علی محمد باب مدت کوتاهی شاگر سید کاظم رشتی بود. او بعد از فوت سید کاظم رشتی در سال۱۲۶۰ هجری قمری ادعای ذکریت و بعد ادعای بابیت یعنی نیابت خاصه

علی محمد باب فرزند «محمد رضا» شیرازی بود که در محرم سال ۱۲۳۵ هجری قمری در شیراز متولد شد. در زمان کودکی در یکی از تکایای شیراز که در آن مقابر

خطاهای حسینعلی بهاء موسس فرقه بهائیت که در کتاب های او منعکس شده بی شمار است. او در کتاب های خود مطالبی عجیبی را مطرح کرده است که از نظر علمی و

از اساسی ‌ترین مفاهیم ادیان آسمانی، موضوع مبدا و معاد است. اعتقاد به مبدا یعنی اعتقاد به خدای متعال که  خالق همه هستی است و اعتقاد به معاد یعنی

علی محمد باب موسس آیین بابیت و حسینعلی بهاء موسس فرقه بهائیت و ادامه دهنده بابیت درقالب بهائیت است. باب و بهاء که هردو ادعای نبوت و ادعاهای

ایجاد ادیان و فرق ساختگی یکی از ترفندهای مرسوم دول استعمارگر برای به انحراف کشیدن جریان صحیح دینداری بوده است. در حقیقت هدف کلی این بوده که فرق

 بنیان‌گذاران مسلک بهائیت برای این که رنگ و بوی مذهب و دین به مسلک خود بدهند احکام عملی که تقلیدی صوری از دین اسلام و مفهومی از مسیحیت پولسی