ویژگی های حکومت مهدوی(عج) (۴)

این بود روایاتی چند در رابطه با عدل اقتصادی که از شاخه های اساسی عدل در دنیا است، ثروت برای همه، زندگی برای همه رفاه برای همه و در عصر امام مهـدی (عجل الله تعالی و فرجه الشریف) این عدل و حد اعلا پیاده می شود اما منظور از مال کدام است؟ آیا امام زمان اموال شخصی حلال مردم را از صاحبانش می گیرد و در میان آحاد انسانها تقسیم می کند؟ و مالکیت فردی و شخصی را الغاء می کند؟ هرگز و قطعاً مراد این نیست زیرا اسلام مالکیت فردی را امضاء کرده و برای اموال خصوصی مردم احترام قائل شده و حرمت مال او را مثل حرمت خون او دانسته و همانطور که ریختن خون مسلمان حرام است، بردن و گرفتن مال مسلمان هم با بودن طیب نفس او حرام است و معقول نیست که امام _ علیه السلام _ به مردم اعلان کند هر چه از دارای دارید بیاورید و باید میان همه تقسیم شود که هزار و یک تالی فاسد دارد و مدت دهها سال کمونیستم در جهان شعار الغاء مالکیت خصوصی و فردی داد و مالکیت را دولتی عمومی و اشتراکی دانست و دیدیم که چگونه فرو پاشید و نابود شد. پس منظور چیست؟ منظور اموال عمومی است از منابع زیر زمین و اخماس و زکوات و . . . که بیت الامال مسلمین است و در اختیار امام مهدی (عجل الله تعالی و فرجه الشریف) است ولی در آن زمان به قدری بیت المال سرشار از اموال عمومی است و خزانه های دنیا در دست امام زمان است که هر چه بدهد پایان ندارد و اینها را در میان مردم تقسیم می کند و به طور مساوی به اشخاص می دهد و علی القاعده باید غیر از اجرت و مزد و حقوق افراد و اشخاص و کارکنان مراکز مختلف باشد که آن بر حسب استحقاق به افراد داده می شود و یک فرد متخصص با یک فرد عادی و بی سواد یکسان نخواهد بود و گرنه افراد رغبت به کار نمی کنند و این طرز حقوق دادن که عدالت نیست بلکه ظلم است زیرا با قابلیتهای مختلف اگر مزایای مادی یکسان باشد ظلم است و عدل آن است که استحقاقها مراعات شود و هر صاحب حقی به حقش برسد تا تلاشها و کوششها حرمت نهاده شود. بلکه منظور از اموال، اموال عمومی و بیت المال است و علاوه بر پرداخت حقوق و استحقاقها به همه انسانها به طور مساوی تقسیم می شود و مال همه است، البته اگر ثروت بیت الامال محدود باشد باز عدالت ایجاب می کند که به مناطق محرومتر، زود تر و بیشتر رسیدگی شود ولی با فرض اینکه در آن زمان ثروت دنیا در اختیار امام مهدی است و کم نمی آورد لذا تقسیم بالسویه در این بخش قابل قبول است.
و در حدیثی آمده : ” ویفیض المال فیضا ” [۱] ؛ یعنی اموال در زمان امام زمان فیضات دارد و مثل چشمه می جوشد و پایان ندارد. که بترسیم و اولویت ها را رعایت کنیم.
۹. بی نیازی عمومی
در حکومت جهانی امام مهدی (عجل الله تعالی و فرجه الشریف) همه انسانها از لحاظ زندگی اقتصادی بی نیاز می شوند و همگان در رفاه خواهند بود، بددخت و گرسنه و بی خانمان نخواهد بود، هیچکس دیگران را استثمار نمی کند و از آنها بهره کشی نمی کند و در این باب روایات فراوانی وجود دارد:
” . . . یتنعم امتی فی زمانه نعیما لم یتنعموا مثله قط البر و الفاجر “[۲] ؛ امت من در زمان امام مهدی آن قدر از نعمتهای آلهی برخوردار باشند که هرگز نظیر آن را در عالم متنعم نشده اند و این نعمتها فقط برای نیکان نیست بلکه نیک و بد همه از این نعمتهای بی پایان و خان گسترده مهدوی استفاده می کنند.
” . . . و یجعل الله الغنی فی قلوب هذه الامه ” [۳] ؛ در آن زمان خداوند غنا و بی نیازی را در دلها این
امت قرار می دهد، و قلباً احساس بی نیازی می کنند.
” . . . و المال یومئذٍ کدوس یقوم الرجل فیقول یا مهدی اعطنی، فیقول: خذ [۴] ” ؛ یعنی اموال در زمان امام زمان کدوس (مجمع طعام و هر آنچه از دراهم وی دنانیر که یکجا جمع شود) است یعنی کوه کوه درهم و دینار و طعام و خوراکی وجود دارد و در اختیار امام زمان است و مردی بر می خیزد و می گوید: یا مهدی به من کمک کن، امام می فرماید: بگیر، و اصلاً سخن از مبلغ و عدد نیست یعنی هر چه بخواهید به او می دهد تا خود احساس بی نیازی کند و بگوید : بس است.
خداوند در زمان امام عصر (عجل الله تعالی و فرجه الشریف) دلهای امت پیامبر _ صل الله عله و آله و سلم _ را از غنا و بی نیازی مالامال می کند و عدالت امام مهدی همه امت را فرا می گیرد تا آنجا که حضرت به شخصی امر می کند که در میان مردم اعلان کند (وطبعاً این اعلان در یک مسجد یا مکان خاص نیست بلکه از طریق رسانه های عمومی و شبکه سراسری دنیا اعلان می کند.) چه کسی نیاز مالی دارد؟ از میان همه انسانها تنها یک نفر مراجعه می کند و می گوید: من، امام می فرماید : برو نزد خزانه دار و به او بگو : مهدی (عجل الله تعالی و فرجه الشریف) تو را امر می کند که به من مبلغی بپردازی (سخن از وام و قرض دادن نیست بلکه عطاهای مجانی و بلاعوض است.) و خزانه دار می گوید : دامنت را پهن کن و آنقدر به او می کند که وی پشیمان می شود و می گوید : من نیاز مالی ندارم و نمی خواهم، ولی خزانه دار پس نمی گیرد و قبول نمی کند و می گوید: ما آنچه که عطا کردیم باز پس نمی گیریم. [۵]
“. . . فیجی ء الرجل فیقول : یا مهدی أعطنی أعطنی فیحثی له فی ثوبه ما استطاع ان یحمله[۶]”
مردی خدمت امام عصر می رسد و می گوید: ای مهدی به من کمک کن، به دستور امام تا آنجا که می تواند حمل کند به او درهم و دینار می دهند. (یعنی حد و مرزی ندارد و ظاهراً اینها غیر از آن تقسیمی بالسویه و اضافه بر آن است که در خزانه وجود دارد و هر کس هر چه بخواهد به او می دهند، البته شرایط به گونه ای است که اینگونه مراجعه کنندگان انگشت شمار می باشند و مثل این زمانها نیست که اگر اعلان شود فلانجا فلان ماده غذائی را ارزان می دهند یا مجانی تقسیم می کنند و مردم بشنوند چه غوغائی می شود و قیامتی به پا می کنند و چه بسا عده زیادی زیر دست و پا له شوند و وقتی این مقایسات انجام می شود عظمت ثروتهای عمومی در آن زمان معلوم می شود).
“…یعطی المال بغیر عددٍ…”[۷] ؛ بدون حساب کتاب و شمارش مال را عطا می کند و به افراد می دهد.
“…یطلب الرجل منکم من یصله بمآله و یأخذ من زکاته لایوجد احد یقبل منه ذلک استغنی الناس بما رزقهم آله من فضله”[۸]؛ هر چه انسان می گردد که کسی را پیدا کند و زکات اموالش را به او بدهد کسی را نمی یابد و فقیر و مسکینی پیدا نمی شود چرا که همگان به واسطه آنچه خداوند از فضل خویش به آنها روزی کرده، بی نیاز می باشند و نیازمندی نیست که زکات قبول کند.
“…ولا یجد الرجل منکم یومئذً موضعاً لصدقته و لالبره لشمول الغنی جمیع المومنین”.[۹]
و آن روزگار مردی از شما می خواهد صدقه بدهد، نیکی کند (و به کسی کمک مالی کند) ولی کسی را نمی یابد چرا که غنا و بی نیازی همه مومنان را فرا گرفته است.
باری آرزوی بشر از دیر باز این بوده که روزی فقر و بدبختی را از جامعه خودشان ریشه کن کنند و همه آحاد مردم ثروتمند باشند، زندگی شرافتمندانه ای داشته باشند، و این آرزوی دیرینه در زمان بقیه الله جامه عمل می پوشد و همگان بی نیاز می شوند و زندگی مرفه و خوش و خرمی پیدا می کنند، و بدهکاری شرمنده طلبکار نمی شود، هیچ مردی شرمنده اهل و عیال نمی گردد، هیچ رئیس اداره و کارخانه شرمنده کارکنانش نمی شود و . . .

۱۰. عمران و آبادی

در حکومت جهانی امام عصر (عجل الله تعالی و فرجه الشریف) همه نقاط زمین آباد و سر سبز و مالامال از محصول می شود و معادن زیر زمینی استخراج می شود و زمین روئیدنیهایش را می رویاند و آسمان قطرات بارانش را فرو می فرستد و از زمین و آسمان نعمت ریزش می کند و وفور نعمت است و نقطه ای خالی از عمران نخواهد ماند. اینک روایات :
” و یخرج له الارض افلاذ کبدها “[۱۰]؛ زمین قطعه های کبدش را بیرون می آورد.
” . . . ویرسل السماء علیهم مدراراً و لاتدخر الارض شیئاً من نباتها ” [۱۱]؛ آسمان بارانش را مثل ناودان فرو می فرستد و زمین همه روئدنیهایش را بیرون می آورد و هیچ نباتی را ذخیره و احتکار نمی کند.
” . . . تنزل له السماء قطرها و تخرج له الارض بذرها “[۱۲]؛ آسمان قطراتش را برای امام مهدی نازل می کند (و بر سرزمینهای او می بارد) و زمین بذرش را خارج می سازد. تا آنجا وفور نعمتها می شود که زندگان آرزو می کنند که ای کاش مردگان بودند و این همه نعمت را می دیدند: ” یتمنی الاحیاء الأموات “[۱۳]؛ و زمین با میل و رغبت کلید های در گنجهایش را به امام می دهد تسلیم می کند: ” و تلقی الیه مسلماً مقالیدها ” [۱۴]؛ در آن روز زمین گنجهای پنهانش را هویدا می کند و برکاتش را نمایان می سازد[۱۵] ؛ ” و انزل برکات من السماء و الارض وتزهر الارض بحسن نباتها و تخرج کل ثمارها و انواع طیبها “[۱۶]؛ در آن روزگار برکات از آسمان و زمین فرو می بارد و زمین با بهترین روئیدنیهایش گلباران می شود و همه ثمراتش و انواع گیاهان خوشبویش را خارج می کند (و این منبع عظیم و تمام نشدنی ثروت، در اختیار امام مهدی قرار می گیرد و آسمان از باریدن مضایقه نمی کند و زمین از رویاندن دریغ نمی کند .) ” و تزید المیاه فی دولته و تمد الانهار و تضعف الارض اکلها و تستخرج الکنوز “[۱۷]؛ در دولت امام مهدی آبها فراوان و نهرها امتداد می یابد و زمین خوردنیهایش را دو چندان ظاهر می کند و همه گنجهای پنهان استخراج می شود.

پی نوشت ها:

[۱] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ .
[۲] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۸ .
[۳] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۴ .
[۴] . بحار، ج ۵۱، ص ۸۸ .
[۵] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۹۲ .
[۶] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۰۴ .
[۷] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۰۵ .
[۸] . بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷ .
[۹] . بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸ .
[۱۰] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۶۸ .
[۱۱] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۸ .
[۱۲] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۴ .
[۱۳] . بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۰۴ .
[۱۴] . بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸ .
[۱۵] . بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵ .
[۱۶] . منتخب الاثر، ص ۴۷۲ .
[۱۷] . منتخب الاثر، ص ۴۷۲ .

منبع :علی محمدی خراسانی- مجموعه مقالات(۱)بررسی ابعاد وجودی حضرت مهدی(عج)، ص۴۳۳