پذیرش دین اسلام با زور و اکراه نه از نظر عقل قابل قبول است و نه از نظر قرآن کریم؛ زیرا پذیرش یک عقیده از امور قلبی است و با اکراه و زور شمشیر قابل

پیش از ظهور اسلام، عرب جاهلی را مردمان «اُمّی» می خواندند. «اُمّی» به معنای درس نخوانده است. یعنی یک فرد به همان حالتی که از مادر زائیده شده

درباره بعثت پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم)، بیشتر سیره‏ نویسان و مورخان بر این باورند که بعثت آن حضرت چهل سال پس از عام الفیل بوده است و

مسئله وحدت خداوند از جمله مسائل علمى دقیق‏ و پیچیده‏ است. این مسئله در جایگاه و مرتبه ای قرار دارد که از سایر مسائل علمى به مراتب بالاتر است.

یکی از موارد اختلاف بین شیعه و اهل سنت مربوط به کلمه «عین الله» است که منشا آن اختلاف درباره واژه عین است. در منابع دینی است که آیا این کلمه

طبق نص صریح آیات قرآن کریم، هدایت اجباری انسان از سوی خداوند نفی شده است و خداوند هرگز کسی را به اجبار هدایت نمی کند. هدایت اجباری از دیدگاه عقل

پدیده خشونت ورزی، پیشینه ای همسان پیشینه آفرینش انسان دارد و در همه ادوار تاریخ زندگی بشر کام آدمیان را تلخ و زندگی آنان را با دشواری های

اصل علیت، به معناى این که هر پدیده‏اى نیازمند علتى است، امرى فطرى به شمار مى‏ رود و انسان براى پذیرش آن، بى‏ نیاز از داشتن دلیل است؛ زیرا همه

مباهله، در تاریخ اسلام، رویداد معروف و متواتری است که به مناسبت‏ های‏ مختلف در منابع تفسیری، تاریخی و حدیثی به آن پرداخته شده است. پیامبر