- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : رحمت الله ضیایی
- 0 نظر
اما احادیث وارده درکتب شیعه ـ که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و ائمه طاهرین (علیهم السّلام) روایت شده است ـ تماماًُ به اقتداء حضرت عیسی بن مریم (علیه السّلام) به حضرت ولی‌عصر ارواحناه فداه تصریح نموده‌اند. مبالغه نیست اگر بگوییم فرود آمدن حضرت عیسی مسیح از آسمان و اقتداء او به حضرت مهدی (علیه السّلام) نزد شیعه از امور قطعی بلکه از مشهورترین امور محسوب می‌شوند؛ تا جایی که در کتاب عیون المعجزات[۱]آمده که:
« رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ،خروج حضرت مهدی خاتم الائمّه را به ائمّه خبر دادند؛ آن که زمین را ازعدل و داد پر می‌کند؛ آن گونه که از ظلم و جور پر شده باشد و این که حضرت عیسی (علیه السّلام) نزد او به هنگام خروج و ظهورش فرود آمده، پشت سر او نماز خواهد گزارد.»
سپس گوید:«این خبری است که شیعه بر آن اتفاق نظر دارند وعلماء و غیر علماء و سنّیان و خاصّ و عام و پیران و کودکان، چرا که این خبر بسیار مشهور است.»
دجّال
این اسم از کلمه دجل مشتق شده است، به معنای حق را به باطل آلودن و پوشاندن حق و خدعه و دروغ. دجّال صفت مردی است که قبل از ظهور حضرت مهدی (علیه السّلام) خروج می‌کند. مراد از این کلمه ـ چنان که برخی از معاصران پنداشته‌اندـ تمدن غربی و یا تمدن جدیدـ که دلها را به خود می‌فریبد ـ نیست.
دجّال در روزهای قحطی و خشکسالی خروج می‌کند و جز افراد پست و رذل و کسانی که از طبقات ناپاک و منحط‌اند ـ مانند زنان بدکاره و فرزندان نامشروع و یهود و غیر آنان ـ از وی تبعیت نمی‌کننداز احادیث این گونه استفاده می‌شود، که دجّال مردی است یک چشم؛ اندکی شعبده بازی و سحر و چشم بندی می‌داند. بر همین اساس به کارهای سحرآمیز دست می‌زند که در نظر مردم امور حقیقی به نظر می‌آیند. پس تعجّبی ندارد که وی ابتداءً ادّعای پیغمبری و سپس ادّعای خدایی می‌نماید و گوید:«أَنَا رَبَّکُمُ الأعلی»
ما در گذشته درباره شلْمغانی و افراد نظیر او ـ از کسانی که ادّعای حلول و ربوبیّت نمودندـ مقداری سخن گفتیم. بسیاری از احادیثی که درباره دجال آمده قابل اعتماد نیستند؛ چرا که از نظر متن مشوّش و مضطربند چه می‌دانیم ؟! شاید رموز و اشاراتی باشند که در زمان ما غیر مفهومند و آینده از حقایق آنها پرده برخواهد داشت!
به هر حال… زندگانی این پلید در فلسطین تمام می‌شود، آن گاه که حضرت مهدی (علیه السّلام) به عیسی بن مریم (علیه السّلام) فرمان می‌دهد و او دجال را کشته و بندگان و شهرها را از شرّ و فتنه او رهائی می‌بخشد.
« رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ،خروج حضرت مهدی خاتم الائمّه را به ائمّه خبر دادند؛ آن که زمین را ازعدل و داد پر می‌کند؛ آن گونه که از ظلم و جور پر شده باشد و این که حضرت عیسی (علیه السّلام) نزد او به هنگام خروج و ظهورش فرود آمده، پشت سر او نماز خواهد گزارد.»
سپس گوید:«این خبری است که شیعه بر آن اتفاق نظر دارند وعلماء و غیر علماء و سنّیان و خاصّ و عام و پیران و کودکان، چرا که این خبر بسیار مشهور است.»
دجّال
این اسم از کلمه دجل مشتق شده است، به معنای حق را به باطل آلودن و پوشاندن حق و خدعه و دروغ. دجّال صفت مردی است که قبل از ظهور حضرت مهدی (علیه السّلام) خروج می‌کند. مراد از این کلمه ـ چنان که برخی از معاصران پنداشته‌اندـ تمدن غربی و یا تمدن جدیدـ که دلها را به خود می‌فریبد ـ نیست.
دجّال در روزهای قحطی و خشکسالی خروج می‌کند و جز افراد پست و رذل و کسانی که از طبقات ناپاک و منحط‌اند ـ مانند زنان بدکاره و فرزندان نامشروع و یهود و غیر آنان ـ از وی تبعیت نمی‌کننداز احادیث این گونه استفاده می‌شود، که دجّال مردی است یک چشم؛ اندکی شعبده بازی و سحر و چشم بندی می‌داند. بر همین اساس به کارهای سحرآمیز دست می‌زند که در نظر مردم امور حقیقی به نظر می‌آیند. پس تعجّبی ندارد که وی ابتداءً ادّعای پیغمبری و سپس ادّعای خدایی می‌نماید و گوید:«أَنَا رَبَّکُمُ الأعلی»
ما در گذشته درباره شلْمغانی و افراد نظیر او ـ از کسانی که ادّعای حلول و ربوبیّت نمودندـ مقداری سخن گفتیم. بسیاری از احادیثی که درباره دجال آمده قابل اعتماد نیستند؛ چرا که از نظر متن مشوّش و مضطربند چه می‌دانیم ؟! شاید رموز و اشاراتی باشند که در زمان ما غیر مفهومند و آینده از حقایق آنها پرده برخواهد داشت!
به هر حال… زندگانی این پلید در فلسطین تمام می‌شود، آن گاه که حضرت مهدی (علیه السّلام) به عیسی بن مریم (علیه السّلام) فرمان می‌دهد و او دجال را کشته و بندگان و شهرها را از شرّ و فتنه او رهائی می‌بخشد.
پی نوشتها:
[۱] . نوشته حسین بن عبدالوهّاب، از دانشمندان قرن پنجم هجری.
منبع :سید محمد کاظم قزوینی ـ امام مهدی از ولادت تا ظهور، ص۵۲۴
فایل تصویری در سایت شما
فایل صوتی در سایت شما
به اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی