ادخله الله تعالی النار؛ قسم به آن کسی که جان من در دست اوست کسی با ما اهل بیت دشمنی نمیکند مگر اینکه خدا اورا داخل جهنم کند[۵]». آلوسی در ذیل این حدیث میگوید حق اینست که محبت اهل بیت پیامبر واجب است و هر چه این قرابت قوی تر باشد محبت شدیدتر میگردد پس محبت علویین و فاطمیین از همه محبتها لازمتر و شدیدتر میباشد[۶].
3. آیا ابن تیمیه و وهابیها با این سخن که عقیده برتری و افضلیت اهلبیت از تفکرات جاهلی است، خدا و قرآن و پیامبر و سنت او را زیر سوال نبرده ودر حقیقت مخالفت خود را با اسلام اعلام نکرده اند؛ زیرا مقام و منزلت اهلبیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) در دین مبین اسلام برای هیچ مسلمانی پوشیده نیست. آیات ونیز احادیث بیشماری از طریق سنی و شیعه برتری آنان را بر دیگران به اثبات رسانده و لا اقل راه رستگاری را برای مسلمانان در محبت و دوستی آنان قرار داده و دشمنی و خصومت با آنها مایه خسران و بد فرجامی دانسته شده است.
پی نوشت:
[۱] . منهاج السنه، احمد بن عبدالحلیم، چاپ مصر، بولاق، ۱۳۲۱.ج ٣ ، ص ٢۶٩ .
[۲] . همان، ج۴، ص ۳۸۹-۵۰۰.
[۳] . منهاج السنه، ج ۵ ، ص ٩ .
[۴] . مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، أبو الحسن نور الدین علی بن أبی بکر بن سلیمان الهیثمی (المتوفى: ۸۰۷هـ)، مکتبه القدسی، القاهره، ۱۴۱۴ هـ، ۱۹۹۴ م، ج ٩ ، ص ١٣٣ .
[۵] . صحیح ابن حبان، ج ۱۵ ص،۴۳۵، حدیث ۶۵۷۸ ؛ المستدرک علی الصحیصین، ج۳ ص۱۶۲، حدیث ۴۷۱۷.
[۶] . آلوسی بغدادی، سید محمود، روح المعانی، ج ۲۵ ص۳۲، بیروت، دار احیاءالتراث.
نویسنده: حمیدالله رفیعی