محمد بروجردى(ره)

آیت الله حاج شیخ محمد بروجردى از دانشمندان بزرگ و برجسته خطه لرستان و از مشاهیر عالمان شهرستان بروجرد بود. پدرش مرحوم حضرت آیت الله ملا عبدالله بروجردى از شاگردان ملا اسد الله بروجردى و شیخ محمد بافر اصفهانى و یکى از اساتید مرجع عالى قدر مرحوم آیت الله سید حسین بروجردى (در مقطع سطح) بود که در ۲۸ صفر ۱۳۲۹ ق در بروجرد چشم از جهان فرو بست در حالى که فرزندى در راه داشت.

اساتید

وى دروس مقدماتى و برخى از کتب ادبیات را از محضر حجت الاسلام و المسلمین شیخ حسین آقا ابو فرا گرفت در اثر استعداد فراوانى که داشت در سن شانزده سالگى (یعنى سال ۱۳۴۵ ق) به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و دروس را تحت نظارت خواهر فاضله خود و نزد اساتیدى هم چون: میرزا محمد على ادیب تهرانى و شیخ على اصغر صالحى کرمانى به انجام رسانید.

شرح لمعه را نزد مرحوم آیت الله سید شهاب الدین مرعشى نجفى و رسائل را نزد آیت الله سید محمدرضا گلپایگانى و مکاسب شیخ انصارى را از محضر آیت الله سید محمد تقى خوانسارى و کفایه الاصول را در خدمت آیت الله میرزا محمد همدانى آموخت.

تدریس

نخستین درس خارج که ایشان در آن شرکت جست، بحث خارج اصول بر مبناى کتاب در الاصول بود که از محضر نویسنده آن کتاب گران سنگ یعنى حضرت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى بهره مى ‏برد و با فرزند ارشد استاد خود (یعنى حضرت آیت الله مرحوح حاج آقا مرتضى حائرى) درس مذکور را مباحثه مى‏ کرد.

مرحوم شیخ محمد بروجردى در دروس خارج حضرات آیات: سید محمد حجت کوه کمرى، سیدمحمد تقى خوانسارى، سید حسین طباطبایى بروجردى و شیخ محمد على اراکى نیز شرکت جست و از معارف و علوم آن بزرگان بهره ‏ها جست.

وى علاوه بر کسب دروس فقهى و اصولى، از دروس حکمت و اخلاق آیات عظام شیخ محمد على شاه آبادى و شیخ روح الله کمالوند خرم آبادى، و نیز دروس فلسفه رهبر کبیرانقلاب امام خمینى(ره) و آیت الله حاج میرزا خلیل کمره‏اى فیض گرفت.

مرحوم بروجردى پس از کسب علوم و طى مراحل عالى در حوزه قم مدتى چند در حوزه علمیه نجف اشرف اقامت کردو از محضرت آیت الله میرزا عبدالهادى شیرزاى بهره ‏مند گردید. ایشان پس از بازگشت به زادگاه خود، به نشر معارف الهى و به تدریس علوم اسلامى پرداخت.

چند سالى هم در مسجد رنگینه – که از آثار پدر بزرگوار بود – به اقامه جماعت و هدایت مردم اشتغال داشت، آنگاه نماز جماعت را در مسجد جامع بروجرد اقامه کرد. وى علاوه بر تدریس علوم دینى (فقه و اصول)، مباحث اخلاقى و کتاب شریف نهج البلاغه و کتب علمى دیگر را نیز تدریس مى ‏کرد و جمع کثیرى از جوانان و نوجوانان و سایر مؤمنین از بیانات پرفیض ایشان بهره مى‏ بردند.نامبرده در سال‏ هاى آخر عمر خود به تدریس خارج پرداخت.

خدمات

هم چنین دانشکده پرستارى در اسلام آباد بروجرد، درمانگاه خیریه و کتابخانه آستان قدس رضوى در بروجرد با بیش از ۲۰ هزار جلد کتاب از اعمال نیک آن رادمرد است.وى همه روزه  صبح و بعد از ظهر به رفع احتیاجات نیازمندان و مشکلات سایر مؤمنین مى‏ پرداخت و با بیان حقایق الهى و مشارکت در امور خیریه و عبادى و نوشتن مطالب علمى و اخلاقى در خدمت اسلام و مسلمین بود و با وجود کهولت سن و کسالتى که برایشان عارض شده بود، در انجام امور مذکور همواره کوشا بود.

تالیفات

آثار قلمى ایشان به شرح زیر است:

۱. اخلاق جاویدان.

۲. مرد ناشناخته.

۳. اصول فقه (خطى).

۴. رساله توضیح احکام.

۵. مغنى المغنى فى الفقه على المذاهب الخمسه.

دو جلد از این کتاب که شامل کتاب طهارت و کتاب صلاه است، در حدود هزار صفحه به چاپ رسانید و جلد سوم آن زیر چاپ است.

این کتاب در حقیقت حاشیه ‏اى است بر کتاب «المغنى فى الفقه على المذاهب الاربعه» از آثار قلمى موفق الدین شیخ عبدالله بن احمد معروف به ابن قدامه ، مرحوم بروجردى سعى و تلاش زیادى نمود که آراى مذهب شیعه امامیه در سایر مسائل فقهى به طور مفصل و به صورت روشن و مستدل بیان کند و این کتاب را به صورت «فقه مقارن» در آورد.

وفات

سرانجام  این فقیه و اسوه تقوى در روز سه شنبه اول جمادى الثانیه ۱۴۱۹ ق مطابق با ۳۱ شهریور ۱۳۷۷ ش در ۹۰ سالگى در بروجرد چشم از جهان فرو بست و در کنار تربت پدر دانشمند خود در جوار مسجد رنگینه بروجرد به خاک سپرده شد.