محمد بن سنان زاهرى

یکى از اصحاب و شیعیان مورد اعتماد نزد اهل بیت (علیهم السلام) و در شمار علماى زاهد، فقهاى کامل و راویان ثقه ذکر شده است. و نسب او به «زاهر» بر می‌گردد که جزء شهیدان کربلا است.

گرچه علما پیرامون او اختلاف نظر دارند و گاه‌ گاهى سخنان متناقضى در احوال او گفته‌اند، اما در مجموع می‌توان او را در شمار اصحاب مخصوص ائمه (علیهم السلام) ذکر نمود. به عنوان نمونه می‌توان به روایت ابوطالب قمى اشاره کرد که می‌گوید:

زمانى توانستم خدمت امام جواد (علیه السلام) مشرف شوم و این دیدار با اواخر عمر شریف ایشان مصادف بود. در آن‌جا از آن حضرت شنیدم که فرمود: خداوند جزا دهد صفوان بن یحیی، محمد بن سنان، زکریا بن آدم و سعد بن سعد را، جزائى خیر بواسطه من. به تحقیق که وفا نمودند از براى من.

همچنین در روایت دیگرى از قول على بن حسین بن داود آمده که گفت: از حضرت جواد (علیه السلام) شنیدم که از محمد بن سنان به خیر و خوبى یاد نمود و فرمود: خداوند از او راضى است به رضاى من از او، پس همانا که با من و پدرم ابدا مخالفتى ننمود.

معجزه‌اى از امام جواد (علیه السلام)

یکى از روایات و داستان‌هاى معروف که ضمن بیان فضائل و معجزات ائمه (علیهم السلام) به جایگاه محمد بن سنان نزد آن بزرگواران دلالت دارد، ماجراى شفا یافتن چشمان او توسط امام جواد (علیه السلام) می‌باشد که شرح آن، چنین است:

محمد می‌گوید: زمانی خدمت امام رضا (علیه السلام) رسیدم و از چشم درد خود به ایشان شکایت نمودم. آن حضرت پس از آگاهى از مشکل من، کاغذى برداشتند و در آن مطلبى خطاب به حضرت جواد (علیه السلام) نوشتند که در آن زمان طفلى خورد سال (کمتر از سه سال) بودند.

سپس کاغذ را همراه خادمى نزد آن حضرت فرستادند و به من فرمودند: همراه او برو و کتمان نما (یعنى اگر معجزه‌اى از امام جواد (علیه السلام) دیدى براى کسى فاش نکن).

محمد می‌گوید: هنگامی که خدمت آن حضرت رسیدم، خادمى ایشان را روى دوش خود گذاشته بود. غلام نزدیک حضرت رفت و نامه را روبروى ایشان باز نمود. در این هنگام امام جواد (علیه السلام) نظری به نوشته نمود و سر مبارکش را به سوى آسمان بلند کرده و فرمود: ناج (نجات یابد) و این عمل را چند مرتبه تکرار نمودند. پس از آن هر دردى در چشم من بود از بین رفت، و چنان روشن شد که دیگر چشم احدى نمی‌توانست مانند آن ببیند.

من با دیدن این معجزه از حضرت جواد (علیه السلام) به ایشان گفتم: خداوند تو را بزرگ این امت قرار دهد، همچنان که عیسى بن مریم (علیه السلام) را بزرگ بنى اسرائیل قرار داد.