شیعیان در قرآن و سنت پیامبر(ص)

اشاره:

در سـال هاى اخیر بویژه پس از پیروزى انقلاب اسلامى ایران، گفتگوهاى زیادى درباره شیعیان مـطـرح مـى شـود هم اکنون تبلیغات غربى و وسایل ارتباط جهانى، مشخصا شیعیان ایران را هدف قـرار داده اند و آنان و با بوغ و کرنای وهابیت مذهب شیعه را یک مذهب ساختگی و بدون ریشه در اسلام مطرح می کنند. گاهی می گویند این مذهب به وسیله یهود ساخته شده گاهی می گویند توسط مجوس ساخته شده و گاهی می گویند توسط صفویان ساخته شده و پیوسته به این تبلیغات بی‌پایه و مسموم می پردازند. در این مقاله به صورت اجمال بیان شده که مذهب شیعه همان اسلام اسلام ناب است که کفار و دشمنان اسلام از آن هراس دارند.

مذهب شیعه هـیچ اهمیتى به رسانه هاى غربى و دشمنان اسلام و آنچه در تحلیل هاى خود از اوهام و دروغ ها مـى‌نـویـسـند نمى دهد؛ زیرا هر دشمنى ممکن است، دوست شود مگر دشمنان در دین. ولى آنچه مایه تاسف مى گردد سخنان برخى مسلمانان درباره شیعیان است، که بدون استناد به دلیل و برهان روشنى و بدون تحلیل و بررسى، سخنان دیگران را بازگو مى کنند.

بـه هـرحـال گـذشته از این که در کتابمان«الشیعه هم اهل السنه »[۱] تعریفى حقیقى از این گـروه ارائه داده ایـم، لازم است گوشه اى از سخنان خدا و رسولش را درباره شیعیان یادآور شویم:

شیعه در قرآن کریم

خداى سبحان مى فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ».[۲]؛ آنان که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، همانا آنان بهترین مردم هستند.

جـلال‌الـدیـن سـیوطى(دانشمند بزرگ اهل سنت) در تفسیر معروفش به نام (الدر المنثور فی التفسیر بالماثور)، در تفسیر این آیه، چنین مى نویسد ابو هریره گوید: آیا از مقام و منزلت فرشتگان نزد خداوند تعجب مى کنید؟ به آن کسى که جانم در دسـت او اسـت سـوگـنـد، بـه تـحقیق مقام بنده مؤمن نزد خداوند در روز قیامت، بالاتر از مقام فرشته است اگر مى خواهید بخوانید «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ ».

عـائشـه گـویـد: بـه رسـول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کردم: گرامى‌ترین بندگان نزد خداوند چه کسانى هستند؟ فرمود اى عائشه! آیا نمى خوانى این آیه را «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ»؟

جابر بن عبداللّه گوید: نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم، على وارد شد سپس رسول خدا(ص) فرمود بـه همان کسى که جانم در دست او است سوگند، این و شیعه اش، به تحقیق، رستگاران اند در روز قیامت و این آیه نازل شد «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ ».پـس از آن هـر گـاه اصـحـاب پـیـامبر(ص) على(علیه السلام) را مى دیدند که مى آید، مى گفتند: (خیر البریه آمد.)[۳]

ابو سعید گوید: على، خیر البریه و بهترین مردم است.[۴]

ابن عباس گوید: وقتى این آیه نازل شد، رسول خدا(ص) به على فرمود: «هان! تو و شیعیانت در روز قیامت از خداوند راضى و خداوند از شما خشنود است.»[۵]

على گوید: رسول خدا به من فرمود آیا نشنیدى سخن خداى را که مى فرماید «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ »، تو و شیعیانت هستید، قرار ما کنار حوض کـوثـر، آنـجـا کـه هـمـه امـت هـا براى حساب و کتاب مى آیند، تو و شیعیانت زیبا چهره و گرامى وارد مى شوید.[۶]

علماى اهل سنت که این تفسیر را ذکر کرده اند بسیارند، براى نمونه، علاوه بر جلال الدین سیوطى، طبرى در تفسیرش، حاکم حسکانى در شواهد التنزیلش، شوکانى در فتح القدیرش، آلوسى در روح المعانیش و مناوى در کنوز الحقائقش را یادآور مى شویم .

هـمـ چنین خوارزمى در مناقب، ابن صباغ مالکى در فصول المهمه، ابن عساکر در تاریخ دمشق، شـبـلـنـجـی در نـور الابـصـار، ابن الجوزى در تذکره الخواص، قندوزى حنفى در ینابیع الموده، هـیـثمى در مجمع الزواید، متقى هندى در کنز العمال و ابن حجر در الصواعق المحرقه نیز همین تفسیر را ذکر کرده اند.

با این دلیل محکم و متین، جایى نمى ماند که پژوهشگران قانع شوند به سخنان برخى تاریخنگاران که معتقدند پیدایش شیعیان پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) بوده است .

شیعه در سنت پیامبر

رسـول خـدا(ص) مـکـرر دربـاره «شـیعه» سخن گفته و هر بار ثابت کرده است که پیروان على رسـتـگـاران اند زیرا پیروى از حق کرده و یاریش نمودند و از باطل دورى جسته و خوارش ساختند و هم چنین ثابت کرده است که شیعیان على، شیعیان پیامبرند ما در اینجا بسنده مى کنیم به حدیثى که ابن حجر در «الصواعق المحرقه» و دیگر علماى اهل سنت در کتابهایشان نقل کرده اند.

رسول خدا(ص) به على فرمود «آیـا خـشـنـود نـیستى که تو و حسن و حسین همراه من در بهشت هستید و ذریه ما پشت سرمان و زنهایمان پشت سر ذریه ها و شیعیانمان به طرف راست و چپ ما قرار دارند.»[۷]

و چندین بار رسول خدا از على و شیعیانش یاد برد و فرمود: «به خدایى که جانم در دست او است سوگند، این و شیعیانش روز قیامت رستگاران اند.»[۸]

و این طبیعى است که رسول خدا(ص) پیروان حق را یادآور شود و نشانه اى براى آنان معرفى کند که در تمام دوران ها شناخته شوند تا مسلمانان بتوانند از حقیقت پنهانى، پرده بردارند و از نزدیکترین راه ها به آن راه یابند.

بـه خـاطـر همین تذکرهاى مکرر رسول خدا(ص) بود که گروهى از بزرگان اصحاب، مشهور به تشیع و پیروى از على بن ابى طالب، پس از وفات رسول خدا شدند، از جمله: سلمان فارسى، ابوذر غفارى، عماربن یاسر، حذیفه بن یمان و مقداد بن اسود، تا آنجا که واژه شیعه، لقب اینان شد، چنانکه دکـتـر مـصـطفى شیبى در کتابش «الصله بین التصوف والتشیع » و هم چنین ابو حاتم در کتاب «الزینه» یادآور شده‌اند. ابو حاتم مى گوید «کـمترین اسمى که براى یک مذهب در اسلام پیدا شد، شیعه است و این لقب گروهى از اصحاب بود مانند ابوذر غفارى، عماربن یاسر، سلمان فارسى و مقداد بن اسود».

پی نوشت:

[۱] . ایـن کـتاب به زبان فارسى بر گردانده شده و تحت عنوان (اهل سنت واقعى) توسط بنیاد معارف اسلامى قم منتشر شده است .

[۲] . سوره بینه : ۷.

[۳] . مناقب خوارزمى : ۶۲.

[۴] . الدر المنثور ج۸ : ص ۵۸۹، تذکره الخواص : ۱۸.

[۵] . الدر المنثور ج۸ : ص ۵۸۹، تذکره الخواص : ۱۸.

[۶] . الدر المنثور ج۸ : ص ۵۸۹، تذکره الخواص : ۱۸.

[۷] . الصواعق المحرقه ابن حجر ـ ص ۱۶۱.

[۸] . مناقب خوارزمى حنفى ـ ص ۶۲.

منبع اصلی:  پرتال فرهنگی اطلاع رسانی نور( تاریخ: ۲۸/۲/۹۲)