ترکیب انسان از روح و بدن کسانی که به معارف اسلامی تا اندازه ای آشنایی دارند می دانند که در خلال بیانات کتاب و سنت، سخن روح و جسم یا نفس و بدن

مهم‎ترین منبع و منشأ ایمان به معاد و حیات اُخروی، وحی الهی است که به وسیله پیامبران ـ علیهم السلام ـ به بشر ابلاغ شده است.انسان پس از آن‎که خدا

مسئله معاد به دلیل پیچیدگى و مبهم بودنش از ابتدا مورد تفسیر و تأویل هاى گوناگون قرار گرفته و به همین دلیل نظریات گوناگونى در خصوص آن اظهار شده

در قرآن کریم براى برپایى قیامت و وقوع رستاخیز نشانه هایى ذکر گردیده است، که از آن ها به «اَشْراطُ السَّاعه» تعبیر مى شود. این نشانه ها عبارتند

بیش از ثلث آیات قرآن، ارتباط با زندگى ابدى دارد: در یک دسته از آیات، بر لزوم ایمان به آخرت، تاکید شده ۱؛ و در دسته دیگر، پى آمدهاى انکار آن،

یکی از نظرها در باره قیامت این است که ثواب و عذاب در قیامت تجسم اعمال انسانها است. یعنی اعمال نیک این جهان در روزگار رستاخیز تغییر شکل داده و به

روایاتى در این خصوص وجود که دلالت دارند بر اینکه در مادّه اعراف، عرفان و معرفت به کار رفته است. و شاید ریشه این نوع تعبیر، از آیه ۴۶ سوره اعراف

در دین اسلام به مسئله امامت پس از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم توجه خاصی شده است. اختلاف در مسئله امامت مسلمانان را به فرقه ها و گروهای

 در احادیث پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به صورت بسیار گسترده بر امامت و ولایت امام علی علیه السلام بعد از خودش تأکید شده‌است. بگذریم