از دید کودک خردسال خود به دنیا بنگرید

عینک فرزندتان را بزنید!

اگر شما همیشه از زور استفاده کنید و یا نقش معلم را بازی کنید، فرزند شما هیچ گاه به توانایی‌های شخصی خود، که او را از دیگران متمایز می‌سازد، پی نخواهد برد.

تقویت شخصیت فرزند به این نیاز دارد که شما بین برخوردهای ویرانگر و برخوردهای سازنده تفاوت قائل شوید. برخوردهای منفی و مخرب شامل کتک زدن و فریاد کشیدن است. اگرچه این روش‌ها کمک می‌کنند تا فرزند شما کمی به خود آید ولی اعتماد به نفس او را از میان می‌برد.

اگر بتوان اعتماد به نفس را به تایر اتومبیل تشبیه کرد، داد زدن بر سر کودک یا کتک زدن او سبب خالی شدن هوای داخل تایر می‌شود. اگر شما همواره عنان اختیار خود را از دست بدهید و بر سر او فریاد بکشید، حتی اگر او را کتک هم نزنید، احساس همکاری و یا داشتن انگیزه در او به وجود نخواهد آمد.

برای اینکه بتوانید از روش‌های ویرانگر دوری کنید، از دید یک کودک به موضوعات مختلف بنگرید. آنگاه خواهید دید که زندگی برای کودک شما همچون غولی بزرگ است که نمی‌تواند بسیاری از مشکلات و بدنبال آن پیشنهادهای شما را بفهمد.

اگر شما از فرزند خود بخواهید که پیراهن خود را به اتاقش بیاورد، ممکن است منظور شما همان لحظه باشد ولی تا وقتی که به طور دقیق برای فرزند خود مشخص نکرده اید در چه زمانی این کار باید انجام شود، او فکر می‌کند بعدها هم می‌تواند این کار را انجام دهد. شما باید بین کارهای فوری و کارهایی که بعدا نیز می‌تواند انجام بگیرد مرزبندی کنید.

به عنوان مثال: شما می‌توانید بگویید:” همین حالا پیراهنت را به اتاقت ببر” یا ” هر وقت نقاشی ات تمام شد پیراهنت را به اتاقت ببر.” توضیح کامل درخواست‌ها ممکن است به حوصله بیشتری نیاز داشته باشد ولی ابهامی در مورد درخواست شما باقی نخواهد گذاشت.

گاهی اوقات خواسته والدین با چنان متانتی همراه است که امکان مخالفت کودکان را فراهم می‌سازد. به طور مثال: می‌توانم خواهش کنم این این کار را انجام دهی؟

هرگز درخواست خود را به گونه ای بیان نکنید که فرزند شما احساس کند کنترل پاسخ سوال با اوست. سعی کنید مصمم، صریح، قاطع و مهربان باشید. اگر می‌خواهید خواسته ی شما به سرعت انجام شود، ان را با صراحت بیان کرده، بگویید: ” وسایل نقاشی‌ات را هر چه زودتر جمع کن.

اگر شما درخواست خود را به روشنی بیان کنید فرزندتان در می‌یابد که در صورت سرپیچی تنبیه خواهد شد. از کلی گویی دوری کنید. کودکان از اینکه بتوانند به والدین خود کمک کنند لذت می‌برند. آنها دوست دارند کارهایی را به آنها واگذار کنید تا از طریق آن اعتماد به نفس خود را تقویت کنند. بنابراین آنها را در کارها شرکت دهید و حتی کوچکترین موفقیت آنها را تحسین کنید.

برخورد سازنده به این معنی است که انتظارات خود را مشخص سازید و هر موضوعی را به یک مبارزه تبدیل نکنید.

برخی از والدین انتظار دارند فرزندشان، همه کارها را به بهترین شکل انجام دهند، این انتظار ایرادی ندارد ولی کمی هم چشم پوشی لازم است، بنابراین آرامش خود را افزون کنید. به یاد داشته باشید که احساسات شما در چهره تان پدیدار می‌شود، حتی اگر سعی در مهار کردن آن داشته باشید. کودکان نسبت به رفتار والدین بسیار حساس هستند. هنگامی که مادری اخم می‌کند یا چشمانش را گرد می‌کند، فرزندش به او می‌گوید” چرا داد می‌زنی؟ ” زیرا از نظر یک کودک، داد زدن، تنها یک صدا نیست بلکه یک احساس است.

تقویت تعامل  و ارتباط با کودک

اکنون به نکات زیر دقت کنید که می‌تواند توانایی شما را افزایش دهد:

۱-با فرزندتان شوخی کنید و با او خودمانی شوید، البته از شوخی‌هایی که باعث مسخره کردن او می‌شود خودداری کنید. حتی فکر کردن به یک موضوع خنده دار موجب آرامش انسان می‌شود.

۲- سعی نکنید فرزندتان را مجبور کنید به حرف‌های شما گوش دهد، به او نگویی” تو مرا ناراحت می‌کنی” بلکه بگویی” فلان رفتار تو مرا ناراحت می‌کند.

۳- اگر از چیزی ناراحت هستید به فرزند خود بگویید که ناراحتی شما به خاطر مشکلات مربوط به کار یا نظایر آن است تا فرزندتان احساس نکند که از او ناراحت هستید.

۴- در غیاب فرزندتان درباره او با دیگران صحبت نکنید. به او احترام بگذارید و به تاثیری که غیبت کردن بر نفوذ شخصیت شما خواهد گذاشت و توانایی‌تان را در برخورد مستقیم با فرزندتان کاهش خواهد داد، بی‌اعتنا نباشید.

۵- هرگز مسئولیت تربیت فرزندتان را به دیگران واگذار نکنید. کودکان دوست دارند که والدینشان این مسئولیت را به عهده گیرند.

۶- یکی از راه‌های دوری از برخوردهای ویرانگر این است که درگیر نشوید. رفتاری را که از فرزندتان سر می‌زند و سبب درگیری می‌شود، شناسایی و از وقوع آن جلوگیری کنید و یا روش مناسبی را جایگزین آن سازید.

۷- به عنوان پدر و مادر، شما حق دارید هر گونه مقررات سختی را به اجرا بگذارید.

منبع: کتاب کلید رویارویی با مشکلات رفتاری کودکان؛ ترجمه مسعود حاجی زاده؛ تبیان