پیروی از اهل بیت، انسان را به کرامت می‌رساند

اشاره:

  در این نوشته فرمایشات حکیم متأله حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی که به مناسبت شهادت امام هادی (ع) در جلسه های متعددی ایراد شده جمع آوری و منعکس گردیده است. در این سخنان درباره  پیروی اهل بیت و اینکه پیروی از اهل بیت چه نتایجی دارد مطالبی بیان گردیده است. یکی از نتایج آن کرامت انسانی است که از پیروی اهل بیت نصیب انسان می شود.

وجود مبارک پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت اینها کریم‌اند می‌بینید اگر در سورهٴ انبیاء خدا در وصف فرشته‌‌ها فرمود: ﴿بَلْ عِبَادٌ مُّکْرَمُونَ ٭ لاَ یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ﴾ همین وصف کرامت را می‌بینید ما در زیارت جامعه درباره ائمه(علیهم السلام) عرض می‌کنیم می‌گوییم «بل عباد مکرمون» این در زیارت جامعه است همان وصفی که خدای سبحان در سورهٴ انبیاء برای ملائکه ذکر کرد همان وصف را وجود مبارک امام هادی(سلام الله علیه) در زیارت جامعه برای اهل بیت ذکر کرد «بل عباد مکرمون لا یسبقونه بالقول و هم بأمره یعملون» خب اگر اینها کریم‌اند پیروی کریم, انسان را به کرامت می‌رساند اگر اینها حبیب‌الله‌اند پیروی حبیب‌الله انسان را, این منطقی حرف زدن است برهانی سخن گفتن است ﴿إِن کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی﴾ چون من حبیب‌الله هستم خب پیروی حبیب‌الله هم انسان را حبیب‌الله می‌کند ﴿یُحْبِبْکُمُ اللّهُ﴾ خب حالا اگر کسی محبوب خدا شد یقیناً بداند در هیچ کاری نمی‌ماند هیچ کاری او را زمین‌گیر نمی‌کند مگر ممکن است خدای سبحان محبوب خودش را رها کند.*

مبارزه امام هادی

حضرتش مانند سایر امامان معصوم(علیهم السلام) با خرافات مبارزه کرد. روزی ظاهراً حسن‌بن‌مسعود به حضورش شرفیاب شد عرض کرد چه روز بدی بود, دستم آسیب دید به جمعیت برخورد کردم دوشم آسیب دید لباسم پاره شد خلاصه از نظر لباس و بدن امروز من آسیب دیدم چه روز مشئومی بود: «کفانی الله شرّک من یوم فما اشأمک»؛ وجود مبارک امام دهم طبق این نقل فرمود تو هم این حرف را می‌زنی با اینکه به مکتب ما آشنایی و به محضر ما رفت و آمد می‌کنی، عرض کرد مگر چه شد، فرمود گناه روز چیست، روز ظرف حوادث است گناهی ندارد، نحس و سعد به کار خود انسان برمی‌گردد، گناه خودت را بر گردن روز نگذار، تو باید آسیبی می‌دیدی و متنبه می‌شدی، این نحس روز نیست. بحث حدوداً مبسوطی حضرت فرمود و این شاگرد متنبه شد[۱].

بیان نورانی امام دهم(سلام الله علیه) این است: «من هانت نفسه علیه فلا تأمن شرّه»[۲]؛ کسی که خود را گرامی نمی‌دارد و به عظمت خود پی نبرده است تو از شرّ او در امان مباش، ممکن است به تو آسیب برساند. دنیا را امام هادی(سلام الله علیه) معرفی کرد فرمود: «انما الدنیا سوق ربح فیها قوم و خسر آخرون»[۳]؛ دنیا بازاری است که عده‌ای در این تجارت سودی بردند یعنی همانها که راه شهادت را طی کردند راه آزادگی را انتخاب کردند راه جانبازی را انتخاب کردند راه مفقود شدن در راه خدا را انتخاب کردند ـ مبادا خدای ناکرده خاندانهای گرانقدر شهدا جانبازان آزادگان مفقودان بگویند ما طَرْفی نبستیم این نعمت را از دست ندهند ـ فرمود دنیا بازاری است که عده‌ای استفاده کردند و اینها هستند که ﴿یَرْجُونَ تِجارَهً لَنْ تَبُورَ﴾[۴] چون اینها هستند که در سوره «صف» به اینها وعده داده شد: ﴿هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی تِجارَهٍ تُنْجیکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ﴾[۵] و عده‌ای هم ضرر کردند که همانهایی هستند که ﴿فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ﴾[۶]. امام هادی(سلام الله علیه) فرمود دنیا بازار است که انسان دارد عمر می‌دهد و کالا می‌گیرد پس ببیند چه می‌گیرد؛ چیزی که باید بگذارد و برود را نگیرد بلکه چیزی که به همراه می‌برد را بگیرد.**

وجود مبارک امام هادی (سلام الله علیه) به یکی از خدمتگزارانش فرمود اگر خواستی ببینی خدا به فلان شخص خیر داد یا نه به او بگو که «إنّ الله اذا اراد بعبدٍ خیراً اذا عوتِبَ قَبِلَ»[۷]؛ اگر خدا بخواهد خیری به کسی بدهد، وقتی کسی اشکال سازنده‌ای انتقاد سازنده‌ای نقد مؤثری دارد او قبول می‌کند. اشکال یک هدیه الهی است انتقاد سازنده به دولت و ملت یک هدیه الهی است؛ آن دولتی از خیر برخوردار است آن ملتی از خیر برخوردار است که وقتی یک گوینده یا نویسنده انتقاد مستدل ناصحانه و خالصانه دارد بپذیرد. اگر ـ خدای ناکرده ـ نقد ناقد، خالصانه نیست که به سود کسی نیست ولی اگر نقد، خالصانه بود طرفِ انتقاد اگر پذیرفت معلوم می‌شود خدا می‌خواهد به او خیر بدهد.***

منابع

* (سخنرانی آیت الله العظمی جوادی آملی ۲۷/۶/۹۲)

** (خطبه‌های نمازجمعه معظم له ۲۲/۳/۷۱)

*** (خطبه‌های نمازجمعه معظم له۳۱/۶/۸۷)

پی نوشت:

[۱] . ر.ک: بحارالانوار, ج ۵۶, ص ۲ و ۳.

[۲] . بحارالانوار, ج ۷۲, ص ۳۰۰.

[۳] . بحارالانوار, ج ۷۵, ص ۳۶۶.

[۴] . سورهٴ فاطر, آیهٴ ۲۹.

[۵] . سورهٴ صف, آیهٴ ۱۰.

[۶] . سورهٴ بقره, آیهٴ ۱۶.

[۷] . مستدرک الوسائل ، ج۸ ، ص۳۲۹

منبع: اسراء