تقیه اصطلاحی فقهی است. کلمه «تقیه» از «اتّقی یتّقی» گرفته شده و به معنای پرهیز کردن و پرهیزکاری است. در اصطلاح، برای تقیه تعریف های متعددی بیان

یکی از موارد اختلاف بین شیعه و اهل سنت مربوط به کلمه «عین الله» است که منشا آن اختلاف درباره واژه عین است. در منابع دینی است که آیا این کلمه

تاریخ‌ نگاران در مورد روز بعثت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله و سلم)، مانند روز ولادت و رحلت آن حضرت، اختلاف نظر دارند. دانشمندان شیعه،

جایگاه اهل بیت (علیهم السلام) در قرآن و روایات به طور صریح و در موارد مختلف بیان و توسط شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله) به خوبی بیان و تبیین

امامت امام حسین (علیه‌السلام) (۴-۶۱ قمری)، از روایات مختلف از پیامبر (ص) قابل اثبات است. ایشان سومین امام شیعیان فرزند امام علی (علیه السلام) و

در میان علماى اسلام در معناى محکم و متشابه آیات قرآن کریم اختلاف عجیبى است و با تتبع اقوال مى‏ توان نزدیک به بیست قول در این مسئله پیدا کرد. در

عبد الله بن وال از اصحاب امام علی و امام حسن (علیهمالسلام) و از قبیله «بنی تیم» و از شیعیان معروف شهر کوفه است که در قیام توابین به شهادت رسید.[۱]

اسماعیلیان و خلفای فاطمی به تبلیغ آیین خود در نقاط دور از دسترس خلفای عباسی مانند سند (شامل پاکستان امروزی) اهمیت زیادی می‌ دادند. از سوی دیگر

معجزات علمی امام جواد (علیه السلام) نقش مهمی در تثبیت امامت ایشان برای شیعیان ایفا کرد. ایشان در هشت سالگی به امامت رسیدند و همین مسأله باعث