- زمان مطالعه : 5 دقیقه
- توسط : رحمت الله ضیایی
- 0 نظر
و از جمله نمازها، نماز حضرت امیر المؤمنین علیه السلام است شیخ و سید از حضرت صادق علیه السلام روایت کردهاند که فرمود هر که از شماها چهار رکعت نماز امیر المؤمنین علیه السلام را بجا آورد از گناهان بیرون آید مانند روزى که از مادر متولد شده باشد و حاجتهاى او برآورده شود بخواند در هر رکعت حمد یک مرتبه و پنجاه مرتبه قل هو الله أحد و چون فارغ شود این دعا را بخواند که تسبیح آن حضرت است
سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ
پاک و منزه است خدایى که نشانههایش نابود نمىشود منزه است خدایى که گنجهایش نقصان نمىیابد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ
منزه است خدایى که مفاخرش زوال نخواهد یافت منزه است خدایى که آنچه نزد اوست (از خیر و نعمتهایش) تمامى ندارد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یُشَارِکُ أَحَداً فِی أَمْرِهِ
منزه است خدایى که دوران سلطنتش ابدى است منزه است خدایى که در کارش هیچکس را شریک نمىگرداند
سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیْرُهُ
منزه است خدایى که غیر او خدایى نیست.
پس دعا کند بعد از این
و بگوید
یَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّیِّئَاتِ وَ لَمْ یُجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَکَ یَا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی
اى خدایى که از گناهان بندگان در گذشته و کیفر نمىکنى به حال این بندهات ترحم فرما خدایا مرا به کرمت دریاب
أَنَا عَبْدُکَ یَا سَیِّدَاهْ أَنَا عَبْدُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ أَیَا رَبَّاهْ
من بنده توام اى سید و مولاى من من بنده توام که در حضور توبه دعا آمدهام اى پروردگار
إِلَهِی بِکَیْنُونَتِکَ یَا أَمَلاَهْ یَا رَحْمَانَاهْ یَا غِیَاثَاهْ
خدایا به سر ذات تو قسم اى آرزوى من اى مهربان بر خلق اى فریادرس خلق
عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاَ حِیلَهَ لَهُ یَا مُنْتَهَى رَغْبَتَاهْ یَا مُجْرِیَ الدَّمِ فِی عُرُوقِی (عَبْدُکَ)
من بنده توام آن بندهاى که به کلى بیچاره است اى منتهاى آرزوى من اى گرداننده خون در عروق من
یَا سَیِّدَاهْ یَا مَالِکَاهْ أَیَا هُوَ أَیَا هُوَ یَا رَبَّاهْ عَبْدُکَ عَبْدُکَ
اى آقاى من اى صاحبم اى هو اى هو اى پروردگار عالم این بنده بنده بیچاره توست
لاَ حِیلَهَ لِی وَ لاَ غِنَى بِی عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ
که از خود هیچ ندارد و بر نفع و ضرر خودش هیچ توانایى نیست و کسى که از او چاره جویم نمىیابم
تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی وَ اضْمَحَلَّ کُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی
اسباب چارهها همه از من قطع شده است و هر جا گمان نیک مىبردم از نظرم نابود گردید
أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیْکَ فَقُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ هَذَا الْمَقَامَ
اینک روزگار مرا تنها و غریب به درگاه تو آورده که در پیشگاه حضور تو ایستادهام
یَا إِلَهِی بِعِلْمِکَ کَانَ هَذَا کُلُّهُ فَکَیْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِی وَ لَیْتَ شِعْرِی کَیْفَ تَقُولُ لِدُعَائِی
اى خداى من آنچه گفتم همه مشهود علم ازلى توست تا تو (به لطف و احسان) با من چه کنى و کاش مىدانستم که پاسخ دعاى من چه خواهىفرمود
أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَیَا وَیْلِی یَا وَیْلِی یَا وَیْلِی یَا عَوْلِی یَا عَوْلِی یَا عَوْلِی
آیا دعایم اجابت کرده یا رد مىکنى پس اگر رد کنى مرا و از تو محروم شوم پس واى بر من. . . اى واى بر فقر و بینوایى من. . .
یَا شِقْوَتِی یَا شِقْوَتِی یَا شِقْوَتِی یَا ذُلِّی یَا ذُلِّی یَا ذُلِّی
اى واى بر شقاوت و بدبختى من. . . اى واى بر ذلت و خوارى من. . .
إِلَى مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کَیْفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَى أَیِّ شَیْءٍ أَلْجَأُ
دیگر بسوى که روم و از که و نزد که و چگونه و یا به چه درگاه پناه آورم
وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یَجُودُ عَلَیَّ بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفُضُنِی یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ
و به جود و احسان که امیدوار باشم هنگامى که اى خدا تو مرا رد کنى (و از درگاه کرمت برانى) اى وسیع بخشش
وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کَمَا هُوَ الظَّنُّ بِکَ وَ الرَّجَاءُ لَکَ فَطُوبَى لِی أَنَا السَّعِیدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَى لِی
و اگر مرا قبول کنى و مقبول درگاه تو شوم چنانکه گمان من به تو این است و امیدم به کرم تو چنین پس در این حال خوشا بر احوال من منم در این صورت سعادتمند و خوشبخت پس خوشا بر احوال من
وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یَا مُتَرَحِّمُ یَا مُتَرَئِّفُ یَا مُتَعَطِّفُ یَا مُتَجَبِّرُ (مُتَحَنِّنُ) یَا مُتَمَلِّکُ یَا مُقْسِطُ
و من لایق ترحمم اى خداى بسیار رحیم و رءوف و بسیار مهربان اى خداى بسیار جبار و مقتدر اى خداى عادل دادگر
لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکْنُونِ غَیْبِکَ وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَکَ
مرا عملى که قابل بر آمدن حاجتم باشد نیست از تو درخواست مىکنم به حق آن اسمى که در سر غیب خود پنهان داشتهاى و نزد تو محفوظ است
فَلاَ یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَى شَیْءٍ سِوَاکَ أَسْأَلُکَ بِهِ وَ بِکَ وَ بِهِ
و از نزد تو بسوى هیچکس غیر تو خارج نخواهد شد از تو به آن اسم مسئلت مىکنم بحق آن اسم و بحق خودت و آن نام
فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِکَ لاَ شَیْءَ لِی غَیْرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَیَّ مِنْکَ
که اجل و اشرف نامهاى توست مرا به غیر از این نام توسلى نیست و کسى بیش از تو بر من سودمند نیست
یَا کَیْنُونُ یَا مُکَوِّنُ یَا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ یَا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ
اى هستى صرف اى هست کن جهان هستى اى کسى که خود را به من شناسا کردى اى خدایى که مرا به طاعت خود امر کردى
یَا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیَتِهِ وَ یَا مَدْعُوُّ یَا مَسْئُولُ یَا مَطْلُوباً إِلَیْهِ
و از عصیان خود نهى فرمودى اى کسى که همه تو را مىخوانند و از تو مىخواهند و مطلوب همه تویى
رَفَضْتُ وَصِیَّتَکَ الَّتِی أَوْصَیْتَنِی وَ لَمْ أُطِعْکَ وَ لَوْ أَطَعْتُکَ فِیمَا أَمَرْتَنِی لَکَفَیْتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیْکَ فِیهِ
اى خدا من سفارش تو را ترک گفتم و اطاعتت نکردم و اگر در آنچه مرا امر مىفرمودى تو را اطاعت مىکردم البته براى هر امر بدرگاه تو مىآمدم مرا کفایت مىفرمودى
وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیَتِی لَکَ رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَا رَجَوْتُ
و من با وجود آنکه معصیت تو کردم به لطف تو امیدوارم پسحاجتم برآور و بین من و امیدها که به تو دارم جدایى میفکن
یَا مُتَرَحِّماً لِی أَعِذْنِی مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ کُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَهِ بِی
اى بسیار مهربان با من از هر شرى که از پیش رو و پشت سر و بالا و زیر و از هر جانب به من احاطه کند مرا در پناه خود گیر
اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیِّدِی وَ بِعَلِیٍّ وَلِیِّی وَ بِالْأَئِمَّهِ الرَّاشِدِینَ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
خدایا تو را قسم مىدهم به محمد (ص) سید من و به على مولاى من و به ائمه هادیان من علیهم السلام
اجْعَلْ عَلَیْنَا صَلَوَاتِکَ وَ رَأْفَتَکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ أَوْسِعْ عَلَیْنَا مِنْ رِزْقِکَ
که درود و تحیت و رأفت و رحمتت را بر ما مقرر بدار و رزق خود را بر ما وسیع گردان
وَ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و دین ما ادا فرما و کلیه حاجتهاى ما برآور اى خدا اى خدا اى خدا تنها تو بر همه امور عالم توانا هستى.
پس حضرت فرمود که هر که این نماز را بجا آورد و این دعا را بخواند چون فارغ شود نماند ما بین او و خداوند تعالى گناهى مگر آنکه آمرزیده شود مؤلف گوید که احادیث بسیار در فضیلت خواندن این چهار رکعت نماز در شب و روز جمعه وارد شده و اگر بعد از نماز بگوید اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِیِّ الْعَرَبِیِّ وَ آلِهِ وارد شده که گناهان گذشته و آینده او آمرزیده شود و چنان باشد که دوازده مرتبه قرآن را ختم کرده باشد و حق تعالى گرسنگى و تشنگى قیامت را از او رفع کند[۱]
[۱] . مفاتیح الجنان، ص ۳۹٫
فایل تصویری در سایت شما
فایل صوتی در سایت شما
به اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی