امام جعفر صادق (علیه‌ السلام) پیشواى ششم شیعیان است. کنیه‌ آن حضرت «ابو عبداللّه»، لقبش «صادق»، پدر ارجمندش امام محمد باقر (علیه السلام) و

حره منطقه ای است در مدینه و لشکر یزید بن معاویه مردم مدینه را به حره کوچ دادند و واقعه حره یا واقعه مدینه را به وجود آوردند. واقعه حره، واقعه ای

دومه الجندل ناحیه ‏اى در شمال نجد است که در قدیم از نواحى شام بوده و امروز در حیطه حکومت عربستان است و نام دیگر آن جوف السرحان است. [۱] در این

داستان مالک بن نویره که در زمان خلافت ابوبکر بن قحافه توسط خالد بن ولید بدون هیچ گناهی کشته شد معروف است و در متون تاریخی به طور گسترده ای مطرح

پیمان عقبه، به بیعت مردم یثرب با رسول خدا (ص)، پیش از هجرت آن حضرت اشاره دارد. دو بیعت بین مردم مدینه و پیامبر اکرم (ص) انجام شد که اولی در سال

پیمان دفاعی مسلمانان توسط پیامبر خدا در مدینه با هدف وحدت هر چه بیشتر بین مسلمانان مهاجر و انصار نوشته شد و یهودیان مدینه نیز آن را امضا کردند.

امامت امام حسین (علیه‌السلام) (۴-۶۱ قمری)، از روایات مختلف از پیامبر (ص) قابل اثبات است. ایشان سومین امام شیعیان فرزند امام علی (علیه السلام) و

علی بن حسین، نام امام سجاد (علیه السلام)، امام چهارم و معصوم ششم است. وى فرزند حسین بن على بن ابی طالب (علیه السلام) و ملقب به «سجاد» و «زین

پیمان اخوت میان مسلمانان (مهاجرین و انصار) در مدینه، به عنوان یکی از مهم‌ ترین و نخستین اقدامات سیاسی، اجتماعی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و