میلاد باسعادت مولی الموحدین ،امیرالمومنین

شعر زیبای مولانا در وصف امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام
تا صورت پیوند جهان بود علی بود
تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود
آن قلعه گشایی که در قلعه ی خیبر
برکند به یک حمله و بگشود علی بود

[Htab]
[tab title=”شعر زیبای مولانا در وصف امیرمؤمنان“]

تا صورت پیوند جهان بود  علی بود                    تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود

آن قلعه گشایی که در قلعه ی خیبر                  برکند به یک حمله و بگشود علی بود

آن گرد سرافراز که اندر ره اسلام                    تا کار نشد راست نیاسود ، علی  بود

شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود                سلطان سخا و کرم و جود علی بود

آن شیر دلاور که برای طمع نفس                 بر  خوان جهان پنجه نیالود ، علی بود

سر دو جهان جمله ز پنهان و ز پیدا                   شمس الحق تبریز که بنمود ، علی بود

آن عارف سجّاد ، که خاک درش از قدر                      بر کنگرهی عرش بیفزود علی بود

مسجود ملایک که شد آدم ، ز علی شد                   آدم چو یکی قبله و مسجود علی بود

هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاس        هم  صالح  پیغمبر و داوود علی بود

هم موسی وهم عیسی و هم خضر و هم ایوب       هم یوسف و هم یونس و هم هود علی بود

آن لحمک لحمی ، بشنو تا که بدانی                    آن یار که او نفس نبی بود علی بود

موسی و عصا و ید بیضا و نبوت                      در مصر به فرعون که بنمود ، علی بود

عیسی به وجود آمد و در حال سخن گفت                 آن نطق و فصاحت که در او بود علی بود

خاتم که در انگشت سلیمان نبی بود علی بود             آن نور خدایی که بر او بود علی بود

آن شاه سرافراز که  اندر شب معراج                     با احمد مختار یکی بود علی بود

محمود نبودند کسانی که ندیدند                  کاندر ره دین احمد محمود علی بود

آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن                  کردش صفت عصمت و بستود علی بود

چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم                      از روی یقین در همه موجود ، علی بود

هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن                         هم عابد و هم معبد و معبود ، علی بود

این کفر نباشد ، سخن کفر نه این است                    تا هست علی باشد و تا بود  علی  بود

[/tab]

[tab title=”      شعر بسیار زیبا در وصف مولا امیرالمؤمنین“]

کیست مولا ذات بی همتای حق
بعد حق هر کس بود شیدای حق

کیست مولا لام خلقت را هدف
عـیـن عـلـم و یـاء دریای شرف

کیست مولا دین احمد را کمال
متصل نورش به ذات لا یـزال

کیست مولا نعمت حـق را اتـم
مـعـنی تـفـسیر نـون والـقـلم

کیست مولا قاسم نـار و جحیم
صاحب تقسیم جنات و نعیم

کیست مولا باب شـبیر و شبـر
بـر یتیمان مـهـربـانـتـر از پدر

کیست مولا نور حق را منجلی
حجت بر حـق حـق یعـنی عـلی

در ولایت حب او تکوینی است
دین منهای علی بی دینی است

بی‌ علی‌ در جسم‌ هستی‌ روح‌ نیست
کشتی شرع نبی را نوح نیست

بی علی تقوی گلی بی رنگ و بوست
بـنـدگی هـمچون نماز بی وضو ست

بی علی قرآن کتاب بی بهاست
چون‌ علی آیات‌ حق‌ را محتواست

بـی عـلی اسـلام تـمـثـالـی بـود
در مَثَل چون طبل تو خالی بود

بی علی اصل‌ عبادت باطل‌است
بی‌ علی‌ هر کس‌ بمیرد جاهل است

ژولیده نیشابوری

[/tab]

[tab title=”      مدح زیبای حضرت امیرالمؤمنین“]

تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد

دست‌هایت را گرفت و رو به مردم کرد و گفت:

مومنین! ( یک لحظه اینجا یک تبسم کرد و گفت:)

خوب می‌دانید در دستانم اینک دست کیست؟

نام او عشق است، آری می‌شناسیدش : علی ست

من اگر بر جنگجویان عرب غالب شدم

با مددهای علی ابن ابی طالب شدم

در حُنین و خیبر و بدر و اُحُد گفتم: علی

تا مبارز خواست «عمرِو عبدِوُد» گفتم: علی

با خدا گفتم: علی، شب در حرا گفتم: علی

تا پیام آمد بخوان «یا مصطفی»! گفتم: علی

هر چه می‌گویم علی، انگار اللّهی ترم

مرغ «او ادنی»ییم وقتی که با او می‌پرم

مستجار کعبه را دیدم، اگر مُحرِم شدم

با «یَدُ الله» آمدم تا «فُوقِ اَیدیهِم» شدم

تا که ساقی اوست سرمستند «اصحابُ الیمین »

وجه باقی اوست، «اِنّی لا اُحبُّ الافِلین»

دست او در دست من، یا دست من در دست اوست

ساقی پیغمبران شد یا دل من مست اوست

یکصد و بیست و چهار آیینه با هر یک هزار ـ

ساغر آوردند و او پر کرد با چشمی خمار

آخرین پیغمبر دلداده‌ام در کیش او

فکر می‌کردم که من عاشقترینم پیش او

دختری دارم دلش دریای آرامش، ولی

شد سراپا شور و توفان تا شنید اسم علی

کوثری که ناز او را قلب جنت می‌کشید

ناگهان پروانه‌ شد دور سر حیدر ‌پرید

روزگارش شد علی، دار و ندارش شد علی

از ازل در پرده بود آیینه دارش شد علی

رحمتٌ للعالمینم گرد من دیو و پری

می‌پرند و من ندارم چاره جز پیغمبری

بعد از این سنگ محک دیگر ترازوی علی است

ریسمان رستگاری تارِ گیسوی علی است

من نبی‌اَم در کنارم یک «نبأ» دارم «عظیم»

طالبان «اِهدنا» اینهم «صراطَ المستقیم»

چهره‌اش مرآتِ «یاسین»، شانه‌هایش «مُحکمات»

خلوتش «والطور»، شور مرکبش «والعادیات»

هر خط قرآنِ من، توصیفی از سیمای اوست

هر که من مولای اویم، این علی مولای اوست…

تمام لذت عمرم در این است..

که مولایم  «امیرالمؤمنین» است..

با تشکر از وب کتابخانه مسجد جامع قم

[/tab]
[/Htab]