نماز پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)

اشاره:

«سیّد بن طاووس» به سند معتبر از امام رضا(علیه السلام) روایت کرده است که از آن حضرت سؤال کردند از نماز جعفر طیّار(رحمه الله)؛ امام(علیه السلام)فرمود: چرا از نماز رسول خدا(صلى الله علیه وآله) غافل هستى؟! آن مرد عرض کرد: آن نماز را به من تعلیم فرما. حضرت فرمود:

نماز پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پانزده مرتبه سوره «قدر» (انّا انزلناه) را مى خوانى؛ همچنین در رکوع – پس از ذکر رکوع – و همچنین پس از سر برداشتن از رکوع – آنگاه که ایستاده اى – و در سجده اوّل – پس از ذکر سجده – و همچنین پس از سر برداشتن از سجده – آنگاه که نشسته اى – و در سجده دوم – پس از ذکر سجده – و همچنین پس از سر برداشتن از سجده نیز در هر یک از این موارد، پانزده مرتبه سوره «قدر» را مى خوانى. پس از اتمام نماز، خداوند گناهانت را مى آمرزد و حاجتت را روا مى سازد، و آنگاه این دعا را مى خوانى:

لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، رَبُّنا وَ رَبُّ آبآئِنَا الأَوَّلینَ، لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، اِلهاً واحِداً

معبودى نیست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پیشین ما معبودى نیست جز خدا معبود یگانه

وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ، لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، لا نَعْبُدُ اِلاَّ اِیّاهُ، مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ

و ما تسلیم اوییم معبودى نیست جز خدا و نپرستیم جز او را و دینمان خالص براى اوست اگرچه

کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ، لااِلـهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ وَحْدَهُ ]وَحْدَهُ[، اَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَ نَصَرَ

ناخوش دارند مشرکان معبودى نیست جز خداى یگانه یکتاى یکتا که به وعده اش وفا کرد و بنده اش را

عَبْدَهُ، وَ اَعَزَّ جُنْدَهُ، وَ هَزَمَ الأَحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، وَ هُوَ

یارى نمود و سپاه خویش را عزیز گردانید و احزاب (دشمن) را به تنهایى منهزم ساخت پس سلطنت خاص اوست و ستایش از آن اوست

عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ، اَللّـهُمَّ اَنْتَ نُورُ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ وَ مَنْ فیهِنَّ،

و اوست بر هر کارى توانا خدایا تویى روشنى بخش آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست

فَلَکَ الْحَمْدُ، وَ اَنْتَ قَیّامُ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ وَ مَنْ فیهِنَّ، فَلَکَ الْحَمْدُ،

پس ستایش خاص توست و تویى برپا دارنده آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست پس (باز هم) ستایش خاص توست

وَاَنْتَ الْحَقُّ وَوَعْدُکَ الْحَقُّ،فَقَوْلُکَ حَقٌّ،وَاِنْجازُکَ حَقٌّ،وَالْجَنَّهُ حَقٌّ،وَالنّارُ

و تو خود حقى و وعده ات حق است پس گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ

حَقٌّ، اَللّهُمَّ لَکَ اَسْلَمْتُ، وَ بِکَ آمَنْتُ، وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ، وَ بِکَ خاصَمْتُ،

حق است خدایا در برابرت تسلیمم و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم و به امید تو با خصم روبه رو شوم

وَاِلَیْکَ حاکَمْتُ، یا رَبِّ یا رَبِّ یا ربِّ، اِغْفِرْ لى ما قَدَّمْتُ وَمااَخَّرْتُ،

و به سوى تو قضاوت را آورم پروردگارا پروردگارا پروردگارا بیامرز برایم گناهانى که از پیش کردم و از این پس کنم

وَ مااَسْرَرْتُ وَاَعْلَنْتُ، اَنْتَ اِلـهى لا اِلـهَ اِلاَّ اَنْتَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد

و آنچه در پنهان کردم و آنچه آشکار کردم تو معبود منى خدایى جز تو نیست درود فرست بر محمّد

وَ آلِ مُحَمَّد، وَ اغْفِرْ لى وَارْحَمْنى، وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوابُ الرَّحیمُ.(۱)

و آلش و بیامرز مرا و به من رحم کن و توبه ام بپذیر که براستى تویى توبه پذیر مهربان.

«علاّمه مجلسى» پس از ذکر این نماز مى گوید: این نماز از نمازهاى مشهور است که علماى شیعه در کتب خود روایت کرده اند.(۲)

پی نوشت:

1. جمال الاسبوع، صفحه ۲۴۶.
   ۲. بحارالانوار، جلد ۸۸، صفحه ۱۶۹، حدیث ۱.