صدوق (ره) در کتاب «خصال» روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: «لا تقوم الساعه حتی تکون عشر ءایات: الدجال، و الدخان، و طلوع الشمس من مغربها، و دآبه

 خداوند در قرآن درباره قیامت مى فرماید: «انهم یرونه بعیدا و نریه قریبا؛ آنان (کافران) او را دور مى بینند ولى ما او را نزدیک مى بینیم» (معارج/۶ و۷).

در روز قیامت افرادى که در دنیا دنبال هر کسى رفتند و از او پیروى نمودند، و هر کسى را امام و پیشوا و مقتداى خود قرار داند، خواه از پیشوایان عدل

واژه‎ شناسى معاد واژه معاد در لغت در سه معنا به کار رفته است: الف.معناى مصدری: یعنى عود و بازگشتن؛ ب. اسم مکان: یعنى مکان بازگشتن؛ ج. اسم زمان:

قرآن کریم در مورد طولانى بودن روز قیامت دو تعبیر متفاوت دارد: ۱. یک جا آن را معادل پنجاه هزار سال دانسته و فرموده است: «تَعْرُجُ الْمَلائِکَهُ

با توجه به معنای لغوی شفاعت، می توان برای آن اقسامی برشمرد؛ اگر چه پاره ای از آنها شفاعت اصطلاحی نیستند: ۱.  شفاعت تکوینی شفاعت در جهان آفرینش و

مساله معاد از دو راه قابل اثبات است نخست از راه عقلى مانند برهان حکمت و عدالت دوم راه نقلى مانند آیات در مورد معاد اینک هر دو راه را بررسى مى

«یسئل ایان یوم القیامه فاذا برق البصر و خسف القمر و جمع الشمس والقمر یقول الانسان یومئذ این المفر؛ (۱) می پرسد: روز رستاخیز چه وقت است؟ پس آن گاه

«یسئل ایان یوم القیامه فاذا برق البصر و خسف القمر و جمع الشمس والقمر یقول الانسان یومئذ این المفر؛ (۱) می پرسد: روز رستاخیز چه وقت است؟ پس آن گاه