حر بن یزید ریاحی که پیش از واقعه عاشورا، یکی از فرماندهان نظامی کوفه بود، دستور گرفت تا با لشکری هزار نفری، مانع از ادامه حرکت امام حسین (علیه

زهیر بن قین بن قیس انمارى بجلى از مردان بزرگ قبیله ‏اش بود و در کوفه سکونت داشت. او مردى شجاع بود و آوازه شجاعت، جنگ آوری و فداکارى ‏هاى او در

«انس بن حارث کاهلى»[۱] از اصحاب با وفای پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلم) است که همراه آن حضرت در جنگ های بدر و حنین شرکت نمود و در روز

یکی از یاران امام حسین (علیه السلام) که در روز عاشورا[۱] به شهادت رسید، جون بن حوی، غلام آزاد شده ابوذر غفاری بود. ابوذر غفاری یا جُنْدَب بْن

عابِس بن ابی‌شَبیب شاکِری یا عابس بن شبیب شاکری، (درگذشت ۶۱ق)، از اصحاب امام حسین(ع) و شهیدان کربلا[۱] و اهل قبیله بنی‌شاکر از قبیله هَمْدان. او

اشاره: ‏‏ نهضت سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) از سه رکن اصلى تشکیل شده است: ۱ـ رهبر قیام; ۲ـ حضرت امام زین العابدین(ع) و زینب کبرى(س); ۳ـ یاران

واضح تُرکى غلام حرث سلمانى مذحجى و اصالتا از نواحى آذربایجان بود.او از مردان پاکدامن و شیعیان واقعى و علاقمند به اهل‎بیت علیهم السلام بوده و

بُرَیر بن خُضَیر هَمْدانی مِشْرَقی، قاری سرشناس کوفه بود که در مسجد کوفه به تدریس قرآن اشتغال داشت. وی از شیعیان و ارادتمندان خاص اهل بیت

در واقعه کربلا افرادی شجاع و وفادار همراه امام حسین علیه السلام تا پای جان جنگیدند ودر نهایت از جام شهادت سیراب گردیدند. یکی از آنها حبیب بن