مناجات معتصمان امام زین العابدین (ع)

به نام خداى بخشاینده مهربان

اَللّهُمَّ یا مَلاذَ اللاَّّئِذینَ وَیا مَعاذَ الْعاَّئِذینَ وَیا مُنْجِىَ الْهالِکینَ وَیا

خدایا اى پناه پناه جویان و اى پناه ده پناهندگان و اى نجات دهنده هلاک شدگان و اى

عاصِمَ الْباَّئِسینَ وَیا راحِمَ الْمَساکینِ وَیا مُجیبَ الْمُضْطَرّینَ

نگهدار بیچارگان و اى مهرورز مسکینان و اى اجابت کننده درماندگان

وَیا کَنْزَ الْمُفْتَقِرینَ وَیا جابِرَ الْمُنْکَسِرینَ وَیا مَاءوَى الْمُنْقَطِعینَ وَیا

و اى گنج فقیران و اى جبران کننده دل شکستگان و اى جاى ده دور از وطنان و اى

ناصِرَ الْمُسْتَضْعَفینَ وَیا مُجیرَ الْخاَّئِفینَ وَیا مُغیثَ الْمَکْرُوبینَ وَیا

یاور آنانکه ناتوانشان شمرده اند و اى پناه ده ترسناکان و اى فریادرس غمدیدگان و اى

حِصْنَ اللاّجینَ اِنْ لَمْ اَعُذْ بِعِزَّتِکَ فَبِمَنْ اَعُوذُ وَاِنْ لَمْ اَلُذْ بِقُدْرَتِکَ

قلعه محکم پناهندگان اگر من به عزت تو پناه نیاورم پس به که پناه برم و اگر به قدرت تو

فَبِمَنْ اَلوُذُ وَقَدْ اَلْجَاَتْنِى الذُّنُوبُ اِلىَ التَّشَبُّثِ بِاَذْیالِ عَفْوِکَ

دست پناهندگى دراز نکنم پس به که پناهنده شوم (خدایا) گناهان مرا ناچار کرده که به دامان عفوت چنگ زنم

وَاَحْوَجَتْنِى الْخَطایا اِلىَ اسْتِفْتاحِ اَبْوابِ صَفْحِکَ وَدَعَتْنِى الاِْساَّئَهُ

و خطاها مرا نیازمند کرده که از تو بخواهم درهاى چشم پوشیت را به رویم بگشایى و بدیها

اِلَى الاِْناخَهِ بِفِناَّءِ عِزِّکَ وَحَمَلَتْنِى الْمَخافَهُ مِنْ نِقْمَتِکَ عَلَى الْتَّمَسُّکِ

مرا بدینجا کشانده که به آستان عزت تو بار اندازم و ترس از انتقام مرا واداشته که

بِعُرْوَهِ عَطْفِکَ وَما حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ اَنْ یُخْذَلَ وَلا یَلیقُ بِمَنِ

به رشته محکم مهر تو چنگ زنم و براستى آنکس که به ریسمان تو چنگ زند سزاوار خوارى نیست و آنکس

اسْتَجارَ بِعِزِّکَ اَنْ یُسْلَمَ اَوْ یُهْمَلَ اِلهى فَلا تُخْلِنا مِنْ حِمایَتِکَ وَلا

که به عزت تو پناهنده شود تسلیم کردنش و یا واگذاردنش شایسته نیست پس اى خدا ما را از حمایت خویش وامگذار و

تُعْرِنا مِنْ رِعایَتِکَ وَذُدْنا عَنْ مَوارِدِ الْهَلَکَهِ فَاِنّا بِعَیْنِکَ وَفى کَنَفِکَ

از رعایت خود باز مدار و از پرتگاههاى هلاکت بازدار زیرا ما در تحت توجه تو و در کنف حمایت تو

وَلَکَ اَسْئَلُکَ بِاَهْلِ خاَّصَّتِکَ مِنْ مَلاَّئِکَتِکَ وَالصّ الِحینَ مِنْ بَرِیَّتِکَ

و از آن توئیم از تو خواهم به حق خاصان درگاهت از فرشتگان و شایستگان از بندگانت

اَنْ تَجْعَلَ عَلَیْنا واقِیَهً تُنْجینا مِنَ الْهَلَکاتِ وَتُجَنِّبُنا مِنَ الاْفاتِ

که براى ما سپرى قرار دهى که ما را از مهالک نجات دهد و خودت ما را از آفات دور کنى

وَتُکِنُّنا مِنْ دَواهِى الْمُصیباتِ وَاَنْ تُنْزِلَ عَلَیْنا مِنْ سَکینَتِکَ وَاَنْ

و از مصیبتهاى بزرگ ما را محفوظ دارى و از آرامش خود بر ما فرود آرى و

تُغَشِّىَ وُجُوهَنا بِاَنْوارِ مَحَبَّتِکَ وَاَنْ تُؤْوِیَنا اِلى شَدیدِ رُکْنِکَ وَاَنْ

چهره هاى ما را به انوار محبت خویش بپوشانى و در پایگاه محکمت ما را جاى دهى و ما را

تَحْوِیَنا فى اَکْنافِ عِصْمَتِکَ بِرَاْفَتِکَ وَرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

در کرانه هاى عصمت خویش بدارى به حق عطوفت و مهرت اى مهربانترین مهربانان

منبع: مفاتیح الجنان.