کلمه قلب در قرآن و احادیث بسیار استعمال شده و از اهمیت خاصى برخوردار است. ولى مبادا خیال کنید که مراد از قلب همین جسم صنوبرى شکلى است که در طرف

عرفان در لغت عرفان در لغت به معانی متعددی از جمله : شناختن و دانستن بعد از نادانی ، شناختن (۱) و بازشناختن ، معرفت.(۲) آگاهی ، درایت ، در نهایت

مسئله اقبال یا انزجار از دنیا از دیرباز در بین اقوام وملل گوناگون طرح شده است. در بین ادیان اولیه آیین‌هایی قوای طبیعت را می‌پرستیدند و سعادت

کلمه عرفان در فرهنگ اسلامی به معنی شناختن آمده است(۱) و در لغتنامه ها به معنی علم و دانش تفسیر گردیده است، ولکن از جهت مفهوم میان علم و معرفت

با کمال تأسف در دوران و عصر جدید ماجرای معنویت به انحراف گراییده و این انحراف نتیجه ی فاصله گرفتن از قرآن و اهل بیت رسول خدا(ص) می باشد. مسئله

برای تبیین مسأله در این زمینه ناگزیر باید چند مقدمه بیان شود تا جواب سؤال روشن گردد. مقدمه اول عرفان از معرفت به معنای شناسایی و در اصطلاح به

بدان که رغبت به دنیا، موجب احتجاب از حق و بازماندن از سلوک الى اللَّه است، و مقصود از دنیا، هر چیزى است که انسان را از حق تعالى‏ به خود مشغول

آیات و روایاتى که درباره نفس انسان وارد شده دو دسته اند: دسته اى از آنها، نفس را به عنوان یک گوهر گرانبها و شریف ملکوتى که از عالم ربوبى آمده و

گرچه انسان یک حقیقت بیش نیست لیکن داراى ابعاد و جهات گوناگونى از وجود است. وجود انسان از ماده خاکى بى درک و شعور آغاز شده و به جوهر مجرد ملکوتى