دعای امام حسین علیه السلام به فرزندش

این دعا را امام حسین(علیه السلام) به فرزندش امام سجّاد(علیه السلام) تعلیم فرمود:

بِحَقِّ یـس وَالْقُرْآنِ الْحَکیمِ، وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ، یا مَنْ یَقْدِرُ

به حق یاسین و قرآن حکمت آموز و به حق طه و قرآن بزرگ اى که توانایى

عَلى حَوآئِجِ السّآئِلینَ، یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِى الضَّمیرِ، یا مُنَفِّسَ عَنِ

بر حاجات خواستاران اى که مى دانى آنچه در دلهاست اى برطرف کننده گرفتارى

الْمَکْرُوبینَ، یا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومینَ، یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ، یا

گرفتاران اى غمزداى اندوه غمندگان اى مهرورز پیر کهنسال اى

رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغیرِ، یا مَنْ لایَحْتاجُ اِلَى التَّفْسیرِ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد

روزى ده کودک خردسال اى که نیازى ندارد به شرح و بیان درود فرست بر محمّد

وَآلِ مُحَمَّد، وَافْعَلْ بى کَذا وَ کَذا

و آل محمّد و بکن با من چنین و چنان

(به جاى آن، حاجات خود را بگوید).

منبع: دعوات راوندى، صفحه ۵۴، حدیث ۱۳۷ و بحارالانوار، جلد ۹۲، صفحه ۱۹۶.