چه کسی پیامبر فارسی زبانان است؟

شبهه

خداوند در سوره ابراهیم آیه ۴ می فرماید: و ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم، تا [حقایق را] برای آنان بیان کند. پس رسولی که خداوند برای فارسی زبانان فرستاده چه کسی هست؟

پاسخ شبهه

خداوند برای هدایت نوع بشر و رساندن انسان ها به کمال مطلوب و سعادت ابدی، پیامبران و رسولانی فرستاده است، چه این که اگر نمی فرستاد هدف آفرینش بشر حاصل نمی شد. و انسان ها در گرداب گمراهی غوطه ور می شدند و نقض غرض لازم می آمد. در این زمینه خداوند می فرمایند: «پیامبرانی (را فرستاد) که بشارت دهنده و بیم دهنده بودند، تا حجتی برای مردم بر خدا باقی نماند و راه سعادت را به همه نشان دهند و بر همه اتمام حجت شود و خداوند توانا و حکیم است».(۱)

در جای دیگر می فرماید: «ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که: خدای یکتا را بپرستید، و از طاغوت اجتناب کنید. خداوند گروهی را هدایت کرد، و گروهی ضلالت و گمراهی دامانشان را گرفت، پس در روی زمین بگردید و ببینید عاقبت تکذیب کنندگان چگونه بود».(۲)

آنچه که از قرآن استفاده می شود خداوند اولین موجودی که تحت عنوان آدم آفرید او را به عنوان پیامبر و رسول خود نامید و هم چنین با استفاده از آیات فوق و احادیث روایت شده از معصومین، خداوند برای هدایت بشر افراد شایسته را به عنوان نبی و رسول خود فرستاد تا با مردم اتمام حجت کند و نیز آنچه که از اخبار بر می آید: حدود ۱۲۴۰۰۰ پیامبر از طرف خداوند رسالت تبلیغ داشتند که برخی صاحب شریعت بوده و برخی مأموریت داشته است که شریعت پیامبر پیش از خود را تبلیغ و ترویج کند، و در این میان فقط پنج نفر از این تعداد پیامبر، رسالت جهانی داشتند که از آنها به عنوان پیامبران اولوالعزم یاد می شود. که عبارتند از نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد (صلی الله علیه و آله)(۳) که این پیامبران هم دارای کتاب و هم صاحب شریعت بودند و شریعت هر یکی تکمیل کننده شریعت پیامبر پیشین است و خودشان هم برای کافه و عموم مردم فرستاده شده اند. پس از اینجا معلوم می شود که قوم فارس هم صاحب پیامبر بوده اند.

امّا از تعداد ۱۲۴ هزار پیامبر فقط نام حدود ۲۶ نفرشان در قرآن آمده و در برخی روایات نیز به زندگی و نام برخی دیگر اشاره شد که تعدادشان در مقایسه با کل پیامبران خیلی اندک است لذا اطلاع، از تاریخ و زندگی همه پیامبران خیلی کم و در رابطه اکثرشان هیچ اطلاعی نداریم.

و قرآن هم بنا ندارد تاریخ انبیاء را به طور مفصل بیان کنند بلکه در برخی موارد برای فهم بیشتر مردم نمونه هایی را ذکر می کند.

در روزگاران کهن و به اصطلاح ایران باستان که آیین مغان در سرزمین ایران رواج داشت انسان اصلاحگری برخاست و ایرانیان را به آیین تازه ای دعوت کرد و آیین مغان را برانداخت. این شخص مصلح که خود را پیامبر می نامید و فرستاده خدای خود و روشنایی معرفی می کرد زرتشت نام داشت وی مدعی بود آیین خود را از اهورامزدا دریافت کرده تا جهان را از تیرگی ها پاک کند و آن را به سوی نیکی و روشنایی رهنمون شود.

زردشتیان به نام هایی چون مجوسی، گبر و پارسی خوانده می شوند. واژه مجوسی هم فقط یک بار در قرآن آمده است. در سوره حج پس از ذکر چند دین توحیدی و پیش از اشاره به مشرکان قرار گرفته است و همچون یهود و نصاری مجوس را قبل مشرکان معرفی کرده است.(۴)

اکثر علمای اسلام مجوس را اهل کتاب دانسته اند و احادیثی نیز در این باب وجود دارد در روایتی آمده است که حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) فرمودند: قبل از این که من از میان شما بروم از هر چه که می خواهید از من بپرسید، در این حال اشعث بن قیس پرسید: ای امیر المؤمنین در گرفتن جزیه با مجوسیان چگونه برخورد کنیم، با اینکه آنها نه کتابی دارند و نه پیامبری برای آنها فرستاده شده است؟ حضرت فرمودند: «خداوند برای آنها کتابی نازل کرد و پیامبری میانشان برانگیخت ولی آنها پادشاهی داشتند که در حالت مستی مرتکب خلافی شد و وقتی به هوش آمد و دید مرتکب عمل زشتی شده برای اینکه عمل خودش را توجیه دهد مردم را از دین بدر کرد».(۵)

در روایتی دیگر هست که شخصی زندیق از امام صادق (علیه السلام) در مورد مجوس سؤال می‌کند، حضرت می فرمایند: خداوند برای مجوس پیامبری مبعوث کرد، چنان چه گفته است که هیچ قومی بدون انزار دهنده نخواهد بود، و زردشت کسی است که ادعای پیامبری نمود و عده زیادی هم به او ایمان آوردند. و در ادامه این حدیث نقل شده است که کیخسرو حدود سیصد پیامبر را به قتل رسانده است. از این نقل و نقل های مشابه استفاده می شود که در میان مردمان ایران زمین و فارسی زبانان قدیم پیامبرانی مبعوث شده اند و هم چنین عده ای به عنوان تبلیغ به این دیار آمده اند که برخی گرفتار ظلم حاکمان ستمگر شده و به قتل رسیده اند. وجود قبر قیدار نبی در شهرستان خدا بنده استان زنجان و قبر دانیال نبی در شهرستان شوشتر استان خوزستان نیز می تواند مؤیدی بر حضور انبیاء در این مرز و بوم باشد.

بنابراین با توجه به آنچه که ذکر شد و نیز با توجه به این که اطلاعات در مورد همه پیامبران که تعداد شان ۱۲۴ هزار نفر می باشد ناچیز است می توان دریافت که قطعا هر قوم و ملتی از میان مردم خود پیامبری داشته است، و علاوه بر این برخی از پیامبران رسالت جهانی داشتند و افرادی را به عنوان مبلغ شریعت خود میان اقوام و ملل مختلف می فرستادند و همان طور که خداوند کریم ذکر کرده است هیچ قوم و ملتی را بدون اعلام حجت و ابلاغ رسالت مؤاخذه نخواهد نمود.

پی نوشت:

۱.نساء ، ۱۶۵.
۲.نحل ، ۳۶.
۳.طریحی، فخر الدین، تفسیر غریب القرآن، قم، زاهدی، بی تا، ص۵۱۱.
۴.نمازی، علی، مستدرک سفینه البحار، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۳۳۸.
۵.جزایری، نعمت الله، قصص الانبیاء، بی تا، بی جا، ص ۵۱۰.

منبع: نرم افزار پاسخ ۲ مرکز مطالعات حوزه.