نماز رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

سید بن طاوس رحمه الله علیه به سند معتبر از حضرت امام رضا علیه السلام روایت کرده است که از آن حضرت سؤال کردند از نماز حضرت جعفر طیار رحمه الله علیه حضرت فرمود که چرا غافلى از نماز حضرت رسول صلى الله علیه و آله، راوى عرض کرد پس تعلیم کن آن نماز را به من، حضرت فرمود که دو رکعت نماز مى‏کنى در هر رکعت یک مرتبه فاتحه و پانزده مرتبه سوره إنا أنزلناه مى‏خوانى پس در رکوع و بعد از سر برداشتن و در سجده اول و بعد از سر برداشتن و در سجده دوم و بعد از سر برداشتن در هر یک پانزده مرتبه سوره قدر را مى‏خوانى پس تشهد مى‏خوانى و سلام مى‏گویى و چون فارغ شوى میان تو و خدا گناهى نمى‏ماند مگر آنکه آمرزیده شده است و هر حاجت که بطلبى روا است و بعد از آن این دعا را مى‏خوانى‏

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّ آبَائِنَا الْأَوَّلِینَ‏

خدایى جز آن خداى یکتا که پروردگار ما و پدران پیش از ماست نیست

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ إِلَهاً وَاحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ‏

خدایى بجز خدا که یگانه و یکتاست نیست و ماتسلیم فرمان او هستیم

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ لاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِیَّاهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ‏

خدایى بجز خداى یکتا نیست و ما غیر او کسى را نمى‏پرستیم و دین و ایمان ما خالص براى اوست هر چند مشرکان مایل نباشند

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ‏

خدایى بجز خدا نیست که یکتاى یکتاست و وعده او قطعى است و بنده‏اش را یارى مى‏کند و سپاهش را عزیز مى‏گرداند و لشکرها (ى دشمنان حق) را به تنهایى در هم مى‏شکند

فَلَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

ملک وجود از اوست و حمد و ستایش مخصوص اوست و او به قدرت کامله بر هر چیز تواناست

اللَّهُمَّ أَنْتَ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِیهِنَ‏

خدایا تویى نور آسمانها و زمین و روشنى بخش هر کس که در میان آنهاست

فَلَکَ الْحَمْدُ (وَ لِلَّهِ الْمُلْکُ وَ الْحَمْدُ) وَ أَنْتَ قَیَّامُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِیهِنَّ فَلَکَ الْحَمْدُ

پس ستایش مخصوص توست و تویى بر پا کننده آسمانها و زمین و هر که در آنهاست پس ستایش خاص توست

وَ أَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُکَ الْحَقُّ (حَقٌّ) وَ قَوْلُکَ حَقٌّ وَ إِنْجَازُک حَقٌّ وَ الْجَنَّهُ حَقٌّ وَ النَّارُ حَقٌّ (وَ أَنْتَ الْحَقُّ)

و تو حقى و وعده تو حق است و کلام تو حق است و عزم تو حق است و بهشت حق و دوزخ حق است

اللَّهُمَّ لَکَ أَسْلَمْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ وَ بِکَ خَاصَمْتُ وَ إِلَیْکَ حَاکَمْتُ‏

خدایا من تسلیم حکم توام و به تو ایمان آورده و بر تو توکل کرده‏ام و بواسطه تو با دشمن مبارزه مى‏کنم و قضاوت را بسوى تو مى‏آورم

یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِّ اغْفِرْ لِی مَا قَدَّمْتُ وَ أَخَّرْتُ وَ أَسْرَرْتُ وَ أَعْلَنْتُ‏

اى خدا اى خدا اى خدا گناهم را از گذشته و آینده از آشکار و پنهان هر چه کرده‏ام به کرمت ببخش

أَنْتَ إِلَهِی لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا جز تو خدایى نیست بر محمد (ص) و آل محمد درود فرست

وَ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی وَ تُبْ عَلَیَّ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ (کَرِیمٌ رَءُوفٌ رَحِیمٌ)

و از گناهم در گذر و به حالم ترحم کن و توبه‏ام بپذیر که البته تو توبه پذیر و مهربانى[۱]

[۱] . مفاتیح الجنان، ص ۳۸٫