بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ‌ ﴿المؤمنون‏، ۱۰۹﴾

کسی که در پیشگاه خدا برای برآورده شدن حاجت خود می ایستد و او را می خواند، نباید تردید و دو دلی در او وجود داشته باشد بلکه باید با قطع و جزم دعا

 یکی از آداب دعا این است که انسان در هنگام دعا باید آواز و صدای خود را نه چندان بلند کرده و نه چندان آهسته کند بلکه حالت وسط بین آنها را انتخاب

 دعا دارای آدابی است که رعایت آن در هنگام دعا لازم است. یکی از آداب این است که دعا کننده منتظ رسیدن اوقات شریفی باشد که دعا در آنها قریب به

 کسی که امید بخشش و عطا از مقامی دارد باید در خواستن حاجتش سماجت به خرج دهد. خداوند متعال تنها کسی است که قادر به برآورده نمودن حاجات همه

 هیچ انسانی در دنیا وجود ندارد که بی نیاز باشد. بی نیاز فقط خداوند است که به هیچ کسی و هیچ چیزی نیاز ندارد و حتی به عبادات بندگان نیازمند نیست.

تردید در این نیست که انسانهای غیر معصوم قطعا مرتکب گناه و معصیت می شود و به هین دلیل خداوند برای بخشش گناهان راه توبه را باز نموده است.  خداوند

 حقیقت دعا، همان توجّه به خداوند و استمداد و مددخواهى از رحمت بیکران اوست که در هر آفریده‏اى طبعاً وجود دارد؛ خواه انسان و خواه موجودات دیگر.

 در مورد دعا، این تعلیم بى ‏پایان و این تزکیه همواره جوشان، مسئله ‏اى وجود دارد که مایه تأسّفى عمیق است و آن مسئله این است که کسانِ بسیارى از