- زمان مطالعه : 6 دقیقه
- توسط : حمید الله رفیعی
- 0 نظر
اشاره:
مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدى تهرانى در نهم مهرماه سال ۱۳۰۲ شمسى برابر با دوم رجب‌المرجب سال ۱۳۴۳ قمرى در تهران چشم به جهان گشود. وى در خاندانى با تقوى و ورع و فضل و شرف پرورش یافت پدر ایشان مرحوم محمدباقر از کسبه‌هاى معروف و با تقوى و متدین تهران بوده و جد ایشان مرحوم میرزا احمد از تجار مشهور و از مؤمنین و متدینین عصر خود بود. بعد از این دو بزرگوار اجداد حضرت آیت الله مجتهدى همگى در کسوت روحانیت و از علماء جلیل‌القدر و مبلغین اسلام و از ائمه جماعات مشهور کاشان بودند.
از جمله اجداد ایشان آیات و حجج اسلام، حاج ملا محمدعلى مجتهد و حاج ملامحمد باقر مجتهد و حاج ملا محمد کاظم مجتهد کاشانى بودند. صاحب کتاب لبا‌ب‌الالقاب تالیف آیت الله مرحوم آخوند ملا حبیب الله شریف کاشانى متوفى ۱۳۴۰ قمرى درباره یکى از اجداد ایشان یعنى حضرت آیت الله حاج شیخ محمدعلى مجتهد کاشانى می‌نویسد: «او فرزند حاج محمدباقر کاشانى است و آیت الله حاج محمدعلى مجتهد کاشانى عالمى فاضل و مدرسى بزرگوار در علوم شرعى و عقلى بود، به حدى که فضل و علم و زهدش بر دیگران مسلم و آشکار بود، و آن مرحوم فرزندى داشت به نام حاج ملا ابوالقاسم که او هم حکیم و منجمى زبردست بود و من آن فرزند را دیده بودم و او در تهران فوت کرد (و در اطراف چهار راه مولوى که در آن زمان قبرستان بود دفن گردید) و مرحوم آیت الله حاج محمدعلى از شاگردان فقیه عالی قدر حضرت آیت‌الله سیدمحمد تقى کاشانى بود و او از شاگردان عالم ربانى و معلم اخلاق حاج ملا احمد نراقى است و ملااحمد نراقى استاد شیخ مرتضى انصارى بود و وقتى که ملااحمد نراقى از رحلت آیت‌الله سیدمحمد تقى کاشانى باخبر شدند از شدت حزن و اندوه و با صداى رسا و بلند شدیدا گریه کردند و از فقدان آن عالم بزرگوار تاسف خوردند.»
شیخ احمد مجتهدى در سال ۱۳۶۲ قمرى و در سن ۱۹ سالگى به کسوت روحانیت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به کار بود و پدر ایشان مرحوم محمد باقر راضى نبود که فرزندش طلبه شود ولى بر اثر عشق و علاقه زیادى که شیخ احمد به علم و دانش داشت به سوى طلبگى روى آورد.
با توجه به مخالفت پدر، سال‌ها با تحمل و سختى زیادى در لباس روحانیت به تحصیل علم پرداخت و بعد از سال‌ها نه تنها پدر راضى شد بلکه بر وجود چنین فرزندى در نزد خویشان و نزدیکان و در اجتماع افتخار می‌کرد.
وى پنج سال بعد یعنى در سال ۱۳۶۷ قمرى و در سن ۲۴ سالگى ازدواج کرد و در همین سال دروس رسائل و مکاسب را نزد آیات و حجج اسلام آقایان فاضل “پدر آیت‌الله العظمى فاضل لنکرانی(ره)” و سیدحسین قاضى و آقا شیخ قاسم نحوی، امتحان داد و با موفقیت به اتمام رساند. بعد از قریب دو سال در سن ۲۶ سالگى و در سال ۱۳۶۹ قمرى امتحان کفایه و قسمتى از درس خارج را با موفقیت گذراند.
شیخ احمد مجتهدى در ضمن تحصیل به تدریس کتب حوزوى هم می‌پرداخت و وقتى که از قم به تهران آمد شب‌ها در مسجد امین‌الدوله که حاج شیخ محمد حسین زاهد(ره) در آنجا مشغول به تدرس و اقامه نماز بود، صبح و عصر به امر تدریس مى پرداخت و چون مرحوم شیخ محمدحسین زاهد در اواخر عمر و کهولت سن به سختى مشغول تعلیم و تربیت طلاب بود، لذا از شیخ احمد مجتهدى تقاضا کرد که علاوه بر تدریس، شب‌ها هم منبر برود و ایشان در طول دو سال، شش جزء از اول قرآن را با استفاده از تفسیر برهان که مبناى تفسیرى وى بود براى مستمعین آیات قرآن را تفسیر نمود. دو سال بعد یعنى در ۲۱ محرم سال ۱۳۷۲ قمری، حادثه اى در اسلام به وجود آمد و آن رحلت عارف زاهد و معلم اخلاق حاج شیخ محمدحسین زاهد رحمه‌الله علیه بود.
آیت‌الله احمد مجتهدى تهرانى پس از گذشت سه سال از رحلت آن عالم بزرگوار، هم چنان به امر تدریس در مسجد مرحوم حاج سید عزیز‌الله واقع در بازار تهران مشغول بود تا آنکه به درخواست عده‌اى از علماء و مردم متدین از ایشان مبنى بر این که حوزه علمیه را به مسجد مرحوم حاج ملا جعفر منتقل کنند که در آن زمان مسجد، انبار خاک ذغال و خمره ترشى کسبه محل بود، و تجار با علماء مشورت کردند و به این نتیجه رسیدند که آیه‌الله مجتهدى به دلایلى نسبت به علماء دیگر جهت ادامه راه مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد ارجحیت دارد. بنابراین با همت مردم متدین، آیت‌الله مجتهدى توانست حوزه علمیه فعلى را که در تهران خیابان ۱۵ خرداد شرقی، کوچه شهید مرتضى کیانی، کوچه مسجد آقا واقع است، تأسیس کند.
اساتید آیت‌الله مجتهدى تهرانى (ره)
دروس ادبیات عرب در تهران و نزد مرحوم آیت‌الله حاج شیخ علی‌اکبر برهان
کتاب مطول نزد مرحوم آیت‌الله محمدجواد خندق‌آبادى و آیت‌الله
سیدمرتضى علوى فریدونى (ره)
منظومه حاج ملاهادى سبزوارى نزد آیت‌الله علامه طباطبایى (ره)
کتاب لمعتین نزد حضرات آیات و حجج اسلام شهید صدوقى (ره)
محمدجواد خندق‌آبادی(ره)و شیخ عبدالرزاق اصفهانى (ره)
رسائل نزد آیت‌الله شیخ محمدجواد خندق آبادی(ره)
مکاسب نزد آیت‌الله سیدمحمد صادق طباطبایی(ره)
کفایه جلد اول نزد آیت‌الله العظمى سیدشهاب‌الدین مرعشى نجفی(ره)
کفایه جلد دوم نزد آیت‌الله سیدصادق شریعتمداری(ره)درس خارج به مدت یک سال نزد آیت‌الله العظمى حاج آقا حسین بروجردى (قدس سره)درس خارج به مدت یک سال نزد آیت الله العظمى سیدمحمدرضا گلپایگانی(قدس سره).
درس خارج به مدت یک سال نزد آیت‌الله حاج شیخ عباس على شاهرودی(ره)
و آیت‌الله العظمى شیخ محمدرضا تنکابنی(ره) و درس خارج به مدت شش سال در محضر مرحوم آیت‌الله العظمى سیداحمد خوانساری(ره) .
درس اخلاق را نزد مرحوم حضرت آیت الله العظمى امام خمینی(قدس سره)در مدرسه فیضیه قم عصرهاى جمعه و هم چنین نزد عالم ربانى و معلم اخلاق حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج سیدحسین فاطمى قمی(ره)بودند.
آیت الله مجتهدى که انفاس قدسى او اینک در فضاى جامعه پخش نمی‌شود، به راستى “آیت‌الله” بود. وارستگى علمی،دنیاگریزى تئورى وعملی،تهذیب اخلاقى و رفتارى که “ملکه وجود نازنین” او شده بود، طى چنددهه، مشتاقان فراوانى یافت. علاوه بر طلاب مدرسه او در طى این سال‌هاى دراز، توده‌هاى مردمى در چهره و مشى و سخن او ”آیت‌اللهی” را به عینه می‌دیدند. همانا آیت الله مجتهدى خود تعریف‌گر قداست واژه آیت‌الله بود.
خوشا به حال حوزه‌هاى امام صادق علیه‌السلام که آیت‌الله مجتهدى از آن طراوش کرد، و خوشا به حال توده‌هاى عظیمى که از حضور، بیان و علم و اخلاق او بهره بردند. چهره جذاب او، الهیت وجودش را اعلان می‌داشت، و کلام او که بیش از هر سخن “شریعت” را ترویج می‌نمود، شیعی‌گرى ناب ویژه روحانیت را اعلان می‌داشت.
چنین بود که از میان نسل کنونی، علاوه بر طیف‌هاى بزرگى از جوانان، گروه‌هاى بی‌شمار نوجوانان شیفته “جذابیت روحانی” او بودند. در بدرقه آن عزیز نمادهایى از نوجوانان عزادار بر سرزنان دیده می‌شدند که خلأ وجود این آیت‌الله حقیقى را بر نمی‌تابیدند.
ایشان نه رسانه داشت و نه خود را نیازمند به آن می‌دید. نه باند و گروه سیاسى داشت و نه براى ایجاد آن که همه امکانات و ابزارهاى آن را با وجود مشتاقان بی‌شمار دارا بود، تلاش می‌کرد. بلکه وى براى طلاب “روحانیت” را تدریس و تاکید می‌کرد. روحانیتى اصیل در اندیشه و عمل! در پوشش و منش او، در رفتار و گفتار او، پرهیز از دنیاپرستى را تاکید می‌نمود، و تربیت طلاب را براى ترویج فقه جعفرى علیه‌السلام اساسی‌ترین خدمت به اسلام و مسلمین می‌دانست.
وى وجودى بی‌مانند بود و بعید است که مادر گیتى توان آن را داشته باشد تا چون او را بزاید و به تاریخ تشیع تحویل دهد. ویژگی‌هاى منحصر به فرد آیت الله مجتهدى در اخلاق و رفتار و پایدارى بر ترویج شریعت علوى به وى ”جاذبه بی‌مانند روحانی” بخشیده بود، و این امرى نیست که با علم و شهرت و تبلیغ و… به دست آید.
آیت الله مجتهدى گر چه جایگاه مرجعى نداشت و یا در پى آن نبود، ولى نفوذى بیش از حد داشت، نفوذى روحانی. و تاثیرى گسترده داشت، تاثیرى روحانی.
آیت الله مجتهدى بر تشیع تاکید داشت و امیر مؤمنان على علیه‌السلام و اولاد او را آن چنانکه رسالت حقیقى روحانیت اصیل شیعه است، ترویج می‌نمود.
آیت الله مجتهدی از منظر علماى دین
در جلسه‌ای که مدرّسین حوزه علمیه قم، با امام خمینى (قدس سره) داشتند، امام از وضع آینده اظهار نگرانی کردند. آیت الله العظمی صافی گلپایگانی به ایشان عرض کردند که در تهران مدرسه‌ای هست که اگر در آینده، مجتهدی بیرون بیاید، از آن جا است، امام خمینی(قدس سره) فرمودند: می‌دانم، می‌دانم.
شخصی از امام خمینى (قدس سره) استفتاء کرد که پسرم دیپلم گرفته است و می‌خواهم او را به حوزه علمیه بفرستم؛ کدام حوزه علمیه مناسب است؟ امام فرمودند: حوزه آقای مجتهدی.
رهبر فرزانه انقلاب حضرت آیت الله العظمى خامنه‌ای فرمودند: اگر مدرسه علمیه ایشان نبود، متحیر بودم فرزندانم را به کجا بفرستم.
روزی شخصی نزد رهبر انقلاب در مورد حوزه علمیه آیت الله مجتهدی انتقاداتی کرده بود که معظم له در جواب آن شخص فرمودند: اتفاقاً بنده قصد دارم فرزندانم را برای تحصیل به مدرسه ایشان بفرستم.
حضرت آیت الله جوادی آملی در جواب شخصی که پرسیدند در تهران به درس اخلاق چه کسی برویم، فرمودند: به درس اخلاق آقای مجتهدی بروید.
حضرت آیت الله العظمى وحید خراسانی فرمودند: در مدرسه ایشان، انسان تربیت می‌شود.حضرت آیت الله فاضل لنکرانی در جواب این سؤ‌ال که به کدام حوزه برویم، فرمودند: به حوزه آقای مجتهدی.
حضرت آیت الله العظمى مکارم شیرازی فرمودند: ما برای طلاب ایشان، احترام خاصی قائل هستیم.
حضرت آیت الله العظمى شبیری زنجانی فرمودند: طلابی که در محضر آقای مجتهدی هستند، نفس ایشان (و مراقبت‌های دائمی از درس و اخلاق طلاب) آن‌ها را عاقبت به خیر می‌کند.
وفات
سرانجام این عالم و اسوه تقوا که وجودش مملو از عشق به مکتب اهل بیت (علیه السلام) بود ،پس از طى بیماری، مورخه یکشنبه ۲۳ دیماه برابر ۴ محرم الحرام ۱۴۲۹ در سن ۸۵ سالگى دعوت حق را لبیک و بسوى معبود خویش شتافت ،خیل عظیم مردم که در یک روز بسیار سرد، آن آیت الهى را با اندوحى آکنده از تاثر و تالم تشیع نمودند، تنها یک گوشه از این واقعیت این است که مرحوم شیخ احمد مجتهدى یک آیت الله به تمام معنا بود. پیکر مطهر آن عالم ربانى در مدرسه علمیه ایشان در شهر تهران به خاک سپرده شد .
فایل تصویری در سایت شما
فایل صوتی در سایت شما
به اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی