وقوع زلزله شدید

اشاره:

معجزات پیامبران در آموزه های دین مبین اسلام از امور غیر قابل انکار است و قران کریم از آنها خبر داده است. این معجزات و کارهای خارق العاده به اذن و اراده خداوند توسط پیامبران برای مردم به نمایش گذاشته می‌شد. امامان معصوم و اولیای الهی نیز به از سوی خداوند مورد عنایت قرار داشته و به اذن و اراده الهی گاهی کارهای معجزه آمیز و خارق العاده را به مردم نشان داده اند. در این نوشته کوتاه یکی از معجزات امام علی(علیه‌السلام) نقل شده است. 

در زمان ابوبکر و عمر، زلزله شدیدی در مدینه رخ داد، به طوری که عموم مردم ترسیدند. نزد ابوبکر و عمر رفتند، مشاهده کردند آن دو نفر از شدت ترس به شتاب حضور امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می روند.

مردم هم به تبعیت آنها حضور آن حضرت رسیدند. امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) از منزل خارج شدند. ابوبکر و عمر و عموم در عقب آن بزرگوار رفتند تا به باروی شهر رسیدند. آن حضرت روی زمین نشست مردم هم اطراف او نشستند. دیوارهای مدینه مانند گهواره حرکت می کرد اهل مدینه از شدت ترس صداهای خود را بلند کرده و فریاد می زدند: یا علی به فریاد ما برس، هرگز چنین زمین لرزه ای ندیدیم. لب های آن حضرت به حرکت آمد و با دست به زمین زد و فرمود: ای زمین آرام و قرار بگیر. زمین به اذن خدا ساکت شد و قرار گرفت.

مردم از اطاعت و فرمانبرداری زمین از امیرالمؤمنین تعجب کردند، فرمود: شما تعجب کردید که اطاعت امر من نمود وقتی به او گفتم: قرار بگیر؟

عرض کردند: بلی، یا امیرالمؤمنین.

فرمود: من همان انسانی هستم که خداوند در قرآن می فرماید:

«و قال الانسان مالها» به زمین می گویم بیان کن برای من حوادث و اخباری که بر روی تو واقع شده و انجام گرفته است و به من بگو عمل هایی که مردم در روی تو به جا آورده اند.

پس از آن فرمود: اگر این همان زمین لرزه هایی بود که خداوند در سوره زلزله می فرماید زمین به من اخبار خود را خبر می داد، ولی آن نیست.[۱]

و در حدیث آمده است که پیغمبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: آیا می دانید که اخبار آن چیست؟

گفتند: خدا و پیامبرش داناتر است.

فرمود: اخبار آن این است که شهادت می دهد بر هر بنده و کنیز و هر مرد و زن به آن چه در روی آن انجام داده می گوید: فلانی، فلان کار را در فلان روز از فلان ماه انجام داده. این خبر دادن زمین است.[۲]

پی نوشت:

[۱] . تفسیر برهان، ج ۴، ص ۴۹۳، ح ۱ و ۶، نور الثقلین، ج ۵، ص ۶۴۸، ح ۷.

[۲] . تفسیر نور الثقلین، ج ۵، ص ۶۹۴، ح ۸.

منبع: سایت الغدیر