کفاره به معنای پوشاندن می‌ باشد و شان کفاره، پوشاندن خطیئه و گناه است. کفارات جریمه‌ هایی هستند که در ازای انجام برخی کارهای حرام یا ترک بعضی

خانه خدا اولین مسجد روی زمین است.[۱] قرآن کریم می فرماید:«إِنَّ أَوَّلَ‏ بَیتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّهَ مُبارَکاً وَ هُدىً

سه سال از آغاز بعثت گذشته بود، که پیامبر گرامی اسلام پس از دعوت خویشاوندان دست به دعوت عمومی زد. وی در مدت سه سال با تماس های خصوصی گروهی را به

نجاشى حاکم حبشه شخصیت عاقل که با دقت حقیقت اسلام، راه حق را به آسانی پیدا نمود، و با تمام توان از مهاجران مسلمان حمایت کرد، نجاشی لقب عمومى

ریشه اصلی قیام، علاقه و ارادت خاص عثمان بن عفان به خاندان اموی بود؛ وی خود شاخه ای از این شجره بود، در راه تکریم و بزرگداشت این خاندان، علاوه بر

پیرامون امامت امام جواد (علیه‌ السلام) و جانشینی آن حضرت پس از شهادت امام رضا (علیه‌ السلام)، دلایلی بیان شده که در این نوشتار به برخی از آن ها

اعراب جاهلی غرق در فساد اخلاقی، کینه توزی و تفاخر به قوم گرایی بوده و سال ها با هم می جنگیدند، اسلام این فرهنگ را از بین برد و آنان را از بت

مراد از توحید در ربوبیت آن است که نظام این جهان، که شامل مجموعه پدیده‌ های بی‌ شمار گذشته و حال و آینده است، تحت تدبیر حکیمانه یک پروردگار عالم

در تعریف خشونت گفته شده است، خشونت یعنی: «استفاده از زور»[۱] و یا «سوء استفاده از قدرت»[۲] در تعریف دیگری از «خشونت» چنین آمده است: «هر حمله غیر