واژه ‌صوفی عربی است و به معنای پیرو طریقه تصوف و پشمینه پوش است.[۱] درویش واژه‌ای فارسی و به معنای گدا و تهی‌دست است، هم چنین به معنای خواهنده

اشاره: با توجه به اینکه قرآن و اهل بیت دو ثقلی است که پیامبر گرامی اسلام(صلی‌الله علیه و آله) برای هدایت امتش گذاشته و فاصله گرفتن از آنها موجب

اشاره: مکتب تصوف و فرقه‌های صوفیه که امروز در میان برخی از جوامع اسلامی رایج است برخاسته از دین اسلام نیست. زیرا نه در قرآن کریم و نه در متون

اشاره: تصوف به وسیله برخی از مسلمانان در میان مسلمانان به وجود آمده است؛ همان‌گونه که پیروان ادیان مختلف، هرکدام به نام‌های مختلف، این

اشاره: تصوف از ابتدای تکون تا امروز مولد فرقه های متعددی شده است. بسیایر از فرقه های صوفی که در گذشته ظهور نموده منقرض گردیده اند. در عصر حاضر

اشاره: مقاله حاضر کوشیده ‌است تا تجربه‌هاى عرفانى براساس معیارهاى ویژه‌اى تعریف و شاخص‌بندى شود تا پس از آن بتوان ملاک‌هایى براى تعریف و

اشاره: سَماع عبارت است از وجد حاصل از شنیدن نغمه که به واسطه آن سالک به جنبش و حرکت در می‌آید. سماع یکی از آیین‌های تصوف است که عموما در خانقاه

اشاره: در آسیب شناسی علم تاریخ به این اصل باید توجه شود که حبّ و بغض عنصری مهم و حیاتی در تحلیل و بررسی وقایع و شخصیت های تاریخی می باشد. این دو

اشاره: یکی از ارکان تصوف طریقت و حقیقت در برابر شریعت است. صوفیه برای مراحل کمال به این روایت استناد می کنند که پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و