تناقض الوهیت مسیح با آموزه های توحیدی در اناجیل

دین مسیحیت بر الوهیت مسیح (علیه‌ السلام) و تثلیث و پسر خدا بودن مسیح (علیه‌ السلام) مبتنی است و عیسی مسیح (علیه‌ السلام) که پسر خدا است به شکل انسان در آمده است.  مسیحیان می گویند: «در ازل کلمه بود، کلمه با خدا بود و کلمه خود خدا بود… پس کلمه انسان شد و در میان ما ساکن گردید.»^[۱]

 این آموزه که حضرت مسیح (علیه‌ السلام) کلمه بود و به عنوان پسر خدا به شکل انسان در آمد از ارکان و اصول دین مسیحیت به شمار می‌آیند. یعنی از نظر مسیحیان حضرت مسیح (علیه‌ السلام) پسر خدا و خدا است نه بنده مخلوق خدا.

سوالات ما

این عقیده مسیحیان با آموزه های اناجیل که بر بنده بودن و انسان بودن آن حضرت از یک سو و بر وحدانیت خدا از سوی دیگر تصریح دارند، در تناقض است و مسیحیان موظف هستند به این تناقضات پاسخ معقولی بدهند:

تناقض الوهیت مسیح (علیه‌ السلام) و وحدانیت خدا

جملات زیادی در اناجیل و بیشتر رساله­ های عهد جدید از حضرت مسیح (علیه‌ السلام) نقل شده که به صراحت بر وحدانیت خدا و بندگی و انسان بودن حضرت مسیح (علیه‌ السلام) دلالت دارند که هر نوع شائبه الوهیّت را در مسیح (علیه‌ السلام) نفی می ‌کند. مثلا یکی از کاتبان زمانی که از حضرت مسیح (علیه‌ السلام) پرسید که «اول همه احکام کدام است؟

عیسی (علیه‌ السلام) او را جواب داد که اول همه احکام اینست که بشنو ای اسرائیل، خداوند خدای ما خداوند واحد است و خداوند خدای خود را به تمامی دل و تمامی جان و تمامی خاطر و تمامی قوت خود محبت نما که اول از احکام اینست». کاتب هم این سخن عیسی (علیه‌ السلام) را مورد تایید قرار داده و گفت: «آفرین ای استاد، نیکو گفتی، زیرا خدا واحد است و سوای او دیگری نیست».^[۲] گزاره های دیگری هم در اناجیل وجود دارد که بر وحدانیت خدا دلالت داشته و الوهیت مسیح (علیه‌ السلام) در تناقض اند.^[۳]

مسیحیان این تناقض را چگونه حل می کنند؟

تناقض الوهیت مسیح (علیه‌ السلام) و بنده بودن حضرت مسیح

در اناجیل و رساله­های عهد جدید بر عبادت و نیز بر روزه گرفتن حضرت مسیح (علیه‌ السلام) تصریح شده است و این مطالب بیانگر اینست که با الوهیت مسیح در تضاد است. مثلا در انجیل لوقا عبادت خدای واحد توسط حضرت مسیح (علیه‌ السلام)  به روشنی این گونه بیان شده است: «و در آن روزها بر فراز کوه برآمد تا عبادت کند و آن شب را در عبادت خدا به صبح آورد».^[۴]

در انجیل یوحنا حضرت مسیح (علیه‌ السلام)خطاب به زن یهودی عبادت خود را در برابر خداوند متعال از روی علم و آگاهی می ­داند و می ‌گوید: «شما، آنچه را نمی­ دانید، می ­پرستید؛ امّا ما آنچه را که می ­دانیم عبادت می ‌کنیم».^[۵]

در انجیل متی در ضمن تجربه شدن حضرت مسیح (علیه‌ السلام) توسط ابلیس به روزه گرفتن آن حضرت چنین اشاره شده است: «آنگاه عیسی به دست روح به بیابان برده شده تا ابلیس او را تجربه نماید و چون چهل شبانه روز روزه داشت آخر گرسنه گردید».^[۶]

از این جمله و جملات دیگر الوهیت مسیح (علیه‌ السلام) زیر سوال می رود؛ زیرا از این جملات به روشنی به دست می­آید که حضرت مسیح (علیه‌ السلام) مانند یک انسان و بنده خدا در تحت آزمایش و تجربه ابلیس قرار داشته تا اینکه او با روزه گرفتن از این تجربه و آزمایش پیروز بیرون می ‌آید و در برابر وسوسه ‌های شیطانی مقاومت می ­کند و در نهایت هنگامی که شیطان به او گفت:

«اگر افتاده مرا سجده کنی، همانا این همه را به تو بخشم، آنگاه عیسی وی را گفت دور شو ای شیطان، زیرا مکتوب است که خداوند خدای خود را سجده کن و او را فقط عبادت نما. در ساعت، ابلیس او را رها کرد و اینک فرشتگان آمده او را پرستاری می ­نمودند».^[۷]

مسیحیان این مشکل را که در اناجیل آنها وجود دارد چگونه حل می کند؟

تناقض الوهیت مسیح (علیه‌ السلام) با دعای او

دعا کردن یک نوع عبادت و خواستن نیازهای معنوی و مادی از خداست و این کار اختصاص به کسی دارد که خودش خدا نبوده و نیازمند به خدا باشد. این در حالی است که بر طبق اناجیل، حضرت مسیح (علیه‌ السلام) در موارد مختلفی دعا نموده و از خدای متعال بر آورده شدن نیازهای معنوی و رفع گرفتاری­ های مادی خود را خواسته است و این کار او خدایی و الوهیتش را به صراحت مردود می­ شمارد.

مثلاً داستان تعقیب حضرت مسیح (علیه‌ السلام) و شاگردانش توسط یهودیان و فرار آنان و نیز بی‌وفایی برخی از یاران آن حضرت در انجیل مرقس اینگونه بیان شده است: «به موضعی که جنسیمانی نام داشت رسیدند به شاگردان خود گفت: در اینجا بنشینید تا دعا کنم و پطرس و یعقوب و یوحنا را همراه برداشته مضطرب و دلتنگ گردید و بدیشان گفت نفس من از حزن مشرف بر موت شد اینجا بمانید و بیدار باشید و قدری پیشتر رفت به روی بر زمین افتاد و دعا کرد تا اگر ممکن باشد آن ساعت از او بگذرد».^[۸]

حضرت مسیح با صراحت در این حادثه اضطراب و دلتنگی خود را ابراز نموده و سخت به دعا محتاج بوده است و این یعنی او بنده صالح خدا بوده است نه خدا که هیچ نیازی به دعاکردن ندارد.

این هم از تناقضات دیگر است که نیازی به پاسخ دارد و آموزه های متناقض در یک عقیده قابل جمع نیست.

نویسنده: حمیدالله رفیعی

پی نوشت ها

^[۱] . ر.ک: انجیل یوحنا، ا: ۱۴، همان، ۱ : ۳، همان، ۱۰: ۳۰ و نیز رساله پولس، کولسیان ۱: ۱۵.

_[۲]. انجیل مرقس، ۱۲: ۲۸- ۳۳.

[۳] . رک: اعمال رسولان، ۳: ۱۳؛ انجیل مرقس، ۲: ۶-۹؛ انجیل مرقس، ۱۵: ۳۴؛  انجیل یوحنا، ۲۰: ۱۷.

_[۴]. انجیل لوقا، ۶: ۱۲.

_[۵]. انجیل یوحنا، ۴: ۲۱.

_[۶]. انجیل متی، ۴: ۱و۲.

_[۷]. انجیل متی، ۴: ۹-۱۱.

_[۸]. انجیل مرقس، ۱۴: ۳۲-۳۸.