واژه اجتهاد در لغت از کلمه جَهد یا جهُد گرفته شده و به معنای به کار بردن وسع و توان برای رسیدن به مقصود و رسیدن به نهایت کار است.[۱] اما در اصطلاح

اجتهاد در دوره صحابه به معنای اجتهاد فقهی و علمی(یعنى کوشش عالمانه با متد صحیح براى درک مقرّرات اسلام با استفاده از منابع: کتاب، سنّت، اجماع و

قبل از پرداختن به مطلب، لازم است دو واژه  صحابه و اجتهاد را تعریف نموده، مفهوم و ارکان اجتهاد مصطلح فقهی را بیان نماییم. زیرا با تبیین مفهوم

از مسائل مورد بحث در موضوع اجتهاد، طرح انفتاح یا انسداد این باب است؛ به این معنا که اختلاف است آیا باب استنباط وظایف یا استخراج حکم افعال

از بررسى ادلّه «انفتاح باب اجتهاد» استفاده مى‌شود پذیرش انسداد باب اجتهاد، مشکلاتى را به بار خواهد آورد تا آنجا که به نقصان اسلام منتهى

۱. اجتهاد از نظر لغت‌ اجتهاد در لغت از ریشه «جَهْد» به فتح جیم، یا از «جُهد» به ضمّ جیم است؛ فیّومى مى‌گوید: «الجُهد بالضم فى الحجاز و بالفتح فى

اجتهاد تقسیماتى دارد و هدف ما در این مقام، بیان همه اقسام آن نیست، تنها جهت روشن شدن مفهوم اجتهاد در عنوان بحث، به بعضى از آنها اشاره مى‌شود.

  اشاره: یکی از مسائلی که در اسلام بین شیعه و سنی تفاوت دارد مسئله اجتهاد است. این مسئله بعد از رحلت پیامبر اسلام و در میان اهل سنت درباره اعمال و