وفائى شوشترى

اشاره:

حاج ملافتح اللّه (وفائى) شوشترى (متوفاى ۱۳۰۳ ه.  . ق) از علما و عرفاى بزرگ سده سیزدهم هجرى است که طبع خدا داده خود را به تمامى در مناقب و مراثى حضرات معصومین(علیهم السلام) به کار گرفته و دیوان اشعار او سرشار از شمیم ولایت آل اللّه(علیهم السلام) است و به جز دیوان اشعار وى که بارها به چاپ رسیده، این عارف دل آگاه آثار دیگرى نیز دارد که: سراج المحتاج (در سیر و سلوک)، الجبرو الاختیار، اطباق الذهب از زمره آن هاست. وى شهاب الثاقبى را نیز به امر آیت اللّه حاج شیخ جعفر متعهد شوشترى (ره) در ردّ صوفیه نگاشته است۱.

این شاعر عارف آل اللّه(علیهم السلام) سرانجام به سال ۱۳۰۳ ه.  . ق در نجف اشرف به دیدار حق شتافت و در جوار بارگاه ملکوتى مراد الموحّدین و کهف العارفین امام امیرالمؤمنین علىّ(علیه السلام) به خاک سپرده شد۲.

ازوست:

در مدح خواجه کاینات(صلى الله علیه وآله)

تا که خدایى کند خداى محمّد *** دست من و، دامن ولاى محمّد

روضه رضوان و حور و جنّت و غلمان *** روز جرا، کمترین عطاى محمّد

عاجز و محتاج و دردمند و فقیرند *** هر دو سرا، بر درِ سراى محمّد

مهر و مه و عرش و فرش و لوح و قلم را *** بود و بقا باشد، از بقاى محمّد

قصّه «لولاک» را بخوان که بدانى *** خلقت افلاک را، براى محمّد

حِجر و حطیم و صفا و مروه و زمزم *** جمله گواهند بر صفاى محمّد

گر چه بسى نارساست خلعت امکان *** بر شرف قامت رساى محمّد

داد به امکان شرف، از آن که خدا بود *** عاشق و مشتاق بر لقاى محمّد

عالم ایجاد، روز و شب همه خوانند *** هر که به آیین خود، ثناى محمّد

بَدر، به هر مه هلال شود از آن *** تا شود نعلِ کفش پاى محمّد

عارف کامل کسى بود که شناسد *** قدر محمّد، ز اوصیاى محمّد

نیست وفایى (وفایى) ار نسپارد *** جان ز وفا به سرِ وفاى محمّد۳

پی نوشت:

۱ . دیوان حاج ملافتح اللّه شوشترى (وفائى)، به اهتمام مهدى آصفى، تهران، انتشارات جمهورى، چاپ اول، ۱۳۷۸، مقدمه ص ۲٫

۲ . همان.

۳ . همان، ص ۱٫

منبع: سیری در قلمرو شعر نبوی