انحراف وهابیت در باره اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله)

تمام مسلمانان، اعم از شیعه و اهل سنت بر عظمت و منقبت اهل‌بیت (علیهم السلام) تأکید دارند و محبت آنان را واجب مى‌دانند، به همین علت، محدثان اهل سنت، در کتاب‌هاى حدیثى خود، بابى را به مناقب و فضایل اهل‌بیت (علیهم السلام) اختصاص داده و احادیث و سفارش‌هاى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را در باره اهل‌بیت (علیهم السلام) را در این باب‌ها جمع‌آورى نموده‌اند.

وهابى‌ها برخلاف همه مسلمین به احادیث رسول خدا(صلی الله علیه و آله) پشت پا زده و به آنها اعتنا نکرده‌اند و دشمنى خودشان را نسبت به اهل‌بیت رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) به اشکال گوناگون و به شدت ابراز داشته‌اند، به نحوى که گویا دشمنى با اهلبیت (علیهم السلام) اساس اعتقادات و مبانى این فرقه را تشکیل مى‌دهد.

وهابى‌ها هیچ فضیلتى را براى اهل‌بیت (علیهم السلام) قائل نیستند، بلکه این عقیده را ناشى از جاهلیت عرب مى‌دانند و مى‌گویند: اعتقاد به برترى و افضلیت اهل‌بیت رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) بر دیگران، از تفکرات عصر جاهلیت است که در آن عصر سران و رؤساى قبیله را بر دیگران مقدم مى‌داشته‌اند؟[۱]   

وهابى‌ها و به‌ویژه ابن‌تیمیه، به حدى با اهل‌بیت رسول خدا (علیهم السلام) و به‌خصوص با امام على (علیه السلام) دشمنى و خصومت دارند که در راستاى ابراز این کینه‌توزى و دشمنى، امورى را به على بن ابى‌طالب (علیه السلام) نسبت داده که حتى براى دشمنان معروف آن حضرت قابل پذیرش نیست.

ابن تیمیه پایه‌گذار عقاید وهابیت مى‌گوید: على نیز ستمکار بود. او براى ریاست بر مردم مى‌جنگید. زیرا کسى که به خاطر ریاست و اطاعت مردم انسان‌ها را بکشد و روى زمین، گردن‌کشى‌کرده، فساد ایجاد کند، این همان کارى است که فرعون مى‌کرد.[۲]  

ابن تیمیه در باره امیرالمؤمنین على (علیه السلام) و یاران او مطالبى را بیان داشته است که قلب هر مسلمانى را به درد مى‌آورد. او مى‌گوید:

کسانى که على را قدح کرده و او را لعن نموده و کافر و ظالم قرار داده‌اند، مثل خوارج، اموى‌ها و مروانى‌ها، همگى از اهل اسلام و معتقد به شعایر اسلامى و عاملین به آن بوده‌اند. اما منزهین و یاران على، همگى از اهل ردّه و کفرند.[۳]

اما سؤالات:

1. آیا این عقیده وهابی ها در تقابل با حدیث پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) قرار ندارد که فرمود: «لا یُحِبُّکَ اِلا مُؤمِن، وَلا یُبغِضُکَ اِلا مُنافِق، مَن اَحَبَّکَ فَقَد اَحَبَّنی، وَمَن اَبغَضَک فَقَد اَبغَضَنی. . . [۴]   تو را جز مؤمن، دوست ندارد و جز منافق، دشمن ندارد؛ کسى که تو را دوست داشته باشد، مرا دوست دارد و کسى که تو را دشمن بدارد، من را دشمن داشته است.»

2. آیا وهابیها با این طرز تفکر، خود را مصداق حدیث پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) قرار نداده که فرمود: «والذی نفسی بیده لا یبغضنا اهل البیت رجل(احد) الاّ ادخله الله تعالی النار؛ قسم به آن کسی که جان من در دست اوست کسی با ما اهل بیت دشمنی نمی­کند مگر این­که خدا اورا داخل جهنم کند[۵]». آلوسی در ذیل این حدیث می­گوید حق اینست که محبت اهل بیت پیامبر واجب است و هر چه این قرابت قوی تر باشد محبت شدیدتر می­گردد پس محبت علویین و فاطمیین از همه محبت­ها لازم­تر و شدیدتر می­باشد[۶].

3. آیا ابن تیمیه و وهابیها با این سخن که عقیده برتری و افضلیت اهل­بیت از تفکرات جاهلی است، خدا و قرآن و پیامبر و سنت او را زیر سوال نبرده ودر حقیقت مخالفت خود را با اسلام اعلام نکرده اند؛ زیرا مقام و منزلت اهل­بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) در دین مبین اسلام برای هیچ مسلمانی پوشیده نیست. آیات ونیز احادیث بی­شماری از طریق سنی و شیعه برتری آنان را بر دیگران به اثبات رسانده و لا اقل راه رستگاری را برای مسلمانان در محبت و دوستی آنان قرار داده و دشمنی و خصومت با آنها مایه خسران و بد فرجامی دانسته شده است.

پی نوشت:

[۱] . منهاج السنه، احمد بن عبدالحلیم، چاپ مصر، بولاق، ۱۳۲۱.ج ٣ ، ص ٢۶٩ .

[۲] . همان، ج۴، ص ۳۸۹-۵۰۰.

[۳] . منهاج السنه، ج ۵ ، ص ٩ .

[۴] . مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، أبو الحسن نور الدین علی بن أبی بکر بن سلیمان الهیثمی (المتوفى: ۸۰۷هـ)، مکتبه القدسی، القاهره،  ۱۴۱۴ هـ، ۱۹۹۴ م،  ج ٩ ، ص ١٣٣ .

[۵] . صحیح ابن حبان، ج ۱۵ ص،۴۳۵، حدیث ۶۵۷۸ ؛ المستدرک علی الصحیصین، ج۳ ص۱۶۲، حدیث ۴۷۱۷.

[۶] . آلوسی بغدادی، سید محمود، روح المعانی، ج ۲۵ ص۳۲،  بیروت، دار احیاءالتراث.

نویسنده: حمیدالله رفیعی