در اخبار و روایاتى که از رسول اکرم(ص) یا ائمه اطهار (علیه السلام) رسیده است، مطلبى به این مضمون به چشم می خورد: اگر قضا و قدر بیاید، اسباب و علل

 اعتقاد به عدل و حکمت خداوند، در تفسیر قرآن کریم بس اثرگذار است. بررسی این موضوع می تواند رویکرد مفسران عدلی مسلک به تفسیر قرآن را آشکار سازد.

خدای عادل اگر نظریه اول را بپذیریم که حقى و عدالتی بوده و حسن و قبح واقعى بوده و شارع اسلام همیشه آن واقعیات را منظور می داشته، قهرا در مواردى که

در آیات قرآن کریم، عادل بودن و قیام به عدل به عنوان یک صفت مثبت برای خداوند ذکر شده است. یعنی در قرآن تنها به تنزیه خداوند از ظلم و ستم در آیات

از مهم ترین مباحث موجود در فلسفه سیاسى اصل عدالت است. طرح مسایلى هم چون مبحث عدالت در یک جامعه حاکى از حیات سیاسى و عقلانى آن اجتماع است. چراکه

برخی می گویند: اگر  سرنوشت همه ما در شب قدر تعیین می شود،  این با عدالت خدا چگونه سازگار است؟ پس ما چه اختیاری داریم؟ این که گفته می شود در شب قدر

در آیات قرآن کریم، عادل بودن و قیام به عدل بعنوان یک صفت مثبت براى خداوند ذکر شده است یعنى در قرآن تنها به تنزیه خداوند از ظلم و ستم در آیات قرآن

بحث جبر و اختیار، خود به خود بحث عدل را به میان آورد زیرا رابطه مستقیمى است میان اختیار و عدل از یک طرف، و جبر و نفى عدل از طرف دیگر، یعنى تنها در

مساله جبر و اختیار از قدیمى ترین مسائلى است که در میان دانشمندان مطرح بوده گروهى طرفدار آزادى اراده انسان، و گروهى طرفدار جبر بوده اند و هر